ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΤΙΠΟΤΕ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ…
(μια μικρή επίκαιρη παρέμβαση)
Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος
– ΕΜΕΙΣ οι μεγαλύτεροι, αλλιώς θυμόμαστε τη Μ. Εβδομάδα, όταν ήμασταν παιδιά! Τη ζούσαμε ως ξεχωριστή, συμμετείχαμε νοερά στο Θείο δράμα, στη Σταύρωση, στην Ανάσταση… Τη Μ. Παρασκευή, αμέσως μετά τα κάλαντα, τρέχαμε στις εκκλησιές και χτυπούσαμε την καμπάνα πένθιμα, με τη σειρά, όλη τη μέρα! Και στολίζαμε τον επιτάφιο, φέρνοντας ο καθένας και η κάθε μια, όσα περισσότερα και καλύτερα λουλούδια βρίσκαμε! Από ανθισμένα δέντρα, κόβαμε κλαδάκια λουλουδιασμένα, χωρίς φόβο μη μας μαλώσει κάποιος ιδιοκτήτης, γιατί – έτσι μας το είχαν περάσει οι γονείς – τα κόβαμε για τον επιτάφιο, τον τάφο του Χριστού! Πίστευαν οι άνθρωποι τότε, ποιος θα τολμούσε να πει μην κόβετε…
– ΤΩΡΑ, η Μ. Εβδομάδα, είναι σαν τις άλλες! Χαιρόμαστε που έχουμε αργίες, τα παιδιά επίσης χαίρονται που δεν έχουν σχολείο, οι καμπάνες χτυπούν χωρίς ν’ ακούγονται καν, οι Επιτάφιοι – κάποιοι φρόντισαν χωρίς φόβο Θεού γι’ αυτό – είναι σχεδόν έτοιμοι με πανάκριβο σκαλιστό ξύλο, οι βέργες που λυγίζαμε σταυρωτά εμείς για να δέσουμε πάνω τα λουλούδια δεν υπάρχουν πια και το μόνο που νοιάζονται όσοι κι όσες τους στολίζουν, με λιγοστά λουλούδια πάνω στο πανάκριβο ξύλο, είναι για το ποιος, μετά την περιφορά, θα… ψηφιστεί ως ο ομορφότερος!! Κουτσομπολιό, δηλαδή, για τον Τάφο του Χριστού…
– ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ίσως γιατί αλλιώς έμαθα ως παιδί, τίποτε απ’ αυτά που γίνονται σήμερα δε με αγγίζουν… Κάποια τα θεωρώ ακόμα κι ως προκλητικά και του θεαθήναι! Σα μία συνήθεια μοιάζουν όλα που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο! Συμμετέχω, αλλά ο νους μου “πετάει” στο παρελθόν χωρίς να το θέλω! Έρχονται εκείνες οι θύμησες οι παλιές που είναι “καρφωμένες” στο μυαλό κι επανέρχονται κάθε χρόνο τη Μ. Εβδομάδα! Βλέπω τη Μ. Παρασκευή να είναι όλοι κι όλες με τα καλύτερα ρούχα, με καινούρια “συνολάκια” οι κυρίες (τότε που λεφτά υπήρχαν) και θυμάμαι πως, τη Μ. Παρασκευή κι όλη τη Μ. Εβδομάδα τότε, πηγαίναμε – μεγάλοι και μικροί – όχι με τα καλά μας (ας τα πούμε έτσι) ρούχα, αλλά όπως ήμασταν τις άλλες μέρες… Οι δε μεγάλοι, ούτε που ξυρίζονταν τη Μ. Παρασκευή, ως ένδειξη πένθους! Τα καλά μας τα φορούσαμε μόνο το βράδυ της Ανάστασης…
– ΑΛΛΑΞΑΝ πολύ τα πράγματα, φοβάμαι πως γι’ αυτό και σήμερα, πολλοί και πολλές τις μέρες τούτες των γιορτών, διακατέχονται από μία θλίψη, κατάθλιψη καλύτερα… Είναι το κενό που υπάρχει μέσα μας…
1 Σχόλιο
ΔΥΣΤΥΧΩΣ…Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΧΑΛΑΣΕΙ! ΩΣ ΠΟΤΕ???