Όποιοι στο παρελθόν κατήγγελναν κάτι ή κάποιον, και δίκιο να είχαν, χαρακτηρίζονταν ως «καρφιά», δεν τους δίναμε καμία σημασία και τους χλευάζαμε κι από πάνω. Σήμερα, μετά την τροπή που πήραν τα πράγματα ως προς τη διαφάνεια και τη διαφθορά, η λέξη «καρφιά» θα πρέπει ν’ αντικατασταθεί με τη φράση «υπεύθυνοι πολίτες». Κι όσοι βλέπουν τη διαφθορά δίπλα τους και δεν την καταγγέλλουν, θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ως «ανεύθυνοι πολίτες». Κι όσοι κλαψουρίζουν συνεχώς για την κατάντια τους και ρίχνουν ευθύνες μόνο στους πολιτικούς, φωνάζοντας και πυροβολώντας στον αέρα, θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ως «σούπερ υποκριτές». Κι όσοι τυχαίνει να έχουν θέσεις – κλειδιά, απ’ τις οποίες μπορούν να καθίζουν στο σκαμνί επίορκους και διεφθαρμένους απατεώνες σ’ ολόκληρη τη διοικητική πυραμίδα, οι οποίοι διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα και δεν το κάνουν, θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ως «επικίνδυνοι και συνένοχοι πολίτες»!
Σε πείσμα όσων προανήγγελναν τη χρεοκοπία της χώρας μας και την έξοδο απ’ το ευρώ, όσων κινδυνολογούσαν συνεχώς, πανικοβάλλοντας τους απλούς πολίτες, κάνοντάς τους να μεταφέρουν τις καταθέσεις επιβίωσής τους απ’ τις τράπεζες στα σεντούκια και στις κρυψώνες, η εξέλιξη των πραγμάτων και η σημερινή πραγματικότητα δεν τους έκανε το χατίρι. Όχι πως σήμερα είμαστε μια χαρά, αλλά – βρε αδερφέ – δεν είμαστε και σε μία μη αναστρέψιμη κατάσταση, στην οποία πόνταραν πάρα πολλοί, περιμένοντάς μας στη γωνία. Όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, κάτι πάει ν’ αλλάξει σ’ αυτή τη χώρα, κάτι ήδη άλλαξε και κάτι θ’ αλλάζει συνεχώς από τώρα και μετά. Ας αφήσουμε στην άκρη τα καραγκιοζιλίκια κάποιων πολιτικών κομμάτων (και πολιτικών αρχηγών), τα οποία συνεχίζουν στο ίδιο «εμβατήριο», μη βλέποντας τίποτε θετικό στη διαχείριση της πρωτοφανούς κρίσης και τα οποία – όντας έξω απ’ το χορό, στον οποίο μάλλον δε θέλουν ποτέ να μπουν – φτάνουν στο σημείο, με τα λεγόμενά τους πολλές φορές, να αυτογελιοποιούνται. Ας αφήσουμε πίσω μας μια και καλή ένα παρελθόν τόσο διεφθαρμένο και τόσο σαπισμένο που περισσότερο δε γίνονταν κι ας κοιτάξουμε το από τώρα και μετά, ας κοιτάξουμε το μέλλον.
