« Ο παλιός είναι αλλιώς » !
(Και κάποιες επίκαιρες απόψεις)
Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος
Κι « ο νέος είναι ωραίος » που λέει και το τραγούδι. Αλλά μόνο ωραίος πρέπει να είναι στη σημερινή ζούγκλα που ζούμε ο οποιοσδήποτε νέος ή πολλά περισσότερα;
Τα παιδιά μου – όπως κι όλα τα παιδιά πιστεύω – με σφυροκοπούν αδιάκοπα, αγανακτισμένα απ’ την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, μέσα στην οποία τα υποχρεώνουμε ν’ αγωνιστούν για να επιβιώσουν χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον. Κατηγορούν τη δική μας γενιά, «τη γενιά του Πολυτεχνείου» όπως μας ονομάζουν ειρωνικά, που διαχειριστήκαμε μία περίοδο 30 και πλέον χρόνων ρημάζοντας τα πάντα και καταντήσαμε μία περήφανη χώρα όπως ήταν η Ελλάδα στο πέρασμα των χρόνων να στέκεται προσοχή σε τρεις «λιμοκοντόρους»! Με πρώτο και καλύτερο τον μεγάλο είρωνα που ονομάζεται Τόμσεν.
Αυτά που βγαίνουν κάθε μέρα στον αέρα, επιβεβαιώνουν περίτρανα το πόσο σαπισμένο ήταν ολόκληρο το σύστημα, το πόσο διαλυμένο ήταν αυτό που ονομάζουμε κράτος. Κι αυτοί που ήταν «καπετάνιοι» και «τιμονιέρηδες» ολόκληρες δεκαετίες – κι άρα υπεύθυνοι – δεν ήταν άλλοι παρά η δική μας γενιά, οι πατεράδες της σημερινής αλαφιασμένης νεολαίας που καλείται να πληρώσει τα σπασμένα – φαγωμένα. Όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι! Κι αυτοί που κυβερνούσαν κι αυτοί που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση κι αυτοί που τα τρώγανε μπροστά στα μάτια μας κι εμείς οι άλλοι που τους βλέπαμε και δεν κάναμε το παραμικρό. Οι μόνοι ανεύθυνοι είναι οι σημερινοί νέοι, μαθητές, φοιτητές και πτυχιούχοι άνεργοι.
Μαθητές που πεινάνε στα σχολεία σ’ ολόκληρη την επικράτεια και τρέχουν σε στέκια φιλάνθρωπων και «φιλάνθρωπων» για να πάρουν δωρεάν τετράδια και μολύβια, φαγητό και ρούχα, ρακένδυτα και με ρακένδυτους γονείς απ’ τους χωρίς εισαγωγικά, καλοντυμένα όμως και με καλοντυμένους γονείς απ’ αυτούς με τα εισαγωγικά. Σ’ ολόκληρη τη χώρα, το επαναλαμβάνω. Και με «Πρωτοβάθμια Επιτροπή Απορίας» τους γονείς και τους διευθυντές των σχολείων! Και το χειροκρότημα και τα μπράβο να φτάνουν… μέχρι το Θεό! Αφήνοντας απ’ έξω κάποιους που αδυνατούν να πάνε ακόμα και στην Α’ Δημοτικού! Και με δωρεάν φροντιστήρια επίσης, βαπτίζοντας την παραπαιδεία ως φιλανθρωπικό έργο, ενισχύοντας ταυτόχρονα και την άποψη ότι η δημόσια δωρεάν παιδεία είναι για πέταμα! Σ’ αυτούς με τα εισαγωγικά αναφέρομαι, οι οποίοι κάνουν αυτά, αντί ν’ αγωνιστούν μαζί με τα παιδιά και την κοινωνία ολόκληρη για να βρουν και καταδικάσουν αυτούς που μας έφεραν σε τέτοιο κατάντημα κι αυτούς που ακόμα και σήμερα συνεχίζουν τα ίδια. Έργο ημών των μεγάλων είναι αυτό κι όχι της νέας γενιάς, γι’ αυτό και το αναφέρω με έκρηξη οργής. Και την άποψή μου εκφράζω και δικαίωμα έχω! Εδώ ακούγονται και γράφονται τόσο αντιφατικές απόψεις για το καθετί που γίνεται σήμερα, οπότε μία παραπάνω δε χαλάει τη «σούπα»! Η καλύτερη πάντως – και με διαφορά – που άκουσα τελευταία ήταν κάποια που χαρακτήριζε τους συγκροτούντες την Κίνηση Πολιτών Αγρινίου για τη Διάσωση του Πάρκου ως «Οπαδούς της Μιζέριας»! Ευτυχώς που γλίτωσαν τα Εκπαιδευτήρια απ’ τους «Οπαδούς της Ανανέωσης» λέω εγώ!
Ανεύθυνοι είναι – για να επανέλθουμε απ’ την έκρηξη και τις «ωραίες» ατάκες – οι φοιτητές που δε γνωρίζουν καν για ποιο λόγο πάνε να σπουδάσουν, αφήνοντας πίσω γονείς πεινασμένους. Είναι οι πτυχιούχοι άνεργοι που παρακαλάνε για δουλειά ακόμα και για ένα χαρτζιλίκι. Είναι όλη η σημερινή νέα γενιά, τους οποίους εμείς οι μεγάλοι και «σοφοί», αντί να τους ενθαρρύνουμε να μεγαλώνουν αγωνιζόμενοι, να πάρουν στη συνέχεια την κατάσταση πάνω τους, να πιάσουν τα στέκια – κλειδιά και να στείλουν στην «εφεδρεία» όλους τους μεγάλους που ακόμα και τούτη τη δύσκολη στιγμή για την πατρίδα συνεχίζουν να πλουτίζουν παράνομα, να δωροδοκούνται και να μην τιμωρούνται, να καλύπτουν αλλήλους και τα ονοματάκια τους να παραμένουν κρυφά, εμείς – επαναλαμβάνω – τους κατσαδιάζουμε, ειρωνευόμαστε κάθε προσπάθεια αντίστασης και πάλης, τους ευνουχίζουμε και τους αποχαυνώνουμε. Θέλουμε να τους κάνουμε σαν τα μούτρα μας! Να μην απεργούν όταν γίνεται απεργία και να πιάνουν τις καφετέριες όταν γίνονται συγκεντρώσεις και πορείες. Εμείς οι μεγάλοι! Οι «κηδεμόνες»!
Εμείς που «είμαστε αλλιώς»! Αν αφήναμε τους νέους να μας κρίνουν και να μας χαρακτηρίσουν, ξέρουμε πολύ καλά τι θα μας αράδιαζαν. Όμως εμείς – δυστυχώς – θεωρούμε τους εαυτούς μας σοφούς κι αναντικατάστατους. Κι ας μιλάμε συνεχώς – υποκριτές ως το μεδούλι – για αλλαγή φρουράς, για νέους κι άφθαρτους στην εξουσία και θέσεις ευθύνης. Ψέματα όλα! Τους εαυτούς μας θέλουμε ακόμα! Αν κάποιος δεν είναι ασπρομάλλης κι ως ένα βαθμό πάσχων από γεροντική άνοια, αν δεν είναι του συστήματος για να μπορεί να καλύψει άλλους «συναδέλφους», δε μπορεί ν’ ασχοληθεί με τα κοινά ούτε διοίκηση ν’ ασκήσει. Οπότε, υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι, διοικητές, κι άλλοι πρέπει για μια ζωή να μένουν εκεί γαντζωμένοι. Γιατί; Για να μην τους αντικαταστήσει κάποιος νέος κι άφθαρτος, με όρεξη για δουλειά και τους βγάλει «τ’ άπλυτα» στη φόρα.
Μήπως αλήθεια δε θέλουμε ν’ αλλάξει ριζικά η χώρα; Μήπως αυτοί που μάθανε να τρώνε «με δύο μασέλες» ρίχνουν υπνωτικά χαπάκια σ’ όσους μπορούν και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και κάθε προσπάθεια ανανέωσης κι αλλαγής γκρεμοτσακίζεται απ’ την αρχή; Μερικά πράγματα δεν εξηγούνται αλλιώς. Ένας νέος άνθρωπος, άφθαρτος και με όρεξη για δουλειά (να πάρουμε ντόπιο παράδειγμα), αυτό που δηλώνουμε καθημερινά ότι θέλουμε δηλαδή κι ο οποίος θα κριθεί εκ του αποτελέσματος (και θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε νέος) που αντικατέστησε κάποιον ασπρομάλλη, έπεσαν κάποιοι να τον «φάνε» τον άνθρωπο. Γιατί – λέει – είναι νέος κι άπειρος! Αν τη θέση την έπαιρνε κάποιος άλλος ασπρομάλλης (υπάρχουν πάρα πολλοί στις καφετέριες του κέντρου που από «θέση» σε «θέση» πέρασαν τη ζωή τους), κανείς δε θα μιλούσε. Κι αν αυτός ο νέος αποδειχτεί πετυχημένος, αλλάξει νοοτροπίες, βγάλει στη φόρα «δυσωδίες» δεκαετιών (άρχισε ήδη και μπράβο του!), τότε θα πούνε κανέναν καλό λόγο αυτοί που του έσουραν τα εξ’ αμάξης; Κι αν αυτό, τέλος, αποδειχθεί ως μία καλή αρχή και παράδειγμα για το μέλλον, δε θα ‘ναι μια επιτυχία της νέας γενιάς;
Ας αφήσουμε τους νέους επιτέλους ν’ αντικαταστήσουν τα γερόντια. Παντού! Κι εμείς οι μεγάλοι «μόκο» γιατί δεν μας παίρνει…
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