Η Ελλάδα είναι μια χώρα που τσακώνεται ο Πανούσης για το ποια αστυνομία θέλουμε με κάποιους που τα βλέπουν κάπως πιο ελευθεριακά τα πράγματα. Αλλά μετά πάει επίσκεψη στο νεαρό Μπακογιάννη που είναι Περιφερειάρχης. Εκεί όμως πάει με την κ. Λέβα, βουλευτή, η οποία πριν λίγες μέρες είχε πάει να στηρίξει στη φυλακή τον κ. Κουφοντίνα ο οποίος έχει ένα τελεσίδικο γραμμάτιο με τον νεαρό Μπακογιάννη. Εκεί ο Πανούσης ακούει τον Περιφερειάρχη να εγκαλεί την κ. Λέβα γιατί στήριξε ψυχολογικά τον δολοφόνο του πατέρα του. Και βλέπει την κ. Λέβα να τσαντίζεται και να φεύγει από την αίθουσα χτυπώντας την πόρτα πίσω της! Παράλληλα βλέπει(ο Πανούσης) άλλα στελέχη του ιδίου κόμματος να εγκαλούν τον Μπακογιάννη γιατί έφερε ένα τέτοιο θέμα και δεν ασχολείται με τις αρμοδιότητές του! Δηλαδή πολιτικοί που στηρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα ακόμα και ανθρώπων που σκότωσαν(δεν κρίνουμε εδώ το ιδεολογικό υπόβαθρο)δεν στηρίζουν το δικαίωμα στην κριτική και στον συναισθηματικό λόγο ενός γιου για τον πατέρα του! Τα υπόλοιπα αναλαμβάνουν οι σχολιαστές κάτω από τα site που φροντίζουν να θυμίσουν υποθέσεις του μητσοτακέϊκου, μια υπόθεση προσωπική πρόσφατη του Μπακογιάννη με πολλή κακία, καθώς και κάποια σχόλια μίσους σαν αυτά που διαβάζεις και για τη Βίκυ Σταμάτη και καταλαβαίνεις ότι ο κόσμος έχει ενοχές που τόσα χρόνια ζήταγε ρουσφέτια από τον Τσοχατζόπουλο. Παράνοια; Σίγουρα.
Οπότε, πώς να κάνεις άδικο στον κόσμο που έχει τρελαθεί; Ειδικά στους πιο πιτσιρικάδες και στους πιο απολίτικους κάγκουρες. Τόσα που ακούνε κάθε μέρα παίρνουν τα βράδια το μπλε(ξέρω εγώ τι λέω)κ..πειραγμένο αμάξι, πίνουν ένα σκασμό και με ότι εφόδιο έχουν από δυμαμιτάκια και άλλα πυρομαχικά πάνω τους γυρνάνε στις γειτονιές ξυπνώντας μωρά και γέροντες. Μπορεί να είναι καραγκιόζηδες αλλά είναι γνήσιοι καραγκιόζηδες. Διότι όπως και αυτός ο ήρωας των οθωμανικών χρόνων δεν έφταιγε σε τίποτε, να τα φέρει βόλτα ήθελε, έτσι κι αυτά τα παλικάρια δεν φταίνε σε τίποτε, να εκτονωθούν θέλουν. Κι αφού υπάρχει μια γενική χαλάρωση, ε, μια βόλτα το βράδυ με το μπλε εργαλείο να πετάξουν κανένα… άθυρμα δεν είναι δα και για πεθαμό. Μην υπερβάλουμε κιόλας! Τι στα κομμάτια, αστυνομοκρατία θέλουμε;
Γ.Σ.