Το Σάββατο 24/10, στις 8 μ.μ., η ΚΟΒ Αμφιλοχίας, στην αίθουσα του Δήμου Αμφιλοχίας «Αφών Τρομπούκη», διοργανώνει παρουσίαση του βιβλίου «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41», θα μιλήσει ο Γιάννης Ποσοτίδης, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ.
Η Κα Σούλα Βελημαχύτου γράφοντας για την αντιστασιακή δράση του γνωστού ΕΛΑΣ κ.λ.π. αναφέρει σε επιστολή της προ ημερών και τη «Μάχη της Αμφιλοχίας». Συμπληρωματικά σημειώνω τα παρακάτω σχετικά για βαθύτερη ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού.
Δύο περίπου μήνες (τη νύχτα της 17ης προς 28η Ιουλίου 1944) πριν από την απελευθέρωση η 5η (κατ’ άλλους η 7η) Ταξιαρχία ΕΛΑΣ σε συνεργασία με στελέχη του ΕΑΜ Αμφιλοχίας μπήκε στην πόλη όπου υπήρχε μικρή Γερμανική δύναμη και 5-6 έλληνες χωροφύλακες υπό τον ανθ/στη Γκότση. Δεν υπήρχε κανένα τμήμα Ταγμάτων Ασφαλείας. Οι Γερμανοί παρέμειναν στα οχυρωμένα μεγάλα κτίρια της παραλίας, ενώ οι χωροφύλακες κλείσθηκαν στο κτίριο της Υποδιοίκησης Χωρ/κής (οικία Δημητρέλου). Στην αρχή εξουδετερώθηκε ένας Γερμανός σκοπός (τον οποίο σκότωσε με μαχαίρι στην ανατολική πρόσβαση της πύλης και στη «Βίλα Γερογιάννη» ο Καπετάνιος του ΕΛΑΣ Γιαννούλης από .τη Λευκάδα) και εξοντώθηκαν οι ελάχιστοι Γερμανοί που διέμεναν μέσα στη Βίλα που ήσαν και οι μοναδικές Γερμανικές απώλειες. Μετά οι ΕΛΑΣιτες επέπεσαν κατά των χωροφυλάκων, ενώ οι Γερμανοί έμειναν στα οχυρωμένα σπίτια τους βάλλοντας πυκνά πυρά. Οι χωροφύλακες για να μην χαρακτηρισθούν «συνεργάτες» αρνήθηκαν την προσφερθείσα Γερμανική προστασία και αντιστάθηκαν μέχρι τέλους των λιγοστών πυρομαχικών τους. Ο Γκότσης έπεσε μαχόμενος ενώ οι άλλοι κρύφθηκαν σε παρακείμενη οικία αλλά συνελήφθησαν μετά από προδοσία και εκτελέσθηκαν μπροστά στο σπίτι του Καραμπούλια, πλην ενός διασωθέντος.
Οι «γενναίοι» ΕΛΑΣιτες σκότωσαν και τη Μαρία Μακρυμανωλάκη έγκυο σύζυγο του εκτελεσθέντος χωροφύλακα συζύγου της για
αμφιλεγόμενους παραταξιακούς αγώνες και εμφυλιοπολεμικές αγριότητες με εθνικούς αγώνες. Φεύγοντας οι επιδρομείς πήραν μαζί τους 18 γυναικόπαιδα ΕΔΕΣιτών ομήρους αλλά αναγκάσθηκαν να τα ελευθερώσουν αργότερα διότι συνέλαβε αντίστοιχους και ο Χούτας. Τη «Μάχη της Αμφιλοχίας» που αναφέρει με περηφάνια η Κα Σ. Βελημαχύτου καταδίκασε το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής ενώ η τότε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεωργ. Παπανδρέου την αποκήρυξε σαν εγκληματική αντεθνική ενέργεια. Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν και 6 Ιταλοί ορντινάντσες (υπηρέτες) των Γερμανών και παραδόθηκαν από την αρχή, μετά από πρόσκληση του Ιταλού Κομμουνιστή λοχαγού του ΕΛΑΣ Αμο Παμπαλόνι αλλά δολοφονήθηκαν με μαχαίρι… Για το γεγονός αυτό ο Παμπαλόνι πέρασε από στρατοδικείο της αντιφασιστικής κυβέρνησης της πατρίδος του και με μοναδική κατηγορία ότι δεν μπόρεσε να εμποδίσει την σφαγή, τον απέταξαν έστω και αν στο μεταξύ είχε ανακηρυχθεί αντιστασιακός ήρωας! Οι Γερμανοί έφθασαν αργά το απόγευμα της 17ης Ιουλίου με θωρακισμένα και τη μεθεπόμενη συγκέντρωσαν τον πληθυσμό στην παραλία με γύρω- γύρω πολυβόλα και προθέσεις μαζικής εκτέλεσης. Ο επιζήσας της μάχης γηραλέος Γερμανός Φρούραρχος με καλοσύνη επενέβη στο Γερμανό Στρατηγό και δεν εκτελέσθηκαν οι κάτοικοι, οι οποίοι με επικεφαλής τον πρόεδρο της κοινότητας Κ .Σωτηρίου βοήθησαν να σωριασθούν οι ελάχιστοι Γερμανοί νεκροί σ’ ένα μικρό φορτηγό αυτοκίνητο. Οι μεγαλύτερες απώλειες ΕΛΑΣιτών και αμάχων έγιναν κατά την αποχώρηση λόγω πανικού διότι το απόγευμα εμφανίσθηκαν Γερμανικά τανκ από την τοποθεσία «Σαμάρι». Η Εθνική Αντίσταση μετά από μισό αιώνα απαιτεί αντιμετώπιση χωρίς πάθη και προπαγανδιστικές ανακρίβειες.
