Άλλη μια εκλογική αναμέτρηση πλησιάζει. Είναι ίσως από τις πιο απαξιωμένες και τις πιο απαισιόδοξες της αντιπολίτευσης.
Η απαισιοδοξία καλλιεργεί τον πιο βασικό εχθρό της Δημοκρατίας. Την αποχή. Απαισιοδοξία και αποχή είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Όσο ανεβαίνει το ένα, τόσο ανεβαίνει το άλλο.
Όσοι ψηφίσουν κάποιο κόμμα, είναι αποφασισμένοι γιατί θα το κάνουν. Θέλουν ευρώ έστω και με σκληρά μέτρα; Θέλουν δραχμή και άλλον δρόμο; Και αν θέλουν κάτι από τα παραπάνω το θέλουν με αριστερή η με δεξιά σκοπιά;
Υπάρχουν επίσης πολλοί που δεν θέλουν κανέναν. Έχουν το μεγαλύτερο δίκιο. Το χάνουν όμως με έναν μαθηματικό τρόπο αν απέχουν. Διότι π.χ. αν ένα κόμμα που δεν επιθυμούσαν πάρει Α αριθμών ψήφων, αν απέχουν οι διπλάσιοι, το ποσοστό άρα και οι έδρες του θα είναι Α ψήφοι Χ 2. Αν όμως απέχουν λίγοι, οι μισοί δηλαδή, το ποσοστό που θα πάρει θα είναι Α ψήφοι /2.
Με άλλα λόγια 500.000 και 1.000.000 θα είναι 10% και 20% με αποχή ή 5% και 10% με αποχή μειωμένη στο μισό.
Η αποχή δηλαδή ευνοεί συντεταγμένες ομάδες που θα πάνε αποφασισμένες να ψηφίσουν.
Και επειδή από τις συντεταγμένες ομάδες μπορεί κάποια ( ή και καμία) να μην είναι της αρεσκείας μας, ας γίνει μια σωστή εκτίμηση των πραγμάτων και ας κυριαρχήσει η καλύτερη δυνατή επιλογή.
Άγριος