Το έβαλαν στο μάτι οι «κυνηγοί» μετάλλου – έκλεψαν τις σχάρες από τα φρεάτια- Κίνδυνος σοβαρού τραυματισμού των αθλούμενων από τα φρεάτια που χάσκουν
Είναι ένας χώρος άθλησης και παιχνιδιού. Θα μπορούσε το ίδιο εύκολα όμως να είναι κι ένας χώρος επικίνδυνων τραυματισμών και κλάματος. Πρόκειται για το Δημοτικό Στάδιο «Μιχάλης Κούσης» του Δήμου Αγρινίου, το οποίο έχει περιπέσει σε μια κατάσταση που δεν αξίζει σε έναν από τους ελάχιστους ελεύθερους αθλητικούς χώρους που υπάρχουν στην πόλη μας. Η ελλιπής φύλαξη και οι συχνές «επιδρομές» διάφορων επιτηδείων που καταστρέφουν τις υποδομές του σταδίου στην προσπάθειά τους να «ξηλώσουν» ό,τι μεταλλικό εξάρτημα βρουν, ευθύνονται μεταξύ άλλων για την κατάσταση αυτή. Αφορμή για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ αποτέλεσε το πλέον πρόσφατο περιστατικό όπου τέτοιοι «κυνηγοί μετάλλου» αφαίρεσαν τα καπάκια των υπονόμων, μετατρέποντάς τα σε παγίδες θανάτου.
Ο καλός καιρός του περασμένου Σαββάτου, μια μέρα ηλιοφάνειας μετά από απανωτές ημέρες βροχών και κακοκαιρίας, προσφερόταν για άθληση και αναψυχή. Το στάδιο του Αγρινίου γέμισε από νωρίς με ανθρώπους διάφορων ηλικιών. Μικρά παιδιά που πήγαν για να παίξουν μπάλα, μεγαλύτερα παιδιά που πήγαν για τρέξιμο, γονείς που συνόδευαν τα παιδιά τους, ηλικιωμένοι που πήγαν για τον περίπατό τους. Κανείς όμως εισερχόμενος σε έναν υποτίθεται ασφαλή χώρο δεν βρέθηκε εκεί έχοντας στο μυαλό του ότι μπορεί να είναι και «υποψήφιο θύμα» των φρεατίων που χάσκουν τριγύρω, τρύπες που έκαναν την εμφάνισή τους όταν λίγες ημέρες νωρίτερα «αφαιρέθηκαν» εν μια νυκτί οι μεταλλικές σχάρες που καλύπτουν τους υπονόμους.
Έτσι βρέθηκε εκεί και ο Κ.Β. μαζί με την 8χρονη κόρη του, θέλοντας να παίξουν βόλεϊ. Όταν κάποια στιγμή όμως τους έφυγε η μπάλα από τα χέρια κυλώντας λίγα μέτρα μακριά και το μικρό κοριτσάκι έτρεξε να την πιάσει, την είδε έντρομος να περνά δίπλα από μια βαθιά τρύπα στο έδαφος. Έκπληκτος, διαπίστωσε ότι στο σημείο εκείνο βρίσκονταν ένας υπόνομος ο οποίος θα μπορούσε να μετατραπεί ακόμη και σε παγίδα-θανάτου για το μικρό παιδί αλλά ακόμη και για έναν ενήλικο. Η βαθιά τρύπα είχε αποκαλυφθεί μετά από την αφαίρεση της μεταλλικής σχάρας που την κάλυπτε.
Κάνοντας μια γρήγορη επισκόπηση του χώρου, διαπίστωσε ότι το συγκεκριμένο φρεάτιο δεν ήταν το μοναδικό, ούτε το βαθύτερο… Γύρω-γύρω υπήρχαν κι άλλοι υπόνομοι με αφαιρεμένα καπάκια, τα οποία μερικές φορές είχαν βάθος ακόμη και περισσότερο από δύο μέτρα. Το γεγονός μάλιστα ότι οι υπόνομοι αυτοί είναι ιδιαίτερα στενοί, τον έκανε να αναρωτηθεί τι θα συνέβαινε αν κάποιος έπεφτε μέσα. Όσο σίγουρος θα ήταν ο σοβαρός τραυματισμός του άλλο τόσο βέβαιο ήταν ότι θα ήταν δύσκολος και ο απεγκλωβισμός του ή η παροχή βοήθειας.
