Προσωπικός φίλος και εκπαιδευτικός με ειδοποίησε ένα πρόσφατο απόγευμα να μου δείξει το “μέλλον” όπως είπε. Τον βρήκα και μου εξήγησε ότι θα μου δώσει αποκλειστικά το θέμα πως φτιάχνονται στην εποχή μας οι βλάβες στα αυτοκίνητα όταν δεν έχεις λεφτά. Είχε τρυπήσει το ψυγείο από το αμάξι του, αλλά όπως μου είπε ο μηχανικός “καταλαβαίνει, είναι δικός μας”. Ξεκινήσαμε για το συνεργείο λοιπόν.
Στο δρόμο η κουβέντα πήγε στην είδηση γι’ αυτό που μπορεί(ίσως, θα δούμε, αν και εφόσον…)να στήσει η πολυεθνική των τσιγάρων στο Ζαπάντι. “Τι γνώμη έχεις;” τον ρώτησα. “Κοίτα, από ιδεολογία θα σου έλεγα πριν μερικά χρόνια ότι μας φτωχοποίησαν για να μας προσλάβουν για εργάτες. Αλλά πλέον δεν ξέρω. Εγώ έγινα δάσκαλος αλλά μαζί με μένα έπαψαν και οι υπόλοιποι να είναι αγρότες, εργάτες και ότι ήξερα από παλιά. Μου φαίνεται σαν να πέρασαν δεκαετίες. Αλλά μη βιάζεσαι όταν θα δεις την επισκευή θα καταλάβεις ότι δεν πρέπει να με ρωτάς για το αν χρειάζονται οποιεσδήποτε δουλειές στην περιοχή”.
Φτάσαμε και με έκπληξη έμαθα τι είχε συνεννοηθεί να κάνει ο μάστορας. Λοιπόν, το ψυγείο είχε μια δυο ρωγμές και έχανε, αλλά δεν είχε τρύπες. Με κατάπληξη λοιπόν έμαθα ότι αυτό κλείνει(τουλάχιστον για ένα ικανό διάστημα και αν δεν τύχει καμιά “στραβή”) με ελληνικό καφέ! Τέσσερις κουταλιές ελληνικού καφέ στο ντεπόζιτο της υπερχείλισης και…βουαλά! Το περίφημο κατακάθι του ελληνικού καφέ πάει και κάνει ίζημα και φράζει τη ρωγμή αποκαθιστώντας σχεδόν άψογα το πρόβλημα! Έμεινα άφωνος ασφαλώς. Όταν τέλειωσε η διαδικασία και πριν φύγουμε, ρώτησα το μάστορα αν θα του ήταν πολύ πιο εύκολο να πει στον φίλο μου δάσκαλο ότι θέλει “τόσα λεφτά και αλλιώς δε γίνεται” και να του πασάρει ένα ανταλακτικό. Να μη μάθει δηλαδή ποτέ την πατέντα με τον καφέ. Μου απάντησε ότι “δεν είναι τέτοιος μάστορας και αν ήταν θα είχε κάνει περιουσία και δεν θα είχε κάτι χρόνια να πάει το καλοκαίρι κάπου”.
Στο γυρισμό ρώτησα το φίλο δάσκαλο από όλο αυτό τι είναι εκείνο που τον προβληματίζει. Μου απάντησε: “Δεν ξέρω αν εγώ έγινα δάσκαλος για να φτιάχνω με καφέ το ψυγείο και αυτό είναι πατέντα που έρχεται από τις ηρωικές εποχές της μαστοράντζας του ’50 και του ’60 ή αν είναι εικόνες από το μέλλον. Τα αυτοκίνητά μας, δηλαδή, σε κάτι σαν Mad Max έκδοση που έρχεται όλο και με πιο γοργά βήματα…”
Γ.Σ