ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ : ΘΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ -ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ;
Γράφει η Λιάτσου Χριστοφορούλα,νηπιαγωγός(Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
Έγινε το τελευταίο διάστημα η συνέλευση και οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου νομαρχιακού τμήματος της ΑΔΕΔΥ στον Νομό.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ – την εποχή, που στο όνομα του χρηματιστηριακού κέρδους και των αγορών, έχουν οδηγηθεί η μία μετά την άλλη όλες οι εργασιακές ομάδες αλλά και η κοινωνία ολόκληρη στη μαζική φτωχοποίηση και στην ανεργία, στην αποδόμηση του κράτους πρόνοιας και σε βαθιά ανθρωπιστική κρίση – ότι το ενδιαφέρον των πρωτοβάθμιων σωματείων και των συνδικαλιστικών τους παρατάξεων θα ήταν μεγάλο, όσον αφορά το συντονισμό τους και την ενοποίηση της δράσης τους, απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που οι εργαζόμενοι – μέλη τους δέχονται.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ – την ώρα, που η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων ακόμα και στο στενό δημόσιο τομέα, οι απολύσεις και οι διαθεσιμότητες, που αφορούν πια όλους, το τίναγμα στον αέρα του ασφαλιστικού συστήματος, η δραματική αποδόμηση της υγείας και της παιδείας, τα χαράτσια, οι φοροεπιδρομές και οι πλειστηριασμοί χτίζουν το τραγικό σήμερα που όλοι βιώνουμε – πως θα δυνάμωνε η συμμετοχή, θα άλλαζαν οι νοοτροπίες, θα απαλλασσόμασταν από συντεχνιακές λογικές και μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ – πως θα προσπαθούσαμε μέσα από τις διαφορετικότητές μας να συνθέσουμε την αυτόνομη στρατηγική του συνδικαλιστικού κινήματος και να οργανώσουμε δυναμικά τους αγώνες του, απελευθερώνοντας τις δημιουργικές δυνάμεις όλων των χώρων του, καθιστώντας το αυτό ακριβώς που πρέπει να είναι : υποκείμενο πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων και ανατροπών.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ – τώρα, που όλοι ζούμε τα αποτελέσματα της υποβάθμισης των σωματείων μας όλα τα προηγούμενα χρόνια ,εξαιτίας των λογικών ενσωμάτωσης, εναγκαλισμού συνδικαλισμού – κόμματος, του βολέματος, του ρουσφετιού, της γραφειοκρατίας, του παραγοντισμού, των στείρων παραταξιακών σκοπιμοτήτων και της «δι’ ανάθεσης λύσης» σε φωτισμένες ηγεσίες – ότι θα βάζαμε στην άκρη και προσωπικές στρατηγικές και συλλογικές ανωριμότητες, δίνοντας νέα πνοή σ’ ότι μας ενώνει και μας πολλαπλασιάζει, δίνοντας ουσία και δύναμη στις διεκδικήσεις μας.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ – στην εποχή, που οι αποφάσεις για την ίδια μας τη ζωή, λαμβάνονται όλο και πιο συγκεντρωτικά, ακόμα και με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ενώ παράλληλα «λουζόμαστε» τα αποτελέσματα μιας κατ’ επίφαση δημοκρατίας, όπου ο κοινωνικός αυτοματισμός τσακίζει όποιον τολμά να σηκώσει κεφάλι, μέσω των Μ.Μ.Ε. και των διαπλεκόμενων με αυτά οικονομικών και
πολιτικών συμφερόντων, αφυδατώνοντας και αποδυναμώνοντας την όποια συνοχή του συνδικαλιστικού κινήματος υπήρχε – ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ, καταθέτοντας τουλάχιστον την αγωνία μας για τους τρόπους και την ποιότητα ανάπτυξης και δράσης του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος στα δύσκολα που είναι «εδώ».
