Δεν είναι καλό να καταλήγεις ότι είναι αδύνατον να περιμένεις κάτι να αλλάξει στη Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει κάτι να περιμένουμε φέτος. Όλοι οι πολιτικοί χώροι ψάχνονται για τον καινούριο χρόνο και οι πολίτες έχουν αρχίσει να προσμένουν την αλλαγή που δεν έχει να κάνει με την επόμενη εξουσία τοπική ή κεντρική. Όλοι οι χώροι μέσα στο 2014 αναμένεται να αλλάξουν, ακόμα και κόμματα που σήμερα φαίνονται ότι κρατάνε δυνάμεις μέσα στο γενικό χαμό.
Δεν πρόκειται φυσικά να βρουν δουλειά τόσοι και τόσοι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα ούτε και θα πέσουν τίποτε αυξήσεις φέτος.
Υπάρχει όμως μια χαραμάδα για αισιοδοξία που γεννιέται από μερικές ειδήσεις που δεν τις αξιολογείς άμεσα. Για παράδειγμα για πρώτη φορά η διερεύνηση ενός σκανδάλου έφερε επιστροφή χρημάτων(σχεδόν των μισών) από έναν εμπλεκόμενο. Κάτι τέτοιο δεν ήταν «στο πολιτικό μας ήθος» εδώ και κάτι αιώνες.
Ο κόσμος σιγά-σιγά καταλαβαίνει ότι δεν είναι όλα θέμα ιδεολογιών αλλά και θέμα ανθρώπων. Εκεί που απέτυχε η ηθικολογία του παρελθόντος ίσως νικήσει τελικά η αγάπη για τον τόπο και για τους ανθρώπους. Ο κόσμος έχει πάψει προ πολλού να ερμηνεύεται με βάση το χαράκωμα που έχει διαλέξει ο καθένας. Άνθρωποι δημιουργικοί, ταλαντούχοι, γνώστες και όχι εκμαυλισμένοι υπάρχουν σε όλους τους χώρους.
Ο προηγούμενος συντηρητικός ρεπουμπλικάνος δήμαρχος της Ν. Υόρκης έπρεπε να έχει πάρει από μισθούς εκατομμύρια δολάρια και διάλεξε να πληρώνεται ένα δολάριο το χρόνο. Ναι, ήταν πλούσιος και καπιταλιστής. Όμως και άλλοι είναι και κάποιοι τους ψηφίζουν, ενώ άλλοι είναι πλούσιοι και αντι- καπιταλιστές και πάλι κάποιοι τους ψηφίζουν.
Ο Πλαστήρας δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες παρά μια κληρονομιά στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του 216 δραχμές, ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Όταν του έκαναν δώρα έλεγε «τα δώρα φέρνουν αντίδωρα». Ήταν κατάκοιτος Χριστουγεννιάτικα και του έλεγα να του πάρουν κάτι να φάει και απαντούσε «Γιατί τι κάνω; Σκάβω όλη μέρα;»
Αυτοί δεν θεωρούνται «προοδευτικοί» όπως τους εννοούν στη σημερινή Ελλάδα κάποιοι. Όμως έχουν να προσφέρουν παράδειγμα που κάνει για πολύν προοδευτισμό. Τι να το κάνεις να είσαι εξεγερμένος και να τρέχεις στο πολυκατάστημα όπως έγινε χτες στη Χαλκίδα όπου μπλόκαραν εκατοντάδες άνθρωποι λίγο πριν γυρίσει ο χρόνος γιατί έλαβαν μήνυμα στο κινητό τους για μια έκπτωση 30%; Μπορείς να είσαι στην κορυφή της πρωτοπορίας πανελλαδικά και πάλι να έχεις μια πεθαμένη πόλη, όπου ο ένας θέλει να φάει τον άλλο.
Μπαίνουμε σε χρονιά μεγάλων αλλαγών αλλά όχι όπως τις νομίζαμε παλιά. Οι αλλαγές δεν είναι τα ποτάμια του λαού που βγαίνουν στους δρόμους για «το δικαίωμα στο όνειρο». Οι αλλαγές πια είναι το αίτημα για άξιους και ικανούς και όχι διεφθαρμένους. Τα οράματα δεν είναι υπερβατικά για έναν ιδανικό κόσμο, αλλά μικρές καθημερινές επαναστάσεις που θα φέρουν δικαιοσύνη.
Γ.Σ.