Από χτες η μεγάλη απορία όσων δεν ζουν αν δεν μάθουν όλη την αλήθεια είναι ποια είναι η κάβα που πιάστηκε με τα ακατάλληλα ποτά στην περιοχή μας. Κάποιος αναγνώστης μας έψεξε εντόνως, λέγοντας ότι θα ρωτήσει από κάβα σε κάβα να μάθει ποια είναι η αμαρτωλή.
Κι όμως η μη δημοσίευση στοιχείων κατηγορουμένων, εξαίρεση ειδικές περιπτώσεις που ο εισαγγελέας κρίνει ότι το δημόσιο συμφέρον προηγείται, είναι σωστή.
Πρώτα και κύρια γιατί ακόμα και περιπτώσεις που τις έκρινε ο εισαγγελέας ότι έπρεπε να βγουν φωτογραφίες και ονόματα κατέληξαν σε φιάσκο όπως εκείνη η περίφημη με τις οροθετικές εκδιδόμενες. Στην Ελλάδα δεν σε φυλάει κανείς από περιπτώσεις όπως εκείνη στην Κω όπου «αθώος λόγω αμφιβολιών κρίθηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, 51χρονος προπονητής που κατηγορούνταν από γονείς, για το βιασμό του ανήλικου παιδιού τους πριν από επτά χρόνια στη Ρόδο».
Η δίκη έγινε χθες και ομόφωνα ο 51χρονος προπονητής απαλλάχτηκε από την κατηγορία λόγω αμφιβολιών, ενώ αθωωτική ήταν και η πρόταση της εισαγγελέως της έδρας. Αλλά και το πρόσωπο και το όνομά του έπαιξαν για μεγάλο χρονικό διάστημα και κάποιοι ικανοποίησαν την περιέργειά τους…
Βλέπετε τι γίνεται παρά το ότι υπάρχει ο παράξενος νόμος για τα προσωπικά δεδομένα που προέκυψε μετά την τελευταία συνταγματική αναθεώρηση με την σφραγίδα του παράξενου Βενιζέλου. Πάει ο εκβιασμός σύννεφο και ακόμα και πολιτικά πρόσωπα ακούτε να ζητάνε την ομπρέλα της ιδεολογίας τους για να γλιτώσουν από τους αδέκαστους που κάνουν τις “αποκαλύψεις”.
Γιατί τελικά η υπερβολή αυτού του νόμου για τα προσωπικά δεδομένα, που φτάνει, δυστυχώς, να προστατεύει και αποδεδειγμένους εγκληματίες, προέκυψε για να προστατέψει από την ανυπαρξία όρων στον δημόσιο διάλογο.
Γιατί ποιος νοιάζεται για τη διαφορά μπλογκ και ειδησεογραφίας; Κανένας δεν υποχρεούται να έχει το ονοματάκι του εκεί που κάνει τις «αποκαλύψεις, άσε που στα σχόλια κάθε ένας έχει το μερίδιό του σε λίγη δόξα και λίγο κράξιμο. Ε, λοιπόν όχι, να λείπει το βύσσινο. Ακόμα και ένας άνθρωπος να γλιτώσει τη διαπόμπευση από την κοινή γνώμη(όπως την έχει ορίσει ο Τζίμης Πανούσης, ως «κοινή»), αξίζει τον κόπο. Εδώ γράφεις για μια απόφαση δικαστηρίου ή μια γνώμη και θα πεταχτούν να σε στολίσουν οι μουτζαχεντίν που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν. Σκέψου να είσαι κατηγορούμενος για κάτι αληθινά κακό και να πέσεις στο στόμα της κοινής της γνώμης και την κρίση περί “δημοσίου συμφέροντος”…
Γ.Σ.