Απ’ αυτή τη μάχη επιβίωσης της χώρας μας γενικότερα και ημών των πολιτών ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, βγήκαν κερδισμένοι και χαμένοι, νικητές και ηττημένοι. Έτσι γίνεται σε κάθε μάχη. Και οι νικητές και κερδισμένοι απ’ αυτή τη μάχη είναι οι περισσότεροι. Είμαστε όλοι εμείς και οι επόμενες γενιές – αν αναλογιστούμε τυχόν άλλη έκβαση – κι ας υποφέρουμε αφάνταστα αυτή τη στιγμή και είμαστε οι αδικημένοι. Οι σούπερ χαμένοι και ηττημένοι είναι αυτοί που είχαν στα κύτταρά τους το σύνδρομο του παράνομου πλουτισμού γενικώς. Με κάθε τρόπο! Είναι αυτοί που ρήμαξαν τα δημόσια ταμεία επί τόσες δεκαετίες κι ακόμα περισσότερο αυτοί που θα ήθελαν να κάνουν το ίδιο και στο μέλλον χωρίς σταματημό. Ε, σ’ αυτούς μπήκε, επιτέλους, ένα τέλος! Έκλεισε ερμητικά ο κύκλος της παλιάς, διεφθαρμένης και διαλυμένης Ελλάδας με τις αμέτρητες «βδέλλες» που ήταν κολλημένες πάνω της και της ρουφούσαν το αίμα. Όχι πως θα παραδώσουν έτσι εύκολα τα όπλα. Όλοι αυτοί είναι κηφήνες και δε γνωρίζουν καθόλου πώς βγαίνει το ψωμί, δεν ξέρουν τι θα πει μεροκάματο, γιατί πάντα έτρωγαν απ’ τα έτοιμα. Μαζί με κάποιους υποστηριχτές τους και χειροκροτάκηδες, θα «κλωτσάνε» μέχρι την τελευταία στιγμή. Ας το εμπεδώσουμε αυτό όλοι εμείς που εξαθλιωθήκαμε εξαιτίας τους, που ταπεινωθήκαμε εξαιτίας τους, που ρεζιλευτήκαμε διεθνώς εξαιτίας τους κι ας βάλουμε ως στόχο να τους τσακίσουμε κυριολεκτικά.
Όλοι εμείς οι πολίτες, οι οποίοι υποφέραμε και ποίος ξέρει για πόσο ακόμα, ολόκληρη η νέα γενιά που σε τίποτε δεν έφταιξε, μαθητές, φοιτητές, μικροί και μεγάλοι, μορφωμένοι κι αμόρφωτοι, αν θέλουμε να εξοντώσουμε για τα καλά όλα αυτά τα παράσιτα, όλους αυτούς που θα θελήσουν και στο μέλλον να ενεργούν με τον ίδιο τρόπο, πρέπει να πάρουμε την κατάσταση πάνω μας. Να γίνουμε ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες στη ίδια μας τη χώρα και στην ίδια μας την κοινωνία. Να γίνουμε όλοι μας «καρφιά»! Να μην αφήνουμε ούτε «μολυσμένο κουνούπι» να περνάει ελεύθερα και να κάθεται πάνω μας. Να «καρφώνουμε» κάθε είδους παρανομία που πέφτει στην αντίληψή μας και να ζητάμε συνεχώς ελέγχους και διαφάνεια. Απ’ όλους! Απ’ το διαχειριστή της πολυκατοικίας μέχρι τον εκάστοτε πρωθυπουργό! Υπάρχουν – δυστυχώς – ακόμα κλίκες κι αποστήματα απ’ το διεφθαρμένο παρελθόν που δρουν ακόμα παρασκηνιακά. Υπάρχουν δήμαρχοι και περιφερειάρχες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση – σ’ ολόκληρη τη χώρα – που και τώρα ακόμα συνεχίζουν να ενεργούν μέσα σε πλήρη αδιαφάνεια. Οι οποίοι παραλαμβάνουν έργα (πολλές φορές ανύπαρκτα) χωρίς κανέναν έλεγχο, που διαχειρίζονται χρέη προκατόχων τους χωρίς κανέναν έλεγχο, που υψώνουν και το «ανάστημά» τους ακόμα, όταν κάποιος πάει να τους ελέγξει! Υπάρχουν διοικητές και διευθυντές σε μικρούς και μεγάλους οργανισμούς, οι οποίοι κάνουν το ίδιο. Οι οποίοι κάνουν προμήθειες με πλήρη αδιαφάνεια. Οι οποίοι δε λογαριάζουν τους απλούς πολίτες και το παίζουν και «μάγκες»! Υπάρχουν «ρασοφόροι» υποκριτές σ’ ολόκληρη την ιεραρχία (όχι οι ρασοφόροι χωρίς εισαγωγικά που τους βλέπουμε μπροστάρηδες σε κάθε είδους φιλανθρωπικά έργα), οι οποίοι δε θέλουν κανέναν πάνω απ’ το κεφάλι τους κι εκμεταλλεύονται την αγνή πίστη ανύποπτων ανθρώπων και θησαυρίζουν, κυκλοφοράνε με πολυτελή αυτοκίνητα και δίπλα τους υπάρχουν μανάδες που δεν έχουν γάλα για τα παιδιά τους, που χωρίζουν τους πιστούς σε διάφορες «ράτσες», που βιάζουν αθώες υπάρξεις, ακόμα και στα κατηχητικά τους σχολεία, που προσφέρουν θρησκευτικό άσυλο σε μακροσταυρίτες θεομπαίχτες! Υπάρχουν κάτι Αναπτυξιακές Εταιρίες (της Αυτοδιοίκησης κι αυτές) που κανείς δε γνωρίζει τι γίνεται εκεί. Οι οποίες διοικούνται από αιρετούς διπλόμισθους και διευθύνονται απ’ τα ίδια συνεχώς πρόσωπα χωρίς να γνωρίζει κανείς, με ποια κριτήρια. Υπάρχουν… Υπάρχουν… Υπάρχουν… και τελειωμό δεν έχουν.
