“Εμείς… και ο Ναμπούκο” τιτλοφορείται το ρεπορτάζ του Φώτη Μπερίκου στην εφημερίδα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που καταπιάνεται με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου. Το ΔΗΠΕΘΕ πληρώνει τις βουλές του υπουργείου Πολιτισμού και εισέρχεται σε περίοδο “ισχνών αγελάδων” με τον δήμο Αγρινίου να αγωνίζεται για τη διατήρηση της αυτόνομης υπόστασής του. Αναλυτικά το ρεπορτάζ:
Με μια μικρή, φτωχή παραγωγή φέτος το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου δεν θα περιοδεύσει και σε τίποτε, πλην της ποιότητας, δεν θα παραπέμπει στην αίγλη του παρελθόντος. Με νύχια και με δόντια προσπαθεί ο Δήμος Αγρινίου να κρατήσει ζωντανό το θέατρο, το Υπ. Πολιτισμού όμως επιμένει στην απαξίωση του θεσμού
Είναι η πρώτη φορά στη μακρόχρονη ιστορία του πρώτου εν Ελλάδι Δημοτικού Θεάτρου, που το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου θα έχει μια τόσο μικρή συμμετοχή στο «πολιτιστικό καλοκαίρι». Και εξίσου φτωχή αναμένεται η καλλιτεχνική του παρουσία τον ερχόμενο χειμώνα, καθώς το Υπ. Πολιτισμού έχει διαχρονικά κάνει συστηματικές προσπάθειες υποβάθμισης και πλήρους απαξίωσης του οράματος εκείνου της «τελευταίας Ελληνίδας Θεάς», της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη, η οποία και έκρινε ότι το πείραμα του Δήμου Αγρινίου και του επίσης αείμνηστου τότε δημάρχου Στέλιου Τσιτσιμελή θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση διεύρυνσης σ’ έναν θεσμό ουσιαστικής πολιτιστικής δημιουργίας σε ολόκληρη τη χώρα. Δυστυχώς οι διάδοχοι της Μελίνας και ιδιαίτερα αυτοί των τελευταίων ετών, αδυνατούν να συλλάβουν τι το θέατρο είναι… στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και αυτόν τον περίλαμπρο πολιτισμό για τον οποίο όλοι μιλάνε, ακριβώς επειδή γέννησε πρώτα το θέατρο. Ο δε Π. Γερουλάνος, ο σημερινός υπ. Πολιτισμού, αντιμετωπίζει φαίνεται ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες στο να αντιληφθεί τη σημασία διατήρησης και ενίσχυσης του θεσμού…
Αυτό άλλωστε φάνηκε καθαρά στην συνάντηση που προ μηνών είχε ο δήμαρχος Αγρινίου Π. Μοσχολιός και ο (καλλιτεχνικός) διευθυντής Β. Νικολαΐδης, όπως και οι εκπρόσωποι άλλων ΔΗΠΕΘΕ, με τον κ. Γερουλάνο, σε μια ύστατη προσπάθεια αναζήτησης λύσεων. Όπως αναλυτικά είχαμε γράψει τότε, ο υπουργός σε τίποτε δεν δεσμεύτηκε και καμιά διάθεση συνεργασίας δεν έδειξε. Έτσι, μπορεί στην προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου να συζητήθηκε το θέμα του προϋπολογισμού του ΔΗΠΕΘΕ και της 6μηνης προγραμματικής σύμβασης με το ΥΠΠΟ, …αυτά όμως είναι για τη συντήρηση του πράγματος.
Το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου λοιπόν, μετά από παραγωγές που τα προηγούμενα χρόνια «συζητήθηκαν» και καθήλωσαν χιλιάδες θεατές στις ανά τη χώρα περιοδείες, θα περιοριστεί σε μια καλή, ποιοτική μεν, αλλά «φτωχή» παράσταση, το ΕΜΕΙΣ, που θα κάνει πρεμιέρα στις αρχές Αυγούστου και θα ανέβει μόνο στο νομό μας.
Ο Βασ. Νικολαΐδης βέβαια το φετινό καλοκαίρι με τον «Ναμπούκο» του Τζουζέπε Βέρντι, είναι το επίκεντρο κάθε καλλιτεχνικής έκφανσης. Η πρώτη πραγματικά μεγάλη επιτυχία του Βέρντι, η όπερα «Ναμπούκο», με 120 ανθρώπους επί σκηνής, με τον βαρύτονο Δημ. Πλατανιά στον ομώνυμο ρόλο, με τον Γιάννη Μετζικώφ στα σκηνικά – κοστούμια και με την Ελευθ. Ντεκώ στους φωτισμούς, είναι η μεγάλη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (θα ανέβει στο ρωμαϊκό ωδείο του Ηρώδου του Αττικού στις 26, 27, 28 και 29 Ιουλίου). Ο έμπειρος στο μουσικό θέατρο σκηνοθέτης κ. Νικολαΐδης ετοιμάζεται… για μεγάλες στιγμές.
Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν, όταν ανέλαβε καθήκοντα διευθυντού στο ΔΗΠΕΘΕ, …ήρθε για να δουλεύσει!!! Εγκαταστάθηκε στην πόλη μας και έκανε εξ αρχής σαφές ότι πρόθεσή του είναι η ανάδειξη και αξιοποίηση όλων των στοιχείων που διαθέτει ο τόπος. Οργάνωσε σεμινάρια, έφερε οπερέτα, πραγματοποίησε εκδηλώσεις, επένδυσε στην παιδική και νεανική σκηνή, μέχρι και προβολές οργάνωσε στο χώρο του θεάτρου. Και όλα αυτά παράλληλα με τις πραγματικά σημαντικές παραγωγές και συμπαραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ. Θέλησε ακόμη να επενδύσει στο υδάτινο στοιχείο και να το συνδυάσει μ’ αυτή τη μαγεία που μόνο το θέατρο έχει. Να δημιουργήσει νέους χώρους, νέες σκηνές. Ένας άνθρωπος… πραγματικός καλλιτέχνης. Δημιουργός. Με ιδέες, έμπνευση και όραμα. Ένας άνθρωπος όμως που δεν μπορεί να κάνει πολλά στο Αγρίνιο, γιατί… το υπουργείο Πολιτισμού έχει φαίνεται άλλη άποψη για το τι πράγματι είναι πολιτισμός. Ο Δήμος Αγρινίου βέβαια και προσωπικά ο δήμαρχος στηρίζουν, …ως εκεί που μπορούν όμως.
Εφημερίδα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