Ο συμπαθέστατος Άγιος Βασίλης της φωτογραφίας που έφτασε στο Ελαιόφυτο με το άλογο έχει μπει στο θέμα μας μόνο σημειολογικά, καθώς γύρω του είναι τα τιμώμενα πρόσωπα των γιορτών, τα παιδάκια. Γι’ αυτά γίνεται το πανηγύρι των γιορτών, ε, και για να νιώσουμε κι εμείς κάπως νεότεροι, σωστά; Γι’ αυτό και τα κάλαντα έχουν μεγάλο μέρος του σημερινού φολκλόρ, ε;
Ναι, αλλά μέχρι ποια ηλικία λέμε κάλαντα; Μπορεί κάποιος να πει με σιγουριά; Ξέρουμε, παλιά γύρναγαν και οι μεγάλοι με τα νταούλια στο δρόμο να πουν κάλαντα, κάτι που αναβίωσε στις μέρες μας κλπ, κλπ, πολλά άλλα τέτοια πατριδογνωστικά να ‘χαμε να λέμε.
Λοιπόν, να σοβαρευτούμε. Σήμερα ο γράφων-όσο περίεργος κι αν είναι κι όσο εκτός πνεύματος των ημερών-ξύπνησε από έναν τύπο που έλεγε τα κάλαντα με τη φωνή του Μουζουράκη αλλά στο πιο τσαχπίνικο, στο πιο… πανηγυρτζίδικο!
Κατεβήκαμε στην πόλη και βλέπαμε εικοσάρηδες και άνω να λένε κάλαντα! Ήμαρτον παιδιά, εσείς θέλετε μεροκάματο! Καταντάει αηδία, να το ξέρετε. Μέχρι και μια… ομάδα Αγιοβασίληδων να κατεβαίνει από αμάξι με πινακίδες… Βελγίου είδαμε στο κέντρο του πανέμορφου αυτή την εποχή Αγρινίου! Τι θέλετε, να πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει κανένα Luben και να στείλει απεσταλμένο;(Εδώ γελάμε όλοι, δεν έχει απεσταλμένο για πουθενά, μη φοβάστε…).
Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά να κορνάρεις και στο κέντρο της πόλης στο πρώτο μποτιλιάρισμα, όντας με άλλους τέσσερις μαντράχαλους να αλλάζουν μέσα στο αμάξι ε, δεν είναι και το πιο χριστουγεννιάτικο θέαμα…
ο (υ)περαστικός