Δεν πέρασε πολύ ώρα που έκανε αυτές τις σκέψεις, όταν παρατήρησε άλλη μια τέτοια τρύπα λίγο παραπέρα. Την ώρα που κάποια παιδιά τελείωναν το παιχνίδι τους από ένα διπλανό χώρο άθλησης, στριμώχνονταν να φύγουν ανάμεσα από μια έξοδο στα σύρματα και μια διπλανή… καταβόθρα. «Έκανα κυριολεκτικά τον τροχονόμο για μην πέσει και χτυπήσει κανένα από τα παιδιά», ανέφερε στην εφημερίδα «Σ» ο Κ.Β. Οργισμένος, έκανε την σκέψη να ειδοποιήσει την Αστυνομία, δίχως όμως να καταφέρει να βγάλει γραμμή. Αναζητώντας δε κάποιον υπεύθυνο, ενημερώθηκε ότι μιας και είναι Σάββατο, δεν υπάρχει κάποιος εκεί για να τον βοηθήσει.
Όπως μαρτυρούν άτομα τα οποία αθλούνται στον χώρο του σταδίου, η απώλεια των σχαρών έγινε αντιληπτή το πρωί της περασμένης Τετάρτης, γεγονός που σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα οι δράστες «επισκέφθηκαν» τον χώρο το προηγούμενο βράδυ. Το «κυνήγι» μετάλλου είναι… προσφιλής συνήθεια και ομάδες μικροεγκληματιών επιδίδονται σε ανηλεή λεηλασία κάθε μεταλλικού αντικειμένου που θα μπει στο στόχαστρό τους, μη διστάζοντας να προκαλέσουν ακόμη και σοβαρές ζημιές στην προσπάθειά τους να αφαιρέσουν μεταλλικά εξαρτήματα. Έτσι πέρα από την προφανή οικονομική ζημιά που συνιστά μια τέτοια πράξη, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ χειρότερες, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ο χώρος του σταδίου μάλιστα είναι εντελώς αφύλακτος, ειδικά κατά τις βραδινές ώρες, κι έχει γίνει πάμπολλες φορές στόχος τέτοιων επιθέσεων.
Τα επικίνδυνα φρεάτια όμως δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το δημοτικό στάδιο. Σπασμένα αθλητικά όργανα, αδέσποτα σκυλιά που πολλές φορές έχουν επιτεθεί σε αθλούμενους, αφύλακτοι χώροι ιδιαίτερα «αφιλόξενοι» κατά τις βραδινές ώρες, ειδικά για γυναίκες και παιδιά, δεν αρμόζουν σε ένα στάδιο που αποτελεί έναν από τους λίγους χώρους που προσφέρεται για άθληση στην πόλη μας. Δεν πρέπει επιπλέον να ξεχνάμε ότι το Δημοτικό Στάδιο είναι κι ένας προσφιλής προορισμός για μαθητικές εκδρομές.
Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι οι άνθρωποι του σταδίου κάνουν ό,τι μπορούν για να διατηρούν τον χώρο στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, καθαρό και ασφαλή για κάθε αθλούμενο. Είναι προφανές όμως ότι αυτό δεν αρκεί. Τόσο το προσωπικό όσο και η χρηματοδότηση είναι πολύ λιγότερα από ότι πριν μερικά χρόνια, ενώ όπως όλα δείχνουν και οι «κίνδυνοι» τους οποίους αντιμετωπίζει το στάδιο είναι πλέον πολύ διαφορετικοί.
Καταθέτουμε την κατάσταση αυτή προς ενημέρωση κάθε υπεύθυνου, τον Δήμαρχο Αγρινίου Γιώργο Παπαναστασίου και τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο Νίκο Γκρίζη. Η νέα δημοτική αρχή μπορεί να είναι στο ξεκίνημα της θητείας της, υπάρχουν όμως ζητήματα καθημερινότητας τα οποία είναι γνωστά εδώ και καιρό και δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Η καταγραφή των όσων ανέφερε ο συγκεκριμένος κύριος αποτελεί απλά μια από τις πολλές αφορμές για να αναφερθούμε στο δημοτικό στάδιο. Αρκεί να περιδιαβεί για λίγη ώρα κάποιος στους χώρους του για να διαπιστώσει ότι τα ανοικτά φρεάτια δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που υπάρχει. Δεν χρειάζεται να έχουμε κάποιο σοβαρό περιστατικό τραυματισμού για να απολογούμαστε μετά για το τι θα μπορούσε να έχει γίνει.
Κώστας Καρακώστας
Εφημερίδα “Συνείδηση”