Τώρα ο αγέρας γέμισε τόσο από τέτοια στοιχειά,
Που κανένας δεν ξέρει πώς να ξεφύγει απ’ αυτά.
Φάουστ του Γκαίτε, Μέρος 2ο, Σκηνή 5η.
Ο Κάρλ Γκούσταφ Γιούνγκ ήταν εκείνος από τους κλασικούς της ψυχανάλυσης που θεώρησε ότι στην πορεία της ζωής του ο άνθρωπος παίρνει, σαν να βάζει ένα προσωπείο, -μια μάσκα, εκείνη τη στάση, την οποία περιμένουν (ή νοιώθει ότι περιμένουν) απ’ αυτόν οι άλλοι. Είναι η έννοια της «Persona» (λατινική ονομασία για το προσωπείο). Κάθε άτομο τη φοράει πρόθυμα και, με αυτό τον τρόπο, δείχνει τα διακριτικά γνωρίσματα του επαγγέλματος ή του αξιώματός του. Όθεν, ο γιατρός έχει μια Persona, ο νομικός έχει την δική του, ο έμπορος το ίδιο και ούτω καθεξής. Η Persona, πάντα κατά τον Κ.Γ. Γιούνγκ, δεν θεωρείται μέρος του πραγματικού χαρακτήρα, συνδέεται όμως δυνατά μ’ αυτόν και απομακρύνεται δύσκολα. Δρα σαν προβολή του εσωτερικού ανθρώπου (βλ. και άρα των επιθυμιών του) προς τα έξω και, άλλοτε, αυτό συντάσσεται και ολοκληρώνεται με επιτυχία και, άλλοτε, εκφράζεται με ελλείμματα, φύρδην μίγδην συμπλέγματα και ανεπάρκεια και αποτυχαίνει.
Στην περίπτωση της νέας προέδρου της βουλής κ. Ζ. Κωνσταντοπούλου, η επιλογή αυτού – τούτου του «προσωπείου» πέραν του ότι, ασφαλώς, είναι μια παλιά υπόθεση (επιλέχθηκε εκ των πραγμάτων όντας πιεζόμενη από δυο σημαντικές προσωπικότητες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, -τον πατέρα της και τη μητέρα της), έρχεται και περίπου… «δένει» με την απρόσμενη ανάρρησή της στην θέση της προέδρου του κοινοβουλίου. Η θεαματική μεταβολή της ζωής της μέσα σε τρία χρόνια, -από απλός δικηγόρος μέχρι το 2012, έως βουλευτής και απότομα πρόεδρος του κοινοβουλίου το 2015-, δημιούργησε προβλήματα στο ίδιο το «προσωπείο» που αυτή η ίδια είχε προεπιλέξει και σήμερα εκφράζεται μ’ αυτή τη σύγχυση, την αμετροέπεια και, τελικά, τον ασύμμετρο και ανεξέλεγκτο μεγαλοϊδεατισμό που δομεί αντιφάσεις, δεσπόζουσες αναντιστοιχίες στις παραστάσεις και την εκθέτει, σχεδόν, ανεπανόρθωτα.
Από την αυστηρά σχολαστική (αν όχι υποχόνδρια), φόρμα που έχει προσδώσει στον τρόπο με τον οποίο επιχειρεί να προεδρεύσει της κοινοβουλευτικής διαδικασίας (με αποτέλεσμα να έχει έρθει σε σύγκρουση με όλες τις πτέρυγες και τους περισσότερους βουλευτές), έως την αμφίσημη πρωτοβουλία – μεθοδολογία της «Επιτροπής Αλήθειας για το δημόσιο χρέος», τα υπονοούμενα με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες και… τους καυγάδες με τους βενζινάδες της επαρχίας (!), σε όλα έχει δίκιο μόνο η πρόεδρος και κανένας άλλος : αυτή κατέχει την απόλυτη αλήθεια και, αλίμονο, σε όποιον επιχειρήσει να την διαστρέψει : «μαύρο φίδι» που τον (ή την) έφαγε που λένε και οι γνωρίζοντες από την συμπεριφορά των φιδιών ανά την επικράτεια! Αλλά όπως είπαμε και παραπάνω η υπόθεση αυτή που σίγουρα δεν τελειώνει εδώ, καθώς, θα έχει συνέχεια, είναι υπόθεση που άπτεται της επιστήμης της ψυχανάλυσης και κανενός άλλου. Ο Γιούνγκ, μάλιστα, εάν ζούσε θα μπορούσε να προτείνει η επόμενη επιτροπή που θα στηθεί στην δύσμοιρη βουλή των Ελλήνων να είναι μια «Επιτροπή για την αποκατάσταση της ψυχικής υγείας και των συμπλεγμάτων» της προέδρου που αν μη τι άλλο είναι μια πρωτοπόρος και χρήσιμος (για την εποχή) πολιτικός. Καθότι, για να περάσει αυτή – τούτη η εποχή για την χώρα μόνο τοιούτες προσωπικότητες θα το καταφέρουν φτάνει να ξαναπροσαρμόσουν το «προσωπείο» τους. Όλοι οι άλλοι, είτε, είναι λαμόγια (sic), είτε, κατά το κοινώς λεγόμενο, οσφυοκάμπτες του κερατά…
s.h.tagas@hotmail.gr
*Στο MATRIX 24.gr
1 Σχόλιο
ΘΑ ΠΑΡΩ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙΣ ΝΕΑΡΕ ΕΞΥΠΝΑΚΙΑ.
ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΡΘΡΑ ΘΑ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗς ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ.
ΑΛΛΑ ΕΓΙΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΙ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΕΤΥΧΕΙ Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΦΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΒΗΣΤΕΙ ΤΟ ΕΠΑΧΘΕΙΟ ΧΡΕΟΣ. ΑΙΣΧΟΣ