Οι ξένοι δανειστές μας, δεν είναι τόσο κορόιδα πλέον να μας στέλνουν τα χρήματά τους κι εμείς να τα χλαπακιάζουμε! Να νομίζουν ότι φτιάχνουμε δημόσια έργα και στην πραγματικότητα να φτιάχνουμε βίλες για πάρτι μας! Θα εγκατασταθούν – το ‘χω ξαναγράψει – μέχρι και τον τελευταίο δήμο. Κι αυτοί δε θ’ αστειεύονται! Και καλά θα κάνουν. Ελεγκτικοί μηχανισμοί για κάθε είδος παράβαση, δόξα τω Θεώ, σχηματίστηκαν πολλοί κι έπιασαν δουλειά από καιρό με θετικότατα αποτελέσματα. Επιθεώρηση Δημόσιας Διοίκησης, ΣΔΟΕ, Οικονομικοί Εισαγγελείς και τόσοι άλλοι, αποτελούν εγγύηση. Όμως δεν αρκούν από μόνοι τους. Χρειάζονται και τη δική μας βοήθεια. Έκκληση κάνουν – αυτοί και η πατρίδα – σε όλους μας να τους βοηθάμε. Και θα τους βοηθάμε μόνο αν μετατραπούμε σε «καρφιά», σε υπεύθυνους πολίτες δηλαδή. Προσωπικά, έχω ήδη μετατραπεί σε εθελοντικό «καρφί» και κάποιοι στραβομουτσουνιάζουν, κάποιοι απειλούν, αλλά και κάποιοι φοβούνται. Γιατί γνωρίζουν ότι θα ελεγχθούν. Δε λέω ψέματα, αλήθεια είναι! Θα ήμουνα μεγάλος αλήτης και υποκριτής, αν έγραφα μόνο αυτά που υποστηρίζω και δεν τα ‘κανα πράξη. Και θα φανούν γρήγορα κι αποτελέσματα! Και καλώ – με την ευκαιρία- όλους τους πολίτες να κάνουν το ίδιο. Είναι καθήκον μας αυτό πλέον, αν θέλουμε να ορθοποδήσει η χώρα μας, να μην σπαταλιέται άσκοπα και το τελευταίο ευρώ απ’ όσους τα διαχειρίζονται και να μπορούμε να κοιτάμε τη νέα γενιά, τα ίδια τα παιδιά μας κατάματα. Να εξιλεωθούμε με τον τρόπο αυτό για τα δικά μας μεγάλα λάθη. Για την απάθεια που μας διέκρινε και τον ωχαδελφισμό, όταν βλέπαμε τι γινόταν δίπλα μας και δεν το καταγγέλλαμε. Ίσως για το παρελθόν να υπάρχει δικαιολογία, γιατί ήταν τόσο ριζωμένη η διαφθορά και τόσο πανίσχυροι οι κλέφτες και οι απατεώνες που τίποτε δεν τους άγγιζε. Οπότε, και τυχόν καταγγελίες μας, στο καλάθι των αχρήστων πετιούνταν. Σήμερα όμως; Αύριο όμως; Όταν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (ντόπιοι ή ξένοι δεν έχει σημασία) δε θα σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, δε δικαιολογούμαστε με τίποτε αν παραμείνουμε απαθείς. Ας το πάρουμε απόφαση να βγούμε απ’ το λήθαργο και να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση της νέας Ελλάδας.
Βουρ, λοιπόν, για μια τέτοια Ελλάδα! Στην οποία, οι κατέχοντες θέσεις διαχείρισης δημοσίου χρήματος, να τρέμουν τον πολίτη. Να τρέμουν το «καρφί»!
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