Ποιον να καλύψει ένα άρθρο για την παιδική χαρά στα σφαγεία; Εκείνον που πάει τα παιδιά στην παιδική χαρά ή εκείνον που ναι μεν ΔΕΝ τη χρησιμοποιεί αλλά έχει γνώμη για τα πάντα; Εκείνον που είναι έτοιμος πάνω από το πληκτρολόγιο να σου θυμίσει ότι κόστισε πολλά η παιδική χαρά και άρα να σου πει εμμέσως “άστο αυτό το θέμα για το δήμαρχο πες”. Εκείνον που από ιδεολογία θα σου πει ότι όλα είναι Ο.Κ. και θα αυτορρυθμιστεί το ζήτημα; Ή εκείνον που θέλει δραστικές λύσεις; Ή μήπως εκείνον που νομίζει ότι “λαός” είναι όποιος εγκρίνεται από τον ίδιο;
Να πω ότι μου προκάλεσε έκπληξη; Δε μου προκάλεσε. Το αντίθετο, μέχρι τώρα μου προκαλούσε που έβλεπα να κυλάνε τα πράγματα περιέργως νορμάλ στην καινούρια παιδική χαρά που έγινε στα παλιά Σφαγεία. Μιλάμε για εκατοντάδες γονείς που γλίτωναν από τη δύσκολη θέση “τι κάνουμε τα παιδιά το απόγευμα” και πήγαιναν σε ένα σύγχρονο μέρος όπου ο κόσμος κουβέντιαζε και παρακολουθούσε τα παιδιά του να παίζει. Και άνθρωποι από τις ομάδες πληθυσμού τις χτυπημένες από την κρίση που δεν πάνε τα παιδιά διακοπές όλο το καλοκαίρι. Άνθρωποι που ζουν στο Αγρίνιο…
Τώρα όπως λένε οι περίοικοι ήδη “έφυγε” μια παρτίδα από υλικό που θα στρωνόταν στο έδαφος ώστε να μην παίζουν τα παιδιά στα χώματα. Και καταγγέλλουν ότι αρχίζει να επικρατεί μια ατμόσφαιρα απειλητική και για τη γειτονιά και για τη δημόσια περιουσία.
Είναι σίγουρο ότι θα πάει η κουβέντα στο αν βοηθούσε η δημοτική αστυνομία έστω να περνάει κάποιος και να ειδοποιεί αν υπάρχει κάτι ύποπτο. Αυτό είναι αλήθεια ότι δεν θα γίνεται από δω και πέρα.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν γίνεται μια ειλικρινής κουβέντα πάνω σε αυτό το θέμα και σε άλλα παρόμοια. Επειδή είναι σίγουρο ότι όλοι θα εστιάσουν στις δύο γειτονικές Ρομά κοινότητες κάποιος να τους πει ότι άλλοι ζουν σχεδόν όλη τη μέρα ή στον ίσκιο της πλατείας στα τρένα και μετακινούνται ομαδικά με τα παιδιά να ζητιανεύουν, να πλένουν αυτοκίνητα.Αυτή η νομαδική ζωή στο κέντρο της πόλης πρώτα-πρώτα κάνει στόχο τα μικρά παιδιά που τα εκμεταλλεύονται. Η ευρύτερη περιοχή φαντάζει σαν πηγή υλικού ή σαν ένα μέρος που δεν αξίζει σεβασμό από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποια αρχή εκεί.
Αυτό, δυστυχώς, είναι θέμα που θέλει πολύ δουλειά.Κάποιος πρέπει να αναλάβει ένα διαμεσολαβητικό ρόλο, να έχει καλές προθέσεις και να αποπνέει σεβασμό.Κάποιος πρέπει να κάνει μια κουβέντα με όσους συμπεριφέρονται έτσι και να τους φέρει προ των ευθυνών τους γιατί δεν αρκεί να λες ένα χώρο δημόσιο και να ανέχεσαι να μπορεί να τον κάνει ο καθένας όπως γουστάρει. Και κάποιος πρέπει να δει τελικά ότι άνθρωποι ζουν σε αυτοκίνητα και στο δρόμο. Ας πάει κάποιος μια βόλτα να δει τις συνθήκες στον οικισμό που έχει στηθεί στην περίφημη άγνωστη πλατεία στην είσοδο της πόλης, λίγο πριν τον κόμβο πρώην “Αλιμέντα”,δεξιά όπως έρχεσαι από Πάτρα.
Αλλά για να γίνουν όλα αυτά πρέπει πρώτα να παραδεχτούν όλοι ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Δυστυχώς εμείς είμαστε σαν τον αλκοολικό που είναι ακόμα στο πρώτο στάδιο της διαπίστωσης της ασθένειάς του. Είμαστε ακόμα στην άρνηση. Και στο κουβεντολόι για φυλές, ιδεολογίες, προθέσεις κλπ. Κοινώς είμαστε μακριά ακόμα από την αποδοχή του προβλήματος πόσο μάλλον από την απόφαση για αντιμετώπισή της.
Γ.Σ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO