Από το πρωί στις 10.15 ουρές έχουν φτιαχτεί έξω από τα εκδοτήρια του γηπέδου του Παναιτωλικού. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και των προτιμήσεων και των προβλημάτων και των πόθων είναι μαζεμένοι και καρτερικά περιμένουν να ανοίξουν τα εκδοτήρια για να προμηθευτούν το μαγικό χαρτάκι.
Δεν υπήρξε καλύτερη συγκυρία εδώ και ένα χρόνο για την ομάδα. Το εισιτήριο το φθηνότερο δυνατό, ο κόσμος ήθελε να επιστρέψει, οι οργανωμένοι πήγαν ένα βήμα πιο πέρα από τις πρόσφατες επιλογές τους. Δεν είναι όμως θέμα μόνο της ομάδας, της μπάλας με τη στενή έννοια. Ο κόσμος του Αγρινίου ξαναενώνεται σε μια εποχή που δεν είχε την πολυτέλεια να είναι διχασμένος.
Δεν εξετάζουμε τι έγινε και τι δεν έγινε και το παρασκήνιο μιας περιόδου φαγωμάρας που(ελπίζουμε να)έληξε. Στην πρόσφατη ανακοίνωση της θύρας 6 αναφερόταν ότι “όλοι οι οπαδοί του Παναιτωλικού είναι Warriors”. Δεν υπάρχει πιο ανακουφιστική κουβέντα από αυτή, όχι μόνο για την ετυμολογία της λέξης. Αλλά γιατί είχαμε συνηθίσει να διαβάζουμε συνθήματα όπως το Αγρίνιο είμαστε “κάποιοι”, “μερικοί”, “μόνο εμείς” που σήμαινε ότι κάποιοι αποκλειόταν.
Είναι σπουδαίο να διαβάζεις πια ότι είμαστε όλοι το Αγρίνιο και ότι οι Warriors του μας θέλουν μαζί τους σαν ίσους. Γιατί έτσι άλλωστε ήθελαν και οι ιδρυτές της θύρας των φανατικών και κυρίως αυτοί που έχουν πια φύγει από τη ζωή…
Γ.Σ.