Ένα φαινόμενο που πριν λίγες μέρες για κάποιους δεν υφίστατο καν, παρά ήταν «προπαγάνδα από τη Δύση», και που λίγοι αναλογικά είχαν καταλάβει την έκτασή του αναλαμβάνοντας δράση απέναντί του, τελικά πήρε τον δρόμο της αναγνώρισης στην απίθανη μισότρελη ελληνική πραγματικότητα, όπου ζούμε. Ο εκφοβισμός, ο τραμπουκισμός του διαφορετικού, η οχλοκρατία, το bullying, τελικά υπάρχει και μάλιστα παίρνει και τον δρόμο της αναγνώρισης από το δυσκίνητο δικαστικό μας σύστημα.
Τα παιδιά σε πολλά σχολεία-κι εδώ στο Αγρίνιο-διατράνωσαν την αντίθεσή τους στο φαινόμενο, αλλά έπρεπε να φύγει από τούτο τον παλαβό κόσμο ο Βαγγέλης Γιακουμάκης για να μπορέσουν κι αυτά να περιγράψουν αυτό που βλέπουν τόσα χρόνια. Τώρα μαθαίνουμε ότι 8 στους 10 διευθυντές σχολείων στη Δυτική Ελλάδα είχαν αναφέρει τέτοια φαινόμενα στα σχολεία τους. Τι γινόταν τόσος καιρό αυτές οι αναφορές και ποιο όργανο της αξιολογούσε και πόσες πήγαν στη Δικαιοσύνη μοιάζει λίγο απροσδιόριστο. Όπως συμβαίνει με τα μεγάλα τραύματα ετούτης της Πολιτείας όταν προκύπτει κάτι δραματικό και μη αναστρέψιμο είναι σαν να τραβιέται μια κουρτίνα και βλέπουμε τα γεγονότα κάπως αλλιώς. Φυσικά αφού πέσουμε από τα σύννεφα.
Ας είναι. Για να μην περάσει κι αυτό στη λήθη πρέπει η νομοθετική πρωτοβουλία που αναλαμβάνει το υπουργείο- κι αναγνωρίζει για πρώτη φορά ένα φαινόμενο που μας ζητούσαν να το αναγνωρίσουμε εδώ και χρόνια οι κουτόφραγκο από την μιαρή Ευρώπη-να βρει «ζεστούς» τους δικαστές. Βέβαια θα ακούσουμε πολλά και τρελά μόνο με την απόδοση του όρου αλλά τουλάχιστον δεν θα ασελγούν πάνω του τα κανάλια που από χτες δίνουν το γνωστό τους σόου. Τα χρόνια που διάφοροι παρανοϊκοί υποστήριζαν ότι bullying δεν υπάρχει στην Ελλάδα και μας το φοράνε οι ξένοι κι αυτό για να χαλιναγωγήσουν τη νεολαία μας(μαζί με τους νόμους για το κάπνισμα, φυσικά…)τα κανάλια δεν ήξεραν τίποτε.
Χτες το βράδυ βλέπαμε το γνωστό ρεπορτάζ μέσω youtube και social media με τον Τσαλίκη και μια χορευταρού να μας λένε πόσο ταλαιπωρημένα είναι τα celebrities σε τούτη τη χώρα από τον σχολικό εκφοβισμό. Και τους ρεπόρτερ να κάνουν τους αστυνομικούς φυσικά, όπως και μπλόγκερς και διάφορους με πολλούς ακολούθους στο twitter να κάνουν τον δικαστή. Φυσικά, όπως έχουμε ξαναπεί, τα κεντρικά ΜΜΕ ήταν ίδια πάντα, όπως είναι ίδια και τώρα που παίζουν ότι θέλει ο σημερινός καταναλωτής. Για παράδειγμα πριν δυο μήνες έπαιζαν φιλευρωπαϊσμό, τώρα παίζουν φουστανέλα και περηφάνια. Αλλά οι αρχές δεν πρέπει να τους επιτρέψουν να ξεφτιλίσουν και το θέμα αυτό.
Να αναληφθούν δράσεις, τώρα που επιτρέπεται να μιλάμε μετά τον χαμό ενός ανθρώπου, και πρωτίστως να είναι έτοιμοι οι δικαστές. Επίσης να δείξουν σθένος οι διευθυντές και οι δάσκαλοι και να μην φοβούνται τους ψευτόμαγκες. Μη νομίσει κανείς ότι μπορεί η αναπαραγωγή της εικόνας να υποκαταστήσει τη μέριμνα. Είδαμε όλοι ότι στη κηδεία του Βαγγέλη Γιακουμάκη μερικοί δεν κατάλαβαν τίποτε και έριχναν ριπές από αυτόματα. Η βία έχει την ιδιότητα να γίνεται ελκυστική εκεί που θα το περιμένεις. Να, μόλις προχτές έβλεπα κάτι παιδιά δημοτικού, εντελώς ελληνάκια, να έχουν την κουκούλα φορεμένη και να φωνάζουν «είμαστε τζιχαντιστές»! Δεν πρέπει τα παιδιά να μείνουν μόνα με τις εικόνες και τα βαρύγδουπα ποιήματα στις οθόνες τους…
Γ.Σ.