Όπως και στο δημοτικό συμβούλιο τις προάλλες έτσι και σήμερα στον Τύπο με ανάλογο δελτίου τύπου που παίζει παντού μόνο η Λαϊκή Συσπείρωση- η ελάσσων αντιπολίτευση του δημοτικού συμβουλίου, για όσους δεν ξέρουν από αυτά- ήταν η παράταξη που ξεκαθάρισε τι πρέπει να γίνει και στη Λαχαναγορά στο Αγρίνιο που παραδίδεται οσονούπω. Αλλά και οπουδήποτε υπάρχει πρόβλεψη για χώρους πολιτισμού στην πόλη και γενικώς τη χώρα. Είναι η άποψη που έχει το ΚΚΕ για το θέμα η οποία συνοψίζεται στο ότι όπου υπάρχει πολιτισμός πρέπει το κράτος να πληρώνει και να είναι ανοιχτός σε όλους χωρίς καμιά εμπορική δραστηριότητα και χωρίς αντίτιμο.
Προσωπικά διαφωνώ αλλά σέβομαι το ότι οι συγκεκριμένοι δημοτικοί σύμβουλοι και η παράταξη λένε ξεκάθαρα την άποψή τους. Γιατί άλλος κανένας δεν τη λέει. Κανένας. Και μην ακούσω ότι «έχει υπάρξει σχεδιασμός» και «έχουν προβλεφθεί και κάποιες χρήσεις για να είναι ζωντανός ο χώρος» κλπ. γιατί αυτά είναι μισόλογα. Η αλήθεια είναι πως όταν ακούγεται ο βροντερός λόγος του δωρεάν και δημόσιου πολιτισμού πέφτει νεκρική ησυχία…
Δεν νομίζω ότι ο χώρος θα μείνει ζωντανός από μια αναπτυξιακή εταιρία και από ένα καφέ ή και ένα ίντερνετ καφέ του οποίου η χρησιμότητα είναι πολύ αμφισβητήσιμη πλέον. Μακάρι να βγω ψεύτης. Προσωπικά θα καλούσα επαγγελματίες, συλλογικότητες, νέους ανθρώπους, καλλιτέχνες, εμπόρους, για να μου πουν ιδέες για την αξιοποίηση ενός τέτοιου χώρου. Κάθε εβδομάδα θα προσπαθούσα να γίνονται πράγματα σε αυτό το χώρο. Αλλά για να γίνουν αυτά θα έπρεπε να υπάρχει τρόπος για βιωσιμότητα. Τέσσερις εκθέσεις γλυπτών ή ζωγραφικής και ένας χώρος που θα παίζουν τις αναμνήσεις τους ιστορικοί και πολιτικοί χώροι δεν αρκούν. Κανένας δεν θα αποκλειόταν αρκεί να δεσμευόταν ότι δεν θα καταστραφεί ο χώρος και αρκεί να μπορούσε να κινήσει τα έξοδα για ένα φεστιβάλ, μια συναυλία, ένα ανοιχτό σινεμά, μια έκθεση, ενώ θα στεγαζόταν και ιδέες και κινήσεις που ήδη υπάρχουν στη γύρω περιοχή που δεν θα ένιωθαν ότι κάποιος τις αποκλείει. Και θα έμενε και κάτι στο δήμο να στηρίζει τους αδύναμους μέχρι να βρει λεφτά το κράτος να φτιάξει την Ιδανική Εφικτή Πολιτεία.
Εδώ χρειαζόταν φαντασία και κίνητρο και, ναι, εμπορική προβολή. Καθαρά και ξάστερα δεν τοποθετήθηκε κανένας για το θέμα αν στους δημόσιους χώρους πρέπει -στην εποχή που ζούμε- να μπαίνει σαν κινητήριος δύναμη και η επιχειρηματικότητα. Κρύβονται όλοι να μην τους πουν….φιλοδυτικούς και κάνουν σαν να πρόκειται για μπόρα που περνάει, αλλά η αλήθεια είναι ότι τελικά ακούγεται μόνο η άποψη για αποκλειστικά κρατικούς «δημόσιους χώρους». Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη πλατεία Δημάδη(που κάποιος με πληροφόρησε πρόσφατα ότι αρχικά, πριν κάτι δεκαετίες, είχε δεσμευθεί σαν χώρος όπου θα γινόταν «Πλατεία Παιδιού»…) αλλά και με τα μουσεία.
Ναι, στα μουσεία χρειάζονται κρατικοί υπάλληλοι για να λειτουργούν. Αλλά σε ποιο μουσείο του κόσμου μπαίνεις μέσα χωρίς ένα αντίτιμο; Πως θα κάνουν πράγματα τα μουσεία και οι χώροι πολιτισμού; Περιμένοντας κρατικές χορηγίες; Μόνο στη Δύση ή και στην Ανατολή παντού πληρώνεις κάτι για να δεις ένα μουσείο; Μήπως το απαξιώνεις όταν δεν κοστίζει απολύτως τίποτε; Και δεν μιλάμε φυσικά για τα σχολεία που πρέπει να κάνουν μαθήματα εκεί μέσα. Αλλά εδώ, στο δικό μας το μουσείο, αν το συνέδεες με εκδρομές και πράκτορες και επισκέπτες θα ήταν ζωντανότερο από ότι είναι και θα είχε και τρόπο να κάνει πράγματα. Αλλά τότε δεν θα του έβαζες ένα συμβολικό αντίτιμο από σεβασμό και μόνο;
Μήπως στα παραπάνω οφείλεται ότι κανένας μας δεν έχει πάει ποτέ στα μουσεία μας; Δεν είπαμε στο φινάλε να δίνει κανείς 30 ευρώ όπως δίνεις για να μπεις στο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη της ομοδόξου και φίλης Ρωσίας…
Γ.Σ.