Για την σύνδεσή του με το εργατικό και το κίνημα των ανέργων, για την σχέση του με την κοινωνία σαν παράγοντα αλληλεγγύης και την υπεράσπιση της ζωής μας.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ ……
Αντί για όλα αυτά, παρά την ικανοποιητική παρουσία των δύο παρατάξεων (Αριστερό Μέτωπο (ΣΥΡΙΖΑ) – Ταξική Ενότητα (ΚΚΕ), που κατέθεσαν τελικά και ψηφοδέλτια) η κραυγαλέα απουσία εκλεγμένων συνδικαλιστών της πρώην ΠΑΣΚ, η αποχώρηση των συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ (μετά από την, για την τιμή των όπλων, ομιλία του συνδικαλιστή της προέδρου της Α’ ΕΛΜΕ) η μη ουσιαστικά συμμετοχή των συνδικαλιστών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς και η καθυστερημένη κάποια χρόνια, σχεδόν «επαναστατική» ομιλία του κ.Μπράτη, ως εκπροσώπου της ΑΔΕΔΥ, μόνο πίκρα και λύπη μας γέμισαν για όλα όσα οδήγησαν σιγά σιγά, στη συνείδηση των εργαζομένων, σε φθορά της εικόνας και μετατροπή της μεγάλης συνομοσπονδίας των δημοσίων υπαλλήλων, στη γνωστή – άγνωστη – απαξιωμένη ΑΔΕΔΥ των τελευταίων χρόνων, με τις μεγάλες ευθύνες της ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ γι’ αυτό.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ – πως από αυτή τη συνέλευση θα φεύγαμε όλοι πιο σοφοί, πιο ενωμένοι, πιο αποφασισμένοι, πιο αισιόδοξοι…
Γατί τότε όσοι, χρόνια στα σωματεία μας προτάσσουμε την αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα αλλά και την ενότητα όλων στη δράση, φύγαμε προχθές από τη συγκεκριμένη διαδικασία συνδικαλιστικά πιο φτωχοί και πιο απογοητευμένοι ;
Η απουσία εκπροσώπησης μεγάλου μέρους των δημοσίων υπαλλήλων σίγουρα δεν μπορεί να μας χαροποιεί. Τα αποτελέσματα 6 αντιπρόσωποι ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ και 3 αντιπρ. ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, πέρα από την επιβράβευση των δυο παρατάξεων για τη συνδικαλιστική τους παρουσία στα πρωτοβάθμια σωματεία , χρεώνουν μεγάλες ευθύνες στους δυο αριστερούς χώρους :
-Πως θα βοηθήσουν στο ζωντάνεμα, στην ίδρυση νέων και στο συντονισμό όλων των πρωτοβάθμιων σωματείων, αλλά και στην ενωτική δράση τους με τα σωματεία του ιδιωτικού τομέα, τους συνταξιούχους και τους ανέργους. Φυσικά όχι μόνο δια των αντιπροσώπων τους, αλλά με την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και της συμμετοχής όλων των μελών τους. Δηλαδή πως, αφήνοντας στην άκρη προσωπικούς παραγοντισμούς, κομματικές σκοπιμότητες, διπλές και τριπλές πορείες και συγκεντρώσεις, θα συμμετέχουν όλοι δίνοντας ξανά ζωή στις συλλογικές διαδικασίες και σε μαζικούς αγώνες.
-Πως, με σαφή ταξικό προσανατολισμό, με συνέχεια και συνέπεια σε στόχους και διεκδικήσεις, θα ξανακερδίσουμε την αλληλεγγύη της κοινωνίας και την αποτελεσματικότητα σε ό,τι κάνουμε.
-Πως θα αντισταθούμε στο νέο κύμα απολύσεων που έρχεται, πως θα οργανώσουμε την αντίστασή μας στην αξιολόγηση – χειραγώγηση που επιβάλλεται, τι θα κάνουμε στην υγεία και στην παιδεία που παραπαίουν, την ανεργία στο νομό που χτυπά κόκκινο ,τα χαράτσια και τους πλειστηριασμούς.
-Πως θα ενεργοποιήσουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα ισότιμα τις γυναίκες με την δημιουργία συνθηκών μαζικής συμμετοχής και όχι αποκλεισμού τους από τα όργανα, διπλασιάζοντας έτσι την ίδια τη δυναμική του κινήματος.
-Πως, τέλος, σαν αριστερές παρατάξεις θα κάνουμε τη διαφορά, συσχετίζοντας τους αγώνες με την ποιότητα, τις αξίες, τις αγωνίες και τα προβλήματα του κόσμου της εργασίας, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως για μας ο συνδικαλισμός δεν είναι «δουλειά», ούτε σκαλοπάτι για κομματικές καριέρες, αλλά εθελοντική, ανιδιοτελής αυτοδιάθεση στην κοινή προσπάθεια όλων για καλύτερες μέρες, για να τους ανατρέψουμε ΤΩΡΑ.
Ευχόμαστε στο καινούργιο νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ, που συγκροτήθηκε, να τα καταφέρει σε όλα τα προηγούμενα ή τουλάχιστον- με ειλικρίνεια- να τα προσπαθήσει.
Μεγάλες ευθύνες, φυσικά, για τα παραπάνω θα έχουν και όσοι επέλεξαν απ’ τις τελευταίες αυτές διαδικασίες να απέχουν.
Οι πρώτοι αγώνες της ΑΔΕΔΥ είναι πολύ κοντά μας. ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ…..