Ρουβάς, Πασχάλης και «Σπυριδούλα» σε άλλες εποχές…
Γράφει ο Γιάννης Συμψηρής
Πρώτα πρέπει, ως site, να εκφράσουμε τη χαρά μας για τη μεγάλη ανταπόκριση που βρήκαν οι συναυλιακές μας ιστορίες στη πρώτη τους έκδοση. Όπως είχαμε δεσμευτεί θα πούμε μερικές ακόμα, με δυο απαραίτητες διευκρινήσεις: Πρώτον, ότι γράφεται εδώ δεν είναι θέσφατο και επιδέχεται κουβέντας. Είναι ιστορίες που μας έχουν μεταφερθεί από την…προφορική παράδοση καθώς ακόμα δεν έχουν καταγραφεί σε ένα ιστορικό κείμενο, αν και θα έπρεπε. Για παράδειγμα οι πιο πολλοί φίλοι επιμένουν ότι η συναυλία των Πυξ Λαξ έγινε αργότερα, το’ 89 και μάλιστα ότι προωθούσαν τις πρώτες τους δουλειές. Γνωστός μας παραγωγός είναι βέβαιος για την ημερομηνία και μάλιστα την έχει επιβεβαιώσει και από το ίδιο το συγκρότημα. Κι όμως, κάποιοι τους θυμούνται πολύ νωρίτερα και ορκίζονται ότι η «Φάντασυ» ήταν κλειστή από τα μέσα του ’80(κάτι που πάντως δεν ισχύει)! Ένας φίλος αναγνώστης, για παράδειγμα επιμένει ότι θυμάται μια δεύτερη που έδωσαν αργότερα σχεδόν incognito στο «Κοράλι»! Άρα εμείς κρατάμε την εκδοχή του ’89 μέχρι νεωτέρας…Είπαμε ότι πρόκειται για ιστορίες και κάθε ιστορικός εμπλουτισμός είναι δεκτός αλλά κάπου και ο μύθος μπλέκει με τη πραγματικότητα…
Δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο γράφων για λόγους αρχής δεν διατηρεί προφίλ στο facebook. Παρότι δεν σνομπάρει τα ηλεκτρονικά μέσα και χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι, τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και γιατί δεν αποδέχεται το ρόλο τους αλλά και γιατί λόγω χαρακτήρα θα έπρεπε να αφιερώνει πολύτιμο χρόνο για να απαντά επί προσωπικού σε πράγματα που δεν είναι κοινό κτήμα. Όλες όμως οι παρατηρήσεις παρακολουθούνται από το…πλήθος των συνεργατών μας και μεταφέρονται αρμοδίως για να γινόμαστε καλύτεροι.
Στο θέμα μας όμως:
«Σπυριδούλα»
Το Αγρίνιο έχει τη δική του συναυλία αντίστοιχη με την ιστορική του Gallagher στην Αθήνα. Ένα συγκρότημα-τοτέμ της εποχής, του πέρασε από την πόλη δυο φορές στις αρχές του ’80 -αν και χωρίς τον «πρίγκηπα» Παύλο Σιδηρόπουλο, ο οποίος είχε αποφασίσει να τραβήξει το δικό του μοναχικό δρόμο. Οι «Σπυριδούλα» έπαιξαν αρχικά στο θερινό «Ελληνίς» σε μια πολύκροτη συναυλία στης αρχές της δεκαετίας κατ’ άλλους το 1982 και κατ’ άλλους το 1983. Το μενού περιλάμβανε όλο το ρεπερτόριο της ροκ συναυλιακής κουλτούρας αλλά στο πρώιμο αθώο της στάδιο. «Ντου» στην αρχή για να μπουν όλοι τσάμπα, επεισόδια και διάφορες αντράλες μαζί με πολύ λατρεία από το διψασμένο αγρινιώτικο κοινό και στο τέλος…έρανο γιατί, με εκείνα και με τα άλλα, δεν έβγαιναν τα έξοδα του γκρουπ ούτε για να γυρίσει στην Αθήνα! Επιστρατεύτηκε λοιπόν ο παραδοσιακός… ρεφενές και όλοι τσόνταραν για να μην την πληρώσει το συγκρότημα!
Οι «Σπυριδούλα» με τριμελή πια σύνθεση ξανάρθαν στην πόλη κάπου δυο χρόνια μετά, το 1985, για μια ακόμη συναυλία στην οποία ο γράφων ήταν 14 ετών. Παρότι για το χώρο μας έκαναν λόγο για το “Rex” ή και το «Πάνθεον» τελικά οι πιο σίγουροι μας θύμισαν ότι η συναυλία έγινε στο Ολύμπιον και μάλιστα είχε εξαιρετικό ήχο και το γκρουπ σε μια από τις τελευταίες εμφανίσεις του σε μεγάλη βραδιά. Ακριβώς όπως το θυμόμασταν…
Ρουβάς και Πασχάλης!
Από πλευράς χαβαλέ οι συναυλίες των δυο προαναφερθέντων είχαν το μεγαλύτερο ίσως σουξέ. Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα του ‘90 όταν το παλιό «Ολύμπιον» έχει αποφασίσει να σταματήσει να λειτουργεί σαν σινεμά και γίνεται ένα αχανές αλλά εντυπωσιακό κλαμπ. Οι πολύ μεγάλοι χώροι από την επόμενη δεν αργούν να στρέψουν την ιδιοκτησία σε ζωντανές παρουσίες, ειδικά λόγω ανταγωνισμού με το «Υπόγειο» που είχε ανοίξει πρώτο. Δυο χρόνια μετά το άνοιγμα