Σε μια εποχή ενδιαφέρουσα από όλες τις απόψεις καλό είναι να μην βερμπαλίζουμε. Ούτως ή άλλως τρέχει πιο γρήγορα το σχόλιο για την πληροφορία από την ίδια την πληροφορία.
Θέλω από την στήλη εδώ λοιπόν να εκφράσω δυο απορίες για το καλαίσθητο βιβλιαράκι που κυκλοφορεί εδώ και καιρό με το χειμερινό πρόγραμμα του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου.
Οι ερωτήσεις είναι ειλικρινείς, είναι απορίες πεζές ίσως χωρίς βάθος. Ορίστε η πρώτη: Στο εξώφυλλο γράφει «Ο ΑΛΛΟΣ ΩΣ ΑΠΕΙΛΗ?». Ερώτηση, δηλαδή…
Ειλικρινά, γιατί λατινικό ερωτηματικό; Το «Ο ΑΛΛΟΣ ΩΣ ΑΠΕΙΛΗ;» δεν θα γινόταν αντιληπτό; Είναι μια έμμεση αναφορά στο ότι έχουμε αρχίσει να καταργούμε μια γλώσσα κάπως ξεπερασμένη, ίσως και «νεκρή» όπως την έχει αναφέρει και μια παραμορφωμένη κυρία; Ή είναι απλώς ένα λάθος;
Και η δεύτερη απορία: στην τελευταία σελίδα το μονόφθαλμο σκίτσο-ανθρωπάκι που είναι σήμα-κατατεθέν του προγράμματος -και το οποίο είναι συνήθως πιασμένο από το λαιμό και καταπιεσμένο-έχει πιαστεί από μια κεραία τηλεόρασης. Από εκεί κρατιέται, δεσμεύεται και περιορίζεται. Σαφής ο υπαινιγμός για τα ΜΜΕ και την επιρροή τους.
Όμως στις προηγούμενες σελίδες αναφέρονται λεπτομερώς τα τοπικά ΜΜΕ που στηρίζουν την προσπάθεια του ΔΗΠΕΘΕ.
Λέω, μήπως ήρθε ο καιρός ο πολιτισμός και το θέατρο των πόλεων να συμφιλιώσει τους πολίτες με την ύπαρξη των ΜΜΕ, καλών και κακών, προοδευτικών και συντηρητικών; Ώστε να πάψει η αναχρονιστική και τριτοκοσμική στάση του φιλότεχνου Έλληνα που τσουβαλιάζει όλους και όλα στα ΜΜΕ και τελικά ενημερώνεται από παρανοϊκούς «φίλους» στα social media, αναπαράγοντας «ειδήσεις» που έχουν καλοπληρωθεί από κέντρα προπαγάνδας;
Γ.Σ.