Επίσης απέκοψαν και τα γεννητικά όργανα του πεσόντος ανθ/στή Γκότση ο οποίος ποτέ δεν είχε δώσει πληροφορίες στους Γερμανούς για αντιστασιακές δραστηριότητες των ελλήνων. Η γυναίκα και τα τρία ανήλικα παιδιά του μόλις διέφυγαν σε φιλικό σπίτι, με τα θερινά κοντομάνικα πουκαμισάκια τους από οργισμένους κομουνιστές που τους αναζήτησαν την επομένη διότι όπως φώναζαν «είχαν εντολή να μη γλιτώσει κανένας από την οικογένεια του ανθ/στη»! Κύριος σκοπός της επίθεσης του υπό κομμουνιστική διοίκηση ΕΛΑΣ ήταν η εξουδετέρωση του «Κάστρου του οπλαρχηγού του ΕΔΕΣ Σ. Χούτα» και η εξόντωση των εκεί οπαδών του που αποτελούσαν τεράστια πλειοψηφία. Τους αναζητούσαν γυρίζοντας στα σπίτια τους που τα έβαζαν φωτιά παρά την ύπαρξη έγγραφης συμφωνίας συνεργασίας των δύο οργανώσεων! Έτσι εκτελέσθηκαν ο Δικηγόρος Σπ. Τσιρογιάννης πρόεδρος επιτροπής ΕΔΕΣ με τη μητέρα του. Επίσης έκαψαν το σπίτι των αδελφών Φλώρου ανταρτών του ΕΔΕΣ στο οποίο κάηκε ο Δημ. Φλώρος και πολλά άλλα. Πολλοί από τους δολοφονηθέντες ΕΔΕΣίτες που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος, είχαν λάβει μέρος στην προ έτους (14-22 Ιουλίου 1943) μάχη στο Μακρυνόρος όπου σύντριψαν την Ιταλική Μεραρχία BRENERO.
1 Σχόλιο
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΣ
Η Κα Σούλα Βελημαχύτου γράφοντας για την αντιστασιακή δράση του γνωστού ΕΛΑΣ κ.λ.π. αναφέρει σε επιστολή της προ ημερών και τη «Μάχη της Αμφιλοχίας». Συμπληρωματικά σημειώνω τα παρακάτω σχετικά για βαθύτερη ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού.
Δύο περίπου μήνες (τη νύχτα της 17ης προς 28η Ιουλίου 1944) πριν από την απελευθέρωση η 5η (κατ’ άλλους η 7η) Ταξιαρχία ΕΛΑΣ σε συνεργασία με στελέχη του ΕΑΜ Αμφιλοχίας μπήκε στην πόλη όπου υπήρχε μικρή Γερμανική δύναμη και 5-6 έλληνες χωροφύλακες υπό τον ανθ/στη Γκότση. Δεν υπήρχε κανένα τμήμα Ταγμάτων Ασφαλείας. Οι Γερμανοί παρέμειναν στα οχυρωμένα μεγάλα κτίρια της παραλίας, ενώ οι χωροφύλακες κλείσθηκαν στο κτίριο της Υποδιοίκησης Χωρ/κής (οικία Δημητρέλου). Στην αρχή εξουδετερώθηκε ένας Γερμανός σκοπός (τον οποίο σκότωσε με μαχαίρι στην ανατολική πρόσβαση της πύλης και στη «Βίλα Γερογιάννη» ο Καπετάνιος του ΕΛΑΣ Γιαννούλης από .τη Λευκάδα) και εξοντώθηκαν οι ελάχιστοι Γερμανοί που διέμεναν μέσα στη Βίλα που ήσαν και οι μοναδικές Γερμανικές απώλειες. Μετά οι ΕΛΑΣιτες επέπεσαν κατά των χωροφυλάκων, ενώ οι Γερμανοί έμειναν στα οχυρωμένα σπίτια τους βάλλοντας πυκνά πυρά. Οι χωροφύλακες για να μην χαρακτηρισθούν «συνεργάτες» αρνήθηκαν την προσφερθείσα Γερμανική προστασία και αντιστάθηκαν μέχρι τέλους των λιγοστών πυρομαχικών τους. Ο Γκότσης έπεσε μαχόμενος ενώ οι άλλοι κρύφθηκαν σε παρακείμενη οικία αλλά συνελήφθησαν μετά από προδοσία και εκτελέσθηκαν μπροστά στο σπίτι του Καραμπούλια, πλην ενός διασωθέντος.
Οι «γενναίοι» ΕΛΑΣιτες σκότωσαν και τη Μαρία Μακρυμανωλάκη έγκυο σύζυγο του εκτελεσθέντος χωροφύλακα συζύγου της για
αμφιλεγόμενους παραταξιακούς αγώνες και εμφυλιοπολεμικές αγριότητες με εθνικούς αγώνες. Φεύγοντας οι επιδρομείς πήραν μαζί τους 18 γυναικόπαιδα ΕΔΕΣιτών ομήρους αλλά αναγκάσθηκαν να τα ελευθερώσουν αργότερα διότι συνέλαβε αντίστοιχους και ο Χούτας. Τη «Μάχη της Αμφιλοχίας» που αναφέρει με περηφάνια η Κα Σ. Βελημαχύτου καταδίκασε το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής ενώ η τότε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεωργ. Παπανδρέου την αποκήρυξε σαν εγκληματική αντεθνική ενέργεια. Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν και 6 Ιταλοί ορντινάντσες (υπηρέτες) των Γερμανών και παραδόθηκαν από την αρχή, μετά από πρόσκληση του Ιταλού Κομμουνιστή λοχαγού του ΕΛΑΣ Αμο Παμπαλόνι αλλά δολοφονήθηκαν με μαχαίρι… Για το γεγονός αυτό ο Παμπαλόνι πέρασε από στρατοδικείο της αντιφασιστικής κυβέρνησης της πατρίδος του και με μοναδική κατηγορία ότι δεν μπόρεσε να εμποδίσει την σφαγή, τον απέταξαν έστω και αν στο μεταξύ είχε ανακηρυχθεί αντιστασιακός ήρωας! Οι Γερμανοί έφθασαν αργά το απόγευμα της 17ης Ιουλίου με θωρακισμένα και τη μεθεπόμενη συγκέντρωσαν τον πληθυσμό στην παραλία με γύρω- γύρω πολυβόλα και προθέσεις μαζικής εκτέλεσης. Ο επιζήσας της μάχης γηραλέος Γερμανός Φρούραρχος με καλοσύνη επενέβη στο Γερμανό Στρατηγό και δεν εκτελέσθηκαν οι κάτοικοι, οι οποίοι με επικεφαλής τον πρόεδρο της κοινότητας Κ .Σωτηρίου βοήθησαν να σωριασθούν οι ελάχιστοι Γερμανοί νεκροί σ’ ένα μικρό φορτηγό αυτοκίνητο. Οι μεγαλύτερες απώλειες ΕΛΑΣιτών και αμάχων έγιναν κατά την αποχώρηση λόγω πανικού διότι το απόγευμα εμφανίσθηκαν Γερμανικά τανκ από την τοποθεσία «Σαμάρι». Η Εθνική Αντίσταση μετά από μισό αιώνα απαιτεί αντιμετώπιση χωρίς πάθη και προπαγανδιστικές ανακρίβειες.
Επίσης απέκοψαν και τα γεννητικά όργανα του πεσόντος ανθ/στή Γκότση ο οποίος ποτέ δεν είχε δώσει πληροφορίες στους Γερμανούς για αντιστασιακές δραστηριότητες των ελλήνων. Η γυναίκα και τα τρία ανήλικα παιδιά του μόλις διέφυγαν σε φιλικό σπίτι, με τα θερινά κοντομάνικα πουκαμισάκια τους από οργισμένους κομουνιστές που τους αναζήτησαν την επομένη διότι όπως φώναζαν «είχαν εντολή να μη γλιτώσει κανένας από την οικογένεια του ανθ/στη»! Κύριος σκοπός της επίθεσης του υπό κομμουνιστική διοίκηση ΕΛΑΣ ήταν η εξουδετέρωση του «Κάστρου του οπλαρχηγού του ΕΔΕΣ Σ. Χούτα» και η εξόντωση των εκεί οπαδών του που αποτελούσαν τεράστια πλειοψηφία. Τους αναζητούσαν γυρίζοντας στα σπίτια τους που τα έβαζαν φωτιά παρά την ύπαρξη έγγραφης συμφωνίας συνεργασίας των δύο οργανώσεων! Έτσι εκτελέσθηκαν ο Δικηγόρος Σπ. Τσιρογιάννης πρόεδρος επιτροπής ΕΔΕΣ με τη μητέρα του. Επίσης έκαψαν το σπίτι των αδελφών Φλώρου ανταρτών του ΕΔΕΣ στο οποίο κάηκε ο Δημ. Φλώρος και πολλά άλλα. Πολλοί από τους δολοφονηθέντες ΕΔΕΣίτες που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος, είχαν λάβει μέρος στην προ έτους (14-22 Ιουλίου 1943) μάχη στο Μακρυνόρος όπου σύντριψαν την Ιταλική Μεραρχία BRENERO.
ΠΑΡΙΣ. Ι. ΑΘΩΝΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