Στις 15 Σεπτεμβρίου οι προτάσεις της γενικής εισαγγελέως Γιουλιάνε Κόκοτ
Σε νέα φάση μπαίνει η υπόθεση της εκτροπής του Αχελώου με την έναρξη της εκδίκασης των προσφυγών κατά του έργου, ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο Λουξεμβούργο. Ωστόσο θα πρέπει να περιμένουμε ως τις 15 Σεπτεμβρίου για να δούμε τις προτάσεις της γενικής εισαγγελέως Γιουλιάνε Κόκοτ.
Σε πρώτη φάση, γραπτές παρατηρήσεις κατέθεσαν στο Δικαστήριο πολλά ελληνικά Υπουργεία, οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, η Επιτροπή, το Βέλγιο, η Νορβηγία και η ελληνική κυβέρνηση.
Αντικείμενο της διαφοράς της κύριας δίκης είναι η εκτροπή του άνω ρου του ποταμού Αχελώου προς τη Θεσσαλία. Όπως επισημαίνει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ανακοίνωσή του, «ο εν λόγω ευρείας κλίμακας έργο, το οποίο δεν αποσκοπεί μόνον στην κάλυψη των αρδευτικών αναγκών και στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και στην ύδρευση ορισμένων αστικών περιοχών της Θεσσαλίας, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Έχουν ασκηθεί πολλές προσφυγές από περιβαλλοντικές οργανώσεις, διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις, καθώς και από εμπλεκόμενους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, με αίτημα την ακύρωση των διαδοχικών υπουργικών αποφάσεων που έχουν εκδοθεί προς έγκριση του εν λόγω έργου.»
Οι περιβαλλοντικές παράμετροι είχαν αρχικώς εγκριθεί με αποφάσεις των αρμοδίων υπουργών το 1991 και το 1992, όσον αφορά τη σήραγγα εκτροπής προς τη Θεσσαλία, μήκους 18,5 χιλιομέτρων, καθώς και φράγματα και αποταμιευτήρες, μαζί με συναφή έργα. Οι δύο αυτές υπουργικές αποφάσεις ακυρώθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας, με το σκεπτικό ότι δεν στηρίζονταν σε πλήρη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Κατόπιν καταρτίστηκε ενιαία μελέτη για όλα τα επιμέρους έργα που περιλαμβάνονται στο έργο της εκτροπής. Το 1995, οι αρμόδιοι υπουργοί ενέκριναν με αποφάσεις τους περιβαλλοντικούς όρους. Οι αποφάσεις αυτές ακυρώθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο έκρινε ότι με τη μελέτη αυτή δεν εξετάσθηκαν εναλλακτικές λύσεις ώστε να αποτραπεί η καταστροφή τουλάχιστον των πλέον αξιόλογων μνημείων της περιοχής, μεταξύ των οποίων είναι το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Μυρόφυλλου Τρικάλων, εκκλησίες και τοξωτά λιθόκτιστα γεφύρια.
Μετά την τρίτη φάση εκπόνησης «συμπληρωματικής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων» οι αρμόδιοι υπουργοί εξέδωσαν το 2003 νέα απόφαση περί εγκρίσεως των περιβαλλοντικών όρων. Το 2005 οι όροι αυτοί ακυρώθηκαν με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, βάσει των διατάξεων της οδηγίας 2000/60/ΕΚ για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων, διότι τα επίμαχα έργα ουδέποτε εντάχθηκαν σε πρόγραμμα διαχείρισης υδάτινων πόρων το οποίο δεν είχε καταρτισθεί.
Σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο 3481/2006, « έως την έγκριση του Εθνικού Προγράμματος Διαχείρισης και Προστασίας του υδατικού δυναμικού της χώρας και των Σχεδίων Διαχείρισης των Περιφερειών, μπορούν να εγκρίνονται Σχέδια Διαχείρισης των υδάτων συγκεκριμένης Λεκάνης Απορροής Ποταμού και επιτρέπεται η μεταφορά ύδατος σε άλλη, τα σχέδια δε αυτά, προκειμένου για έργα μεγάλης κλίμακας ή εθνικής σημασίας, εγκρίνονται με νόμο». Για τη λειτουργία ή ολοκλήρωση της κατασκευής των δημοσίων έργων και των έργων της εταιρίας «Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού» δόθηκε στην ανάδοχο εταιρεία εντολή να συνεχίσει τις εργασίες.
Οι αιτούντες της κύριας δίκης ζητούν την ακύρωση συνολικά του έργου της εκτροπής των υδάτων του ποταμού Αχελώου προς τη Θεσσαλία. Το Συμβούλιο της Επικρατείας επισημαίνει ότι, δια του προαναφερθέντος σχεδίου διαχείρισης, επιχειρείται η αναβίωση των πράξεων εγκρίσεως των περιβαλλοντικών όρων που είχαν ήδη ακυρωθεί. Υπέβαλε στο ΔΕΕ προδικαστικά ερωτήματα σχετικά με την ερμηνεία της οδηγίας 2000/60/ΕΚ για την κατάρτιση των σχεδίων διαχείρισης υδάτινων πόρων και, κυρίως, για την κατάρτιση των σχεδίων διαχείρισης περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού.
agronews