Το παλαιό σύνθημα για το Αγρίνιο του 20ου αιώνα φαίνεται να επιστρέφει: Το “Καπνός, Ελιά, Παναιτωλικός”.
Αυτά ήταν τα εξαγόμενα προϊόντα του Αγρίνιου. Αν εξαιρέσουμε τις δεκαετίες ’80 και ’90 που το Καπνός, Ελιά ήταν banal και ο Παναιτωλικός ωχριούσε όταν μεσουρανούσαν γαβροβάζελος με τα final four, πρωταθλήματα και Ευρωπαϊκές πορείες…
Τώρα ο Τίτορμος έδραιιώνεται είναι πλέον βασιλιάς..Έτυχε να βρεθούν ικανοί άνθρωποι να τον αναλάβουν. Και όλα αυτά σε ένα παραπαίον περιβάλλον ποδοσφαιρικό και όχι μόνο, που ο συνομοσιολόγος φίλαθλος θα περίμενε το ψεύτικο πέναλτι στη σέντρα από το πουθενά να μπλοκάρει τα καναρίνια έστω και στο ΄90. Κάτι που δεν έγινε.
Μόνο για τα παραπάνω ο Τίτορμος μας ξεχαρμάνιασε. Σαν ένα στριφτό τσιγάρο από χύμα καπνό που παίρνει ξανά τα πάνω του δειλα δειλά στην Αιτωλική Πεδιάδα και επιστρέφει με άλλους πλέον όρους. Και όλα αυτά στην εποχή της Ελιάς, που συνειρμικά μπορεί να θυμίζει success story (απαγορευμένη πλέον λέξη) εμπόρου, περισσότερο όμως θυμίζει δύσκολες εποχές.
Για αυτό λοιπόν και το Καπνός, Ελιά, Παναιτωλικός επέστρεψε στο Αγρίνιο, έστω και σε παραπαίουσα ατμόσφαιρα, δίνοντας όμως μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία στην όποια προσπάθεια που αλλάζει έστω τις στιγμές μας, αν όχι τη ζωή μας…
Άγριος