Βλέπω την έκδηλη αγωνία των καναλιών για το ποιοι θα υπουργοποιηθούν και ποιοι θα αποχωρήσουν. Ο κόσμος δεν νοιάζεται. Μάλλον λέει «καλώς τα παιδιά τα ζουμπουρλούδικα», ίσως με εξαίρεση κάποιους που περιμένουν κάτι. Είναι τριήμερο.
Βλέπω τις σκηνές από τον αποκλεισμό χωριών ολόκληρων στη Δωρίδα από πάνοπλους αστυνομικούς για πάνοπλους δραπέτες που δεν διστάζουν να σκοτώσουν. Κάποιοι(οι πιο πολλοί) διψάνε για αίμα και για βίαιο τέλος ή άλλοι(λιγότεροι) για κάποιον ηρωισμό κι ας προέρχεται από απολίτικους και αδίστακους ποινικούς. Εγώ πάλι παρατηρώ ότι εγκλωβίστηκαν μετά από μέρες περιπλάνησης σε έναν έρημο τόπο…Μετακινούνται, μένουν σε άδεια σπίτια, σε χιλιάδες τετραγωνικά χωρίς άνθρωπο. Μπαίνουν σε σπίτια, τρώνε ξεκουράζονται και ξαναβγαίνουν σαν να γίνεται πόλεμος. Μπας και γίνεται;
Παλιές πολιτείες που είχαν ζωή άδειες. Ελάχιστοι κάτοικοι κρύβονται και παίρνουν κανένα τηλέφωνο να πουν τι είδαν. Κρυμμένοι και φοβισμένοι γέροι πίσω από τις γρίλιες που όταν τελειώσει η ιστορία αυτή θα είναι θαύμα αν ψηφίζουν κάτι πλην Χρυσής Αυγής. Οι ίδιοι δεν υπάρχουν. Ειδικά για τους ελιτιστές και τους ξερόλες των πόλεων δεν υπάρχουν. Είναι χωριάτες, βλάχοι, δεν έχουν ενδιαφέρον, δεν έχουν facebook. Κι όμως ο Μάο έλεγε ότι «πρώτα παίρνουμε τα χωριά και μετά τις πόλεις». Αλλά λίγη σημασία έχει. Από αύριο. Τώρα είναι τριήμερο.
Βλέπω και το athens voice μπροστά μου που το φέρνει ο Φώτης στο καφέ απευθείας από Αθήνα και γίνεται ανάρπαστο γιατί έχει μέσα όλες τις τάσεις και ότι «παίζει στην πόλη»(λίγο έλεος Θεέ…). Έχει 12 νεαρούς που μιλάνε για τη γενιά τους. 17 με 23 έτη. Μόνο ένας μένει χώρια από τη μάνα του. Οι μισοί σπουδάζουν κάτι εναλλακτικό ή θα το κάνουν σύντομα, μάλλον στο Λονδίνο. 12 είναι και όλοι Έλληνες! Που βρέθηκε δωδεκάδα ολόκληρη μόνο με Έλληνες, χωρίς ένα γονιό ξένο στην Αθήνα είναι απορίας άξιο! Υποτίθεται ότι δείχνουμε τις τάσεις, αλλά στην πόλη που το ¼ είναι μη Έλληνες μια ντουζίνα νιάτα είναι όλοι Έλληνες και θέλουν να κρεμάσουν κάποιους χίπστερς παρότι και οι 12 μοιάζουν σα να έχουν ντυθεί από το ίδιο χέρι. Αλλά είπαμε, είναι τριήμερο.
Ο Σαμαράς δεν ξέρει αν πρέπει να πει πόσο δεξιός είναι, ο Βενιζέλος ετοιμάζεται να σώσει τον κόσμο(και να μας πρήξει στην πάρλα). Ο Κουβέλης δεν ξέρει αν αληθεύει ότι θα γίνει ο νέος Καρατζαφέρης ή αν ο Τράγκας θα τον σώσει θυμίζοντας κάθε τρεις και λίγο «το ’93 με τον ΟΤΕ και το 2013 με τον ΟΠΑΠ και κάποιον που κάνει χο,χο,χο”, κάτι που δεν μπορεί όλο και κάποιους θα συσπειρώσει. Μπορεί κιόλας το μέλλον της κεντροαριστεράς να του ανήκει, όπως λένε, ποιος ξέρει. Ο Τσίπρας λέει ότι η ΕΡΤ δεν έκλεισε ούτε στην Κατοχή(!) και κρατά σαν όπλο την πρόταση μομφής γιατί μπορεί να τη χρειαστεί έτσι και στραβώσει το συνέδριο. Οι υπόλοιποι τρεις αγνοούνται. Ή μάλλον μιλάνε για να ακούνε μόνο οι δικοί τους. Μόνος δικαιολογημένος ο Καμένος γιατί ήρθε καλοκαίρι και είναι ψαροτουφεκάς. Τριήμερο, βλέπετε…
Βλέπω και θολούρα ακόμα για το…τριήμερο. Έχουν αλλάξει. Κάποιοι γκρινιάζουν, κάποιοι πάνε μέχρι όπου τους βγάλει η βενζίνη κάποιους περιμένει το σκάφος στη Λευκάδα. «Άνθρωποι που δεν τους το έχεις, ρε φίλε» μου λέει συγκλονισμένος σουβλατζής. Ακόμα και αυτός έχει μπερδευτεί. Δεν ξέρει αν πρέπει να πει ότι «έμεινε τελικά και κόσμος τη Δευτέρα» ή να πει «κρίση είναι αυτή μωρέ με το Σάββατο βράδυ και την Κυριακή να μην υπάρχει κανένας στο Αγρίνιο και να την έχουν κάνει όλοι;». Είπαμε, τώρα είναι τριήμερο. Από αύριο πάλι…
Γ.Σ.