Στο Αγρίνιο η επομένη των Χριστουγέννων έχει οικογενειακό ξύλο και ένα εμπρησμό αυτοκινήτου μέσα στη Χαριλάου Τρικούπη. Στην Αθήνα έχει συζήτηση για το αν εκείνοι που πλέκουν πουλόβερ για δέντρα(!) και στάσεις λεωφορείων(!!) δικαιούνται να το κάνουν τη στιγμή που υπάρχουν άστεγοι στο δρόμο, οπότε θα μπορούσαν να πλέκουν πουλόβερ πρώτα γι’ αυτούς. Και μετά φυσικά ξεκινά η κουβέντα για το αν δικαιούται κάποιος να επιβάλλει την αισθητική του στους άλλους! Πού; Στη χώρα που όλα είναι βαμμένα ανάλογα με τα γούστα του καθενός και που η ομάδα τάδε και η δράση δείνα κάνει κάθε τόσο μια «παρέμβαση».
Κι όμως υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που τέτοιες μέρες περνάει στα ψιλά. Η αδιαφορία για τους διωγμούς των χριστιανών στη Μέση Ανατολή.
Προσωπικά δεν είμαι δείγμα πιστού χριστιανού αλλά εδώ και μερικά χρόνια τέτοια εποχή έχω την ίδια απορία. Που είναι όλες οι ανθρωπιστικές οργανώσεις αλλά και που είναι ο ακτιβισμός των κατά τα άλλα πολύ δραστήριων μητροπολιτών μας; Δεν ξέρουν ότι μόνο χτες στο Ιράκ έγιναν τόσες επιθέσεις σε εκκλησίες ώστε αρκούσαν να σκοτωθούν 40 χριστιανοί; Δεν ξέρουν ότι στη Συρία με την πανάρχαια χριστιανική κοινότητα τα 2/3 αυτής έχει εκτοπιστεί με τη βία(κάπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι); Δεν ξέρουν ότι εκεί οι αδερφοί ημών Ρώσοι έχουν αφήσει στη μοίρα τους μια κοινότητα την οποία πάντα τη θεωρούσαν(όπως και μεις) μια πολιτισμική τους ενδοχώρα; Δεν ξέρουν ότι ο Ερντογάν μαζί με τους παλαβούς ουαχαμπίτες Σαουδάραβες και τους Καταριανούς(που εμείς κάνουμε και δουλειές μαζί τους!) ενισχύουν αυτό το φασιστικό/ ισλαμιστικό μείγμα που κυνηγά πάνω απ’ όλα τους αλλόδοξους, μη σουνίτες μουσουλμάνους; Δεν ξέρουν ότι υπάρχουν ελληνορθόδοξοι βουλευτές στο Λίβανο(!) και ελληνορθόδοξοι ιερείς και μοναχές που αγνοούνται; Πως και δεν ασχολείται κανείς; Πως και-τουλάχιστον τέτοιες μέρες-δεν λένε κάτι οι χιλιάδες μαχητές της λευτεριάς και της δικαιοσύνης στην Ελλάδα;
Η απάντηση είναι η κυριαρχία (παγκοσμίως, όχι μόνο εδώ) της άποψης ότι εμείς ζούμε σε ένα κόσμο που αλλάζει και ανοίγεται σε όλες τις τάσεις και τις συνήθειες, αλλά δεν μας αφορά ότι παραδίπλα σαρώνουν οι σκοταδιστές και οι λυσσασμένοι. Ούτε μας νοιάζει που τους στηρίζουν «συνεταίροι» μας. Άλλο πράγμα η γυναίκα κοντά σε μας, άλλο η ίδια γυναίκα κοντά σε εκείνους. Περιέργως θέλουμε και τον υπόλοιπο κόσμο “ανοιχτό” και με τα δικά μας νάματα του Διαφωτισμού αλλά όταν περάσει στην από δω πλευρά! Την ώρα που γίνεται η συντέλεια στην από κει! Τύφλωση; Όχι, απλά πίστη ότι η οικονομία μας προστατεύει. Αλλά οι αριθμοί είναι αμείλικτοι…
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Εμείς έχουμε πολιτικούς που κατεβάζουν τα παντελόνια και σκύβουν στα 4 στους ισλαμιστές και στους τροΪκανούς, οι δεσποτάδες ; κάνουν επίδειξη αμφίων.