Στην Ελλάδα δεν είσαι μόνο ότι δηλώσεις. Είσαι και ότι μάχες δείχνεις ότι δίνεις. Σωστά επισημάνθηκε και σε τοπικό επίπεδο ότι χιλιάδες επαγγελματίες είδαν (μέσα στις εκλογές στην πραγματικότητα) να δεσμεύονται λογαριασμοί τους από τους οποίους το κράτος μπορεί να αντλήσει μέχρι και το 70% του χρέους τους χωρίς άλλο διακανονισμό! Αυτό πρακτικά σήμαινε καταστροφή για πολλούς. Όποιον και να ρωτήσαμε από την αγορά, δεξιό, αριστερό ή αριστεροδέξιο(υπάρχουν κι αυτοί πλέον και είναι πολλοί) μας είπε ότι έτσι είναι αδύνατον να ξαναπάρει μπρος η αγορά. Αν δεν σβηστεί χρέος και από τους πολίτες (και ειδικά όσους επιχειρούν με ειλικρίνεια) ή δεν πάνε όλα πολύ πίσω για να μπορούν οι επαγγελματίες να κινηθούν δεν πρόκειται να πάρει ανάσα κανείς.
Ε, ο άνθρωπος που προσωποποιούσε την άκαμπτη φορολογική αρχή, έφυγε από τη κυβέρνηση. Και ξαφνικά άρχισαν να ωρύονται όλοι ο θαυμαστές του Θεοχάρη, μαζί με την Κομισιόν(!) και πιθανώς με όσους ήταν της άποψης ότι ή «πιάνουμε με την απόχη όσους μπορούμε, δηλαδή και μικρά ψάρια μαζί με τα μεγάλα» ή «κάνουμε διαχείριση για να μην χάσουμε τι εκλογές με διαφορά». Μέχρι και η καλή εφημερίδα «Konta»(με αυτή την ορθογραφία) σήμερα έσκισε τα ρούχα της που παραίτησαν τον Θεοχάρη! Είναι εκπληκτικό αλλά στο τέλος κάποιος θα βρεθεί να κλάψει και για τον Χατζηδάκη…
Δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ για το θέμα. Έχω φίλο χωρίς κανένα εισόδημα εδώ και δύο χρόνια που έχει μείνει μόνος του με δύο σπίτια από τους γονείς του που θα πληρώσει μέχρι… θανάτου. Φυσικά και έτσι δεν γίνεται τίποτε. Αλλά να θυμηθούν τώρα όλοι πόσο καλή δουλειά έκανε και πόσο αδέκαστος ήταν εκείνος που έστελνε τις «ανάλγητες εντολές», ε όχι, πάει πολύ.
Αλλά η αγανάκτηση για την εκπαραθύρωση Θεοχάρη ακόμα και σε καφενείο στο Αγρίνιο(υπήρξα μάρτυρας, αλήθεια λέω), μου θυμίζει την πρόσφατη στάση πολλών στις εκλογές. Διάπυροι πολεμιστές κατά των μνημονίων, φλογεροί πατριώτες και πολέμιοι του ξένου παράγοντα μια χαρά συντάχτηκαν με …φόλα μνημονιακούς. Και μόλις έληξε ο γάμος άρχισαν πάλι τους κεραυνούς. Άλλο το χωριό που ζούμε, άλλο η γενικότερη πολιτική.
Δεν είναι καθόλου παράξενο. Η Ελλάδα είναι η χώρα που όλοι οι πολεμιστές της ελευθερίας έχουν εικόνισμα με το Συμβούλιο της Επικρατείας. Κι εκείνο μπορεί να βγάζει σούπερ οικολογικές αποφάσεις, αλλά αν το ρωτήσεις για την ιθαγένεια θα σου πει ότι «στην Ελλάδα αυτή πάει με το αίμα»…
Γ.Σ.