Ο ενθουσιασμός για τις 400 χιλιάδες που πήγαν και ψήφισαν για αρχηγό χτες στη ΝΔ μετριάζεται από τον ηλικιακό μέσο όρο που ήταν καταφανής όποια ουρά κι αν έβλεπες. Περισσότερο η έκπληξη προήλθε από το γεγονός ότι έφτασε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε αυτό το νούμερο μετά το φιάσκο που προηγήθηκε και μετά από μια σειρά παλινωδιών που έδειχνε ότι ο χώρος έχει διαλυθεί.
Το ποιος από τους δύο μονομάχους είναι καλύτερο να βγει επίσης είναι συζητήσιμο, πάντως η κεντροδεξιά στροφή και η καταδίκη, από τη μια του πολιτικού λόγου και ίματζ του Αδώνιδος και από την άλλη της κενότητας Τζιτζικώστα, σηματοδοτούν μια συγκεκριμένη προσδοκία τουλάχιστον για σοβαρότητα. Αν μου έπεφτε λόγος θα προτιμούσα Μητσοτάκη αλλά οι αντιδράσεις θα ήταν τόσο απρόβλεπτες που είναι δύσκολο να αποτιμηθούν. Όταν μπορεί μια δημοσιογράφος στην τηλεόραση να λέει ότι «κέρδισε η παρέμβαση της τελευταίας εβδομάδας του… ιδιοκτήτη του κόμματος»(!)τι μπορείς να πεις; Προφανώς πρέπει να είσαι μέσα στο κόμμα αυτό για να γνωρίζεις την αληθινή ανθρωπογεωγραφία.
Από όσους την ξέρουν λοιπόν, και τους ρωτάω, τρεις παρατηρήσεις μου μένουν ως απόσταγμα της σοφίας τους: α)όλοι αμφιβάλουν σφόδρα ότι ο Μεϊμαράκης θα μπορούσε να νικήσει σε εκλογές τον Τσίπρα β)το παλαιό γινάτι προς το «μητσοτακέϊκο» κρατά άσβεστο από την εποχή του δικομματισμού, ίσως και να οριοθετεί την λεγόμενη «Πασοκαρία» εντός της ΝΔ με την μάσκα του «καραμανλισμού». Δηλαδή μακριά από φιλελευθερισμούς, ο ιδιότυπος λαϊκισμός στυλ Παυλόπουλου είναι μια χαρά… και γ) η καραμανλική πτέρυγα είναι η πιο συμπαγής και πολυάριθμη τάση αλλά πάρα πολλοί εκνευρίζονται από τα χαριεντίσματά της με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πόσο θα βαρύνει κάθε ένα από αυτά τα στοιχεία στις επαναληπτικές εκλογές μένει να το δούμε. Απλά καλό είναι ούτε να υποτιμάμε ούτε να υπερτιμάμε τους αριθμούς. Οι 400 χιλιάδες που ψήφισαν είναι ένας σημαντικός αριθμός αν σκεφτείς ότι τον Σεπτέμβριο η σημερινή κυβέρνηση προήλθε από εκλογές με ψήφο του 57% και αποχή του 43% των πολιτών, χάνοντας περίπου 300.000 ψήφους από τον Ιανουάριο και πηγαίνοντας στο 23% τον Ιανουάριο και στο 19,5% το Σεπτέμβριο, αναφορικά με όλο το εκλογικό σώμα. Αν το δεις από αυτή τη σκοπιά τετρακόσιες χιλιάδες πιστοί σε ένα κόμμα δεν είναι άσχημα…
Αλλά τετρακόσιες χιλιάδες στον συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο που ζούμε και με τις μεγάλες ηλικίες που ψήφισαν δεν είναι κάτι που αλλάζει και τις ισορροπίες. Σχεδόν τρία εκατομμύρια πρόσφυγες θα προσπαθήσει να πάρει στο έδαφός της η Ευρώπη… φρούριο. Τετρακόσιες χιλιάδες νέοι άνδρες μετανάστες-όχι πρόσφυγες, οι πρόσφυγες και οι οικογένειες φεύγουν για αλλού- θα μπορούσαν να εγκλωβιστούν στην Ελλάδα σε περίπτωση κατάρρευσης της Σένγκεν, σύμφωνα με κυβερνητικές εκτιμήσεις. Ίσως και χωρίς κατάρρευση της Σένγκεν, εδώ που τα λέμε. Αυτά είναι αληθινά εντυπωσιακά νούμερα, όχι τα δικά μας.
Υ.Γ. Το σίγουρο είναι ότι σε ένα κόμμα με μεγάλες ηλικίες δεν κερδίζουν τα social media.Αν κέρδιζαν ούτε ο Μεϊμαράκης θα ήταν πρώτος ούτε ο Άδωνις θα ήταν ουραγός.
Γ.Συμψηρής
1 Σχόλιο
Προσωπικά από την αρχή αυτής της εκλογικής αναμέτρησης στηρίζω τον κ. Μητσοτάκη.
Δεν έχει νόημα να εξηγήσω τους λόγους, αρκεί η εικόνα του Μητσοτάκη απέναντι στον Τσίπρα σε ένα debate, έναντι του γερασμένου Μεϊμαράκη.
Όσο για τους εσωκομματικούς μηχανισμούς και τους διάφορους βούδες, αν επηρεάσουν το αποτέλεσμα κατά την βολή τους, η ΝΔ θα τελειώσει και ίσως να είναι καλύτερα έτσι.