Aπό τα παιχνίδια της τράπουλας οι γνώσεις μου περιορίζονται στο black jack και χωρίς να είμαι καν μετρ του είδους στο συγκεκριμένο. Τα τυπικά σκαμπάζω, έτσι για να γίνεται… τζόγος.
Οπότε δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω καλά από μπλόφες. Άρα ξεκινώ με δεδομένο την αληθινή πρόθεση αποχώρησης του Φώτη Κωστούλα από τον Παναιτωλικό και δεν θέλω να το εκλάβω ως ένα είδους… επικοινωνιακό παιχνίδι που συνηθίζουν οι πρόεδροι σε περιόδους κρίσης.
Tα περίφημα mind games όπως τα είχαν βαφτίσει στην Πρέμιερ Λιγκ στις… πάλαι ποτέ κόντρες του Μουρίνιο με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Παρακολούθησα με προσοχή όλη την συνέντευξη που έδωσε στο AΧΕΛΩΟΣ TV και πριν γράψω αυτό το blog επίσης με προσοχή την διάβασα κιόλας σε διάφορα sites που την δημοσίευσαν. Είδα έναν άνθρωπο που αισθανόταν πικραμένος για διάφορα. Αν έχει δίκιο ή άδικο δεν πρόκειται να το εξετάσω εγώ.
Είδα έναν άνθρωπο που ένιωθε να… χτυπάνε τον ίδιο όταν γίνονταν αυτό σε άμεσους συνεργάτες τους (που για πολλοστή φορά τους υπερασπίστηκε με σθένος). Πάλι δεν είμαι εγώ αυτός που θα εξετάσει αν έχει δίκιο ή άδικο. Προσωπικά όμως δεν είδα έναν άνθρωπο που να θέλει να πουλήσει μια ομάδα που στον μεγαλύτερο βαθμό αυτή την στιγμή είναι ένα δικό του δημιούργημα.
Όσες φορές και με όποιο τρόπο κι αν είπε ο Φώτης Κωστούλας ότι ο Παναιτωλικός «τέλειωσε» για τον ίδιο, επιτρέψτε μου να πάρω τον ρόλο του… άπιστου Θωμά! Στα 7 χρόνια που βρίσκεται στον προεδρικό θώκο της ΠΑΕ ως ιδιοκτήτης της ο Κωστούλας έχει αποδείξει ότι είναι ένας αν μη τι άλλο έξυπνος επιχειρηματίας που έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για τον Παναιτωλικό οδηγώντας τον από εποχές απαξίωσης στα σαλόνια της Σούπερ Λίγκας.
Δαπάνησε λεφτά για μεταγραφές (πολλές εκ των οποίων αποδείχθηκαν φιάσκο), έφτιαξε… κουκλί το κλουβί, αναβάθμισε τον σύλλογο σε θέματα μάρκετινγκ (μπουτίκ, καφέ, περιοδικά, διαρκείας κλπ) και δημιούργησε το Emileon το οποίο φυσικά του ανήκει, αλλά παράλληλα έδωσε και μια μεγάλη ανάσα στο μόνιμο πρόβλημα του συλλόγου που αφορούσε τις προπονήσεις.
Όλα αυτά σαφώς και είναι δημιουργήματα σκληρής δουλειάς του ίδιου και των συνεργατών του και εδώ είναι που θα μου επιτρέψετε να μην πιστεύω ότι… εν μια νυκτί μπορεί να τα… χαρίσει σε «Έλληνα ή Αλβανό», «λευκό ή μαύρο»!
Μια… παράγκα μπορεί να την χαρίζεις σε όποιον βρεις μπροστά σου και να φύγεις. Ένα νοικοκυρεμένο, όμορφο σπίτι δεν νομίζω ότι το δίνεις σε όποιον δει φως και μπει! Υπό αυτή την έννοια λοιπόν και επειδή τον Κωστούλα επιχειρηματικά τουλάχιστον «χαζό δεν τον λες» αρνούμαι να πιστέψω ότι όσα είπε το βράδυ της Δευτέρας στην τηλεόραση ανταποκρίνονται 100% στην πραγματικότητα. Την στιγμή μάλιστα που το παλεύει με νύχια και με δόντια στο θέμα της προσφυγής και είναι αποφασισμένος να φτάσει μέχρι και το CAS.
Αν όντως ήταν… φευγάτος ούτε τα παράβολα στους δικηγόρους δεν θα πλήρωνε. Ακόμη και ψυχρά αν το δει κανείς, ο… ξενερωμένος Κωστούλας από την στιγμή που περιμένει υποψηφίους αγοραστές δεν είναι δυνατό να «κράζει» το… προς πώληση προϊόν δημόσια κάνοντας λόγο για μερίδα φιλάθλων που είναι αχάριστη και βρίζει, αλλά και δημοσιογράφους που γράφουν παπαριές και κάνουν κριτική χωρίς να διασταυρώσουν την είδηση.
Όποιος έχει κάνει έστω κι ένα deal στην ζωή του εύκολα μπορεί να καταλάβει ότι όλα αυτά γίνονται με απόλυτη μυστικότητα και όχι φόρα παρτίδα. Ο πρόεδρος είναι ακόμη σοκαρισμένος. Όπως όλοι άλλωστε στο Αγρίνιο από έναν υποβιβασμό που δεν… καταλάβαμε πως ήρθε. Ξέρει ότι γυρίζει ξανά στα… σκατά της Football League.
Μιας κατηγορίας με μηδέν έσοδα, χωρίς τηλεοπτικά συμβόλαια και λαμπερούς χορηγούς, με αρκετά έξοδα, με… παρασκηνιακή μπόχα, με παράξενες διαιτησίες, με γήπεδα-χωράφια. Πριν ένα χρόνο άλλωστε την ζούσε καθημερινά. Ξέρει καλά ότι φέτος έκανε μια τεράστια επένδυση που απέτυχε.
Ξέρει ότι σε εποχή οικονομικής κρίσης πρέπει να γίνει κι ένα… μάζεμα. Ξέρει όμως παράλληλα ότι ο Παναιτωλικός λόγω της ιστορίας του θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει και να διεκδικήσει άμεσα την επιστροφή του στην κατηγορία. Εκεί είναι (πάντα κατά την προσωπική μου άποψη) το… κλειδί.
Η πρόταση «το τελευταίο μου ευρώ το έβαλα στον Παναιτωλικό» και το ποσό των 100.000 ευρώ που ανέφερε μόνο τυχαία δεν είναι. Είναι το σύνθημα ότι φέτος ξεχάστε τα… λαμπερά πρόσωπα. Θα πορευτούμε με λίγα κι ότι βγει. Και ενσυνείδητα δημιουργείται στον κόσμο το δίλημμα. «Ο πρόεδρος είναι προ των πυλών.
Να τον κράξω ότι δεν κάνει μεταγραφές με τον κίνδυνο να φύγει και να γυρίσω στην διοικητική αβεβαιότητα ή να στηρίξω την προσπάθεια και με τα λίγα και βλέπουμε;».
Νομίζω ότι επί της ουσίας αυτό το… μήνυμα επικοινώνησε στους Αγρινιώτες φιλάθλους ο Κωστούλας. Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο «Το δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν κατανοεί ότι όσο πιο σκληρά πεις κάποια πράγματα τόσο ευκολότερα μπορείς να περάσεις αυτό που θες. Το… σοκ του Κωστούλα ήταν αυτό.
Ότι μετά από 7 χρόνια που ο κόσμος έμαθε σε μια «όμορφη κατάσταση» ήρθε η ώρα να… δει και την άλλη πλευρά του φεγγαριού! Όπως άλλωστε μέσα στο σπίτι του ο καθένας έχει ζόρια, έτσι θα πρέπει να… τραβήξει κουπί και με τον Παναιτωλικό! Οι επόμενες εβδομάδες ή και μήνες θα δείξουν αν… ψυχολόγησα σωστά την συνέντευξη του προέδρου ή όντως είμαι «σκράπας» στα χαρτιά και δεν καταλαβαίνω τι είναι μπλόφα και τι όχι…
Όσο αφορά την προσωπική μου άποψη για το θέμα παραμονής Κωστούλα έχει γραφτεί σε προηγούμενα blog αλλά επειδή δεν είστε υποχρεωμένοι να ψάχνετε θα σας την πω και τώρα.
Αποτελεί εδώ και χρόνια μεγάλο κεφάλαιο για τον Παναιτωλικό, η προσφορά του είναι σημείο αναφοράς για όλη την πόλη και τον κόσμο του Τίτορμου και σαφέστατα πρέπει να έχει και συνέχεια. Από άλλη βάση όμως μετά την φετινή χωρίς αμφιβολία αποτυχημένη χρονιά. Mε γενναία αυτοκριτική, αλλά και κριτική για τα κακώς κείμενα!
Κι από την άλλη όμως αν η απόφαση του είναι να… κατέβει από το καράβι, ως καλός καπετάνιος που υπήρξε για μια 7ετία οφείλει με τον τρόπο του να το πάει σε ένα ήρεμο λιμάνι και όχι να το ρίξει πάνω σε ξέρα. Γιατί αυτό το «δεν με ενδιαφέρει τι θα γίνει και ποιος θα αναλάβει αλλά με ενδιαφέρει μόνο να φύγω το γρηγορότερο» σαφώς και είναι… ξέρα.
ΠΗΓΗ: paneole.gr