Αν χτυπήσει κανείς στο google τη λέξη «Δήμας» θα διαπιστώσει ότι ένας από τους δημοφιλέστερους συνδυασμούς του υποψηφίου, που βρήκε ο Σαμαράς και το επιτελείο του, για την Προεδρεία της Δημοκρατίας είναι η συχωρεμένη-και πολύ κυρία-Μαρίκα Μητσοτάκη! Ο θρύλος λέει ότι κόντεψε να τον βαρέσει ή τον βάρεσε στ’ αλήθεια σε έναν ομηρικό τσακωμό που σημάδεψε την υπουργική θητεία του επί εκείνης της παράξενης κυβέρνησης, που τελικά δεν έπεσε από τον Δήμα όπως φοβόταν η συχωρεμένη…
Αυτή η υποψηφιότητα ενός ανθρώπου που ξεκίνησε την καριέρα του στην ΕΤΒΑ(και μόνο αυτό αρκεί…) και συνέχισε σε διάφορους οργανισμούς που ο μέσος Έλληνας τους συνδυάζει πια με τα βάσανά του(καλώς ή κακώς είναι άλλο θέμα)και με επιχείρημα ότι έχει πολύ κύρος στην Ευρώπη( καλά, βαλτοί είναι;)απελευθέρωσε δυνάμεις που είχαν κατά νου άλλα πράγματα πριν ανακοινωθεί. Στα δικά μας, για παράδειγμα, έκανε την κ. Φούντα που δεν είδε ποτέ με καλό μάτι το να απορροφηθεί η ΔΗΜ.ΑΡ από τον ΣΥΡΙΖΑ να πει ένα περήφανο, πρώτο, «όχι» στην εκλογή Προέδρου κάνοντας λόγο για εκβιαστικές κινήσεις. Αυτό που περιέγραψε ο Ανδρουλάκης δηλαδή, ένας άνθρωπος που δεν θα ξαναβγεί βουλευτής αλλά που και έξυπνος είναι και πολύ γρήγορος στα κοινωνικά δίκτυα.
Δεν συμβαίνει τυχαία όλο αυτό. Στο τέλος όχι 180 βουλευτές δεν θα μαζέψει ο Δήμας αλλά ούτε τις 155 της σημερινής συγκυβέρνησης. Ακόμα και το Ποτάμι έπιασε τον παλμό των ημερών ίσως πιο πολύ κι από έναν Καπερνάρο ή έναν Τσούκαλη. Σου λέει, πρόκειται για ανάκληση εφεδρειών. Τόσο απλά. Διότι αν θες πράγματι να εκλεγεί Πρόεδρος και όχι να λουστεί τα μέλλοντα ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν βάζει ς κάποιον με παρελθόν οικογενειοκρατίας και μαυρογιαλουρισμού. Βάζεις έναν επιστήμονα αναγνωρισμένο, βάζεις κάποιον σκαφτιά, αλλά σίγουρα κάποιον χωρίς ιστορία στο πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στο σήμερα.
Νομίζω ότι το χειρότερο δεν είναι όλο αυτό το κουβεντολόι που ξεκίνησε με τις επιπτώσεις των πολιτικών κινήσεων των τελευταίων ωρών και με τα παρεπόμενα στο Χρηματιστήριο και τις τράπεζες. Ούτως την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν τη νοιάζει τι είναι οι «αγορές» και με λίγο πασπάλισμα κομματικής ιδεολογίας θα το καταπιεί το παραμύθι ότι αυτοί οι δαίμονες της… Αντίδρασης(λέξη που μόνο εδώ σημαίνει ότι και το 1930)θέλουν να μη μας αφήσουν να κάνουμε σοσιαλισμό. Αυτό που δεν διορθώνεται είναι ότι εκείνοι που κυβερνούν δεν κατάλαβαν ακόμα πόσο μπερδεύτηκε ο Έλληνας.
Δεν κατάλαβαν ότι αυτές τις μέρες νεαροί βγαίνουν από το Πολυτεχνείο, κατεβάζουν επιβάτες από λεωφορείο και το καίνε γιατί βλέπουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να είναι τρομακτικά διχασμένοι σε θέματα σαν του Ρωμανού ή των προσφύγων στο Σύνταγμα. Δεν μπορεί να περιμένει κανείς όλα όσα συμβαίνουν ότι μπορεί να σταματήσουν λόγω…εορτών, έτσι δεν είναι; Δεν κατάλαβαν ότι όπως πάει-για παράδειγμα αν πεθάνει ο Ρωμανός-θα έχουμε την πιο ανώμαλη περίοδο της νεότερης ιστορίας μας. Δεν κατάλαβαν ότι δεξιές γιαγιάδες που είδαν να τους κόβεται η σύνταξη – για πρώτη φορά στη ζωή τους- θα ψηφίσουν το ίδιο με κάποιον που προχτές φώναζε στην πλατεία «Ελλάς Ελλήνων αστυνομικών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών»!
Ε, όταν σε όλα αυτά έχεις σαν απάντηση τον Σταύρο Δήμα δεν μπορείς ούτε να απαντήσεις στα εκατοντάδες δελτία Τύπου που βγαίνουν κάθε μέρα εναντίον της πολιτικής σου. Όχι να διαπραγματευτείς ή να κάνεις μεταρρυθμίσεις…
επί του πιεστηρίου(έχουμε κι εμείς τεχνολογία, όχι μόνο τα social media): Ωραία. Έληξε η απεργία πείνας του Ρωμανού. Όλα τα παραπάνω ισχύουν μέχρι κεραίας. Νοιάζει κανέναν ποιος νίκησε και ποιος όχι; Ποιος έδωσε τη λύση και με ποιον τρόπο θα κάνει το πρώτο εξάμηνο και αν είναι ελευθερία το “βραχιολάκι”; Όχι πάντως τη δημοκρατία με όλα τα στραβά της. Ας απογοητευτούν τώρα όσοι τον ήθελαν πεθαμένο τον νεαρό ή για ήρωα ή για παράδειγμα προς αποφυγήν…
Γ.Σ.