(φωτογραφία από το agriniomemories.blogspot.gr)
Ειπώθηκε πολύ σωστά στο δημοτικό συμβούλιο της Τετάρτης ότι στο Αγρίνιο πολύ περισσότερο από άλλες πόλεις στην Ελλάδα έγινε μια συνειδητή προσπάθεια να σβηστεί η συλλογική μνήμη και τελικά ο χαρακτήρας της πόλης. Νομίζω το είπε ο Στέλιος Μερμίγκης από το Ανυπότακτο Αγρίνιο, που δίνει και πολλές ατάκες και πολλές ιδέες για περαιτέρω κουβέντα. Επειδή λοιπόν είναι σωστή η παραπάνω διαπίστωσή αλλά σε τούτη την πόλη, εκτός από τους κρατούντες και τους δημάρχους, κι εμείς οι πολίτες με τις ιδεοληψίες μας βοηθήσαμε στη καταστροφή της συλλογικής μνήμης, θυμήθηκα κάτι που ο ίδιος ο συμμαθητής Στέλιος ανέφερε και καταχειροκροτήθηκε γι’ αυτό. Ότι κάποια στιγμή πρέπει να γκρεμιστεί κι αυτό το «χουντικό κατασκεύασμα», η αίθουσα εκδηλώσεων στο Πάρκο.
Από όσα εγώ γνωρίζω το “αναψυκτήριο” δεν το έφτιαξε η χούντα αλλά φτιάχτηκε στα χρόνια της χούντας που είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Και μάλιστα πολλοί λένε ότι οι τότε χουντικές υπηρεσίες δεν ήταν και πολύ θετικές στο γεγονός ότι θα γινόταν ένας τέτοιος σημαντικός χώρος συνάθροισης στην πόλη. Ο χώρος φτιάχτηκε ως μια σάλα που θα φιλοξενούσε όλη την κοινωνική ζωή της πόλης από το φαγητό, τον καφέ, το γλυκό μέχρι τις κοινωνικές εκδηλώσεις και τις γιορτές.
Και φτιάχτηκε από τον Τάσο Παπαστράτο. Με τόσο μεγάλο μεράκι μάλιστα που ο ίδιος επέβλεπε τις εργασίες όπως μου έχουν μεταφέρει παλιοί Αγρινιώτες. Οι ίδιοι παλιοί Αγρινιώτες που μου έχουν περιγράψει-γιατί εγώ δεν τα πρόλαβα-ότι ο εξοπλισμός που υπήρχε στον νεότευκτο πολυχώρο ήταν κάτι πρωτοφανές για τα δεδομένα όχι μόνο του Αγρινίου αλλά και της Αθήνας. «Πρώτη φορά βλέπαμε μια κουζίνα εξ ολοκλήρου ανοξείδωτη που το μέγεθός της αναλογούσε στη σάλα που κυριάρχησε στη εποχή της», μου έλεγε πρόσφατα ένας γνωστός Αγρινιώτης. Το κατά πόσον ο πρώτος που λειτούργησε τον χώρο μπήκε με το καπελάκι του και βγήκε πλούσιος είναι σημαντικότερο από την επιμονή του Παπαστράτου να το τρέξει το όλο θέμα οπωσδήποτε ένας Αγρινιώτης, είναι μεγάλη συζήτηση. Οι ίδιοι άνθρωποι λένε ότι οι Παπαστραταίοι έφερναν για ότι έφτιαχναν τους καλύτερους ειδικούς είτε ήταν αρχιτέκτονες, μηχανικοί, γεωπόνοι.
Η πόλη έχει πολλές πτυχές που δεν έχουν ιστορηθεί και το χειροκρότημα που ανέφερα πιο πάνω αποτελεί κυρίως πολιτική θέση. Γίναν τόσα στραβά που ξεχνάμε ότι η πόλη χτίστηκε πάνω σε πρωτοβουλίες ανθρώπων που έβγαλαν αρχικά πολλά λεφτά από αυτή και μετά αποφάσισαν να επιστρέψουν ένα μέρος πίσω. Οι παλιοί(δεν ξέρω αν μπορούμε να πούμε τη λέξη «αστοί»)Αγρινιώτες ή πικραίνονται ή μειδιούν πολλές φορές με κάποια από αυτά που ακούν. Σε άλλες περιπτώσεις αναγνωρίζουν και δίκια. Κατ’ εμέ δεν πράττουν καλώς που έχουν αποστασιοποιηθεί τόσο πολύ. Θα έπρεπε να προσπαθούν να βοηθήσουν τη συλλογική μνήμη μιας πόλης που πάσχει από αμνησία. Ίσως τα είπαν σε υπερβολικό βαθμό τα προηγούμενα χρόνια σε λάθος αυτιά.
Υ.Γ. Προχτές στο δημοτικό συμβούλιο μπορούσες να διακρίνεις ποιος θέλει την αλλαγή και ποιος όχι. Συντηρητικοί θεωρούμενοι άνθρωποι έφτασαν να προτείνουν «πολυπολιτισμικές δράσεις». Μόνο έτσι γίνεται και με προσωπική ευθύνη και κριτική κι όχι με αναγωγή των πάντων στην πολιτική σφαίρα.
Γ.Σ.