Είδαμε κι εμείς, όπως χιλιάδες τηλεθεατές μαζί μας, την συνέντευξη του Κωστή Μαραβέγια στον Χατζηνικολάου κι επειδή είμαστε πεπειραμένοι, αναμέναμε την στιγμή που θα πήγαινε η κουβέντα στο Αγρίνιο. Και πήγε.
Ο συμπατριώτης μας ο Κωστής είπε ότι πέρασε κάποιες δύσκολες καταστάσεις στην μικρή κοινωνία του Αγρινίου, όταν ήταν μαθητής, την δύσκολη δεκαετία του ’90… Ήταν κάπως διαφορετικός, είπε, και κάποιου είδους μπούλινγκ αφήνει στον αέρα όλο αυτό.
Ειλικρινά, αναλογιζόμαστε σε τι να ήταν τόσο διαφορετικός ο Κωστής, από την στιγμή μάλιστα που κάποιοι κοντινοί μας τον θυμούνται έντονα, ως πιτσιρικά και μαθητή, όμως δεν ανακαλούν στη μνήμη τους κάτι το τόσο διαφορετικό.
Να εννοούσε, άραγε, διαφορετικότητα την τρέλα του με την μουσική; Τα μισά παιδιά στο Αγρίνιο ανάλογες τρέλες έχουν! Και μάλιστα χωρίς να έχουν πιάνο στο σπίτι τους…
Εντάξει, είναι η εποχή που είναι γοητευτικό να επικαλείσαι μια διαφορετικότητα(όλοι έχουμε κανα-δυο…) αλλά, ρε παιδί μου, τόσα έχει ακούσει το Αγρίνιο από τα φευγάτα παιδιά του, μην δίνουμε ιδέες για κράξιμο, ε;
ο (υ)περαστικός
1 Σχόλιο
άσε ρε Κωστάκη που δέχτηκες και το νεοταξικό μπούλινγκ… το ήξερες από τότε στην αλάνα του Πριτσούλη και σε ενόχλησαν μάλιστα και πολύ(λοι)…αλλά πως θα μείνεις στην “σκηνή” χωρίς “πολιτικά ορθές” ατάκες και καφροdiversity…