Ο Παναιτωλικός δεν έπεσε επειδή έχασε από τον Ολυμπιακό! Δεν έπεσε καν φτάνοντας στην 27η αγωνιστική. Το… κακό είχε γίνει πολύ καιρό πριν. Πολλούς μήνες πριν. Ίσως και το περασμένο καλοκαίρι!
Στην Ελλάδα είμαστε. Ποιος άραγε μπορούσε να πιστέψει ότι ο Ολυμπιακός των 6-7 παραρτημάτων στην Σούπερ Λίγκα θα κράταγε ζωντανό τον Τίτορμο που δεν του… κάθισε από το περασμένο καλοκαίρι;
Ποιος άραγε θα περίμενε ότι οι αναμετρήσεις των τελευταίων αγωνιστικών θα παίζονταν στα ίσα; Το ξαναλέω στην Ελλάδα είμαστε και γνωρίζουμε όλοι τι γίνεται όταν… πιάνει η Άνοιξη.
Η Τούμπα αγκαλιάζει τον Αγγελάρα, ο Εργοτέλης κάνει το… θαύμα και με 10 από 0-2 «σώζει» τον βαθμό και πάει λέγοντας. Ο Παναιτωλικός που προτίμησε ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΕΠΡΑΞΕ το μοναχικό μονοπάτι στο φινάλε την «πλήρωσε».
Αναμενόμενο. Από την αρχή της χρονιάς λέγαμε και από αυτή εδώ την γωνιά, αλλά και οι πάντες το βροντοφώναζαν πως στον «πόλεμο» της Σούπερ Λίγκας τα «καναρίνια» θα σωθούν μόνο αν το παλέψουν μόνοι τους και βγουν νικητές από τις μάχες.
Αυτό δεν έγινε. Ίσως να μείναμε στις ωραίες φιέστες του περασμένου Μάη! Ίσως το μυαλό να ήταν μόνιμα στα «συγχαρητήρια» που μαζεύαμε από όλη την Ελλάδα γι’ αυτό το όμορφο που πρεσβεύει ο Παναιτωλικός!
Φυσικά όλοι μαζί ίσως να καταλάβαμε με τον πλέον σκληρό τρόπο ότι τα πάντα ήταν για το… Θεαθήναι! Όταν ήρθαμε και εμφανιστήκαμε στον… χώρο τους, στράβωσαν και έπαιξαν το παιχνίδι όπως αυτοί ξέρουν.
Εκεί όμως δεν είχαμε αντιστάσεις. Εκεί χάθηκε όλο το… παιχνίδι. Κόντρα στα πολυβόλα και τα τανκς που παρέταξαν εμείς πήγαμε με σφεντόνες. Πάνω στην… τούρλα της ανόδου δώσαμε βάρος σε ανούσια πράγματα.
Ίσως και να μας έπιασαν στον ύπνο, ίσως και να μας έπιασαν… μαλάκες, αλλά όπως κι αν έχει το κακό έγινε. Όχι με τον Ολυμπιακό. Όχι με τον ΠΑΟΚ!
Βάζοντας τα κάτω τις επόμενες ημέρες, όταν το κεφάλι θα έχει… κρυώσει λίγο ίσως να δούμε πως δεν την… πληρώσαμε καν στα «κολλητά» παιχνίδια με την Δόξα και τον Λεβαδειακό. Η αρρώστια στην ομάδα υπήρχε πολύ καιρό πριν.
Όσοι ήταν… κοντά στα αποδυτήρια ήξεραν. Όσοι ήταν μέσα στα αποδυτήρια δεν είχαν καν την δύναμη να βρουν το γιατρικό. Κι απέξω από αυτά ο κόσμος να σκάει, να τρελαίνεται και να στηρίζει.
Και στο φινάλε να πίνει αυτό το «πικρό ποτήρι» που ούτε το άξιζε, ούτε εύκολα θα το χωνέψει! 34 χρόνια περίμενε να γιορτάσει να δει το καμάρι του στα μεγάλα σαλόνια και μέσα σε λίγους μήνες όλο αυτό το όνειρο γίνεται εφιάλτής. Μαθηματικές (για να μην ξεχνιόμαστε) ελπίδες υπάρχουν. Αλλά τέτοια ώρα ποιος έχει το… κουράγιο να ψελλίσει ότι κάτι μπορεί να αλλάξει; Μάλλον κανένας.
Μάλλον όλοι το πήραμε απόφαση ότι ο Τίτορμος έχει μόλις 3 ματς… ζωής στην Σούπερ Λίγκα και μετά τέλος. Μετά γυρίζει σε ένα πρωτάθλημα… μπόχας, μιζέριας, αβεβαιότητας που του χρόνου με τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα κανείς δεν ξέρει πως θα αρχίσει, αν θα αρχίσει και με ποιους όρους.
Εκεί ο Παναιτωλικός θα είναι πάλι… καταδικασμένος να συνέλθει από το στραπάτσο και να γυρίσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα εκεί που ανήκει. Στην Α΄εθνική. Για όλα αυτά όμως έχουμε καιρό να τα λέμε.
Τώρα μένει η πίκρα. Το γαμώτο. Το δάκρυ που δεν είναι χαράς όπως πέρσι τέτοιο καιρό. Τι μένει; Ο λαός που παραμένει περήφανος. Που κανείς δεν μπορεί να τον… χρεώσει για κάτι. Που τα έδωσε όλα.
Ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Απλά συγκλονιστικοί. Αυτοί που θα είναι ξανά εκεί. Και στα δύσκολα και μακριά από τα λαμπερά φώτα της… αναγνωρισιμότητας. Εδώ είμαστε…
ΥΓ Η συμπεριφορά της 6 ακόμη και μετά την λήξη όντως έδειξε ότι είναι κόντρα στην ομάδα και θέλουν το κακό της. Αληταράδες…
ΠΗΓΗ: paneole