Διαβάσατε χτες στο agrinionews.gr για την θαυμάσια πρωτοβουλία κάποιων ανθρώπων να βάλουν μια “καλημέρα” στα μαγαζιά της Σπύρου Τσικνιά και να δώσουν έναν άλλο τόνο στο δρόμο τη χτεσινή μουντή Τετάρτη. Το θέμα έφερε και καλοδεχούμενη συζήτηση με τις περισσότερες απόψεις να συγκλίνουν στο ότι ήταν μια ωραία πρωτοβουλία. Δεν συμφωνούν όλοι και δεν είναι κακό κάτι τέτοιο. Πολλοί άλλωστε πιστεύουν ότι η αισιοδοξία στις μέρες που ζει η χώρα κάνει κακό. Αποπροσανατολίζει από το στόχο που είναι η τελική “έγερση και ανάταση”, ή η “ανατροπή”, ανάλογα από ποιο μετερίζι το βλέπεις.
Ειδικότερα, μεγάλη κουβέντα υπήρξε για το αν έπρεπε να μπουν “καλημέρες’ σε μαγαζιά που έχουν κλείσει και έχουν πόνο μέσα τους. Οι μεν λέγαν ότι έτσι μετριάζεται ο πόνος και οι υπόλοιποι παίρνουν κουράγιο, οι δε έλεγαν ότι έτσι κρύβεται η ωμή αλήθεια και…αργεί να ξημερώσει. Γνώμες είναι αυτές και δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Αυτό που κάνει εντύπωση όμως είναι ότι σήμερα το πρωί κάποιες “καλημέρες” ξηλώθηκαν. Όχι οι πιο πολλές, αλλά κάποιες. Ορισμένοι είπαν ότι είναι δύσκολο να αποδεχτείς το μήνυμα της “καλημέρας”. Κάποιοι είπαν ότι τα γράμματα που ξηλώθηκαν τα έβγαλαν παιδιά από τα πολλά γειτονικά φροντιστήρια. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο ο χειρότερος φόβος του γράφοντος είναι μήπως τα παιδιά δεν μπορούν να αποδεχτούν το μήνυμα μιας καλημέρας. Μήπως δεν την καταλαβαίνουν και δεν τους λέει τίποτε. Μήπως έχουν εθιστεί στην ασχήμια, στο σύνθημα και στο λεκτικό buyling. Μήπως ακόμα και τα γράμματα τα ενοχλούν. Και, τέλος, μήπως τους ασκούν γοητεία μόνο τα γραφόμενα που περιέχουν τσαμπουκά και επίδειξη.
Κάποιος από τους πιο γνωστούς μαγαζάτορες πάντως του συγκεκριμένου δρόμου το πρωί πήγε στον κ. Βελτσίστα από το “Νεώριον”, που είχε την ιδέα, και του ζήτησε αν μπορεί να ξαναβάλει την ταινία στο μαγαζί του “γιατί τα μικρά πέρασαν και την έβγαλαν”! Ας είμαστε αισιόδοξοι, μπορεί να μην έχει ολοκληρωθεί η ζημιά. Πάντως εμείς προτιμάμε μια χτεσινή φωτογραφία με το “καλημέρα” ολόκληρο σήμερα και όχι μια με την ταινία βγαλμένη…
Γ.Σ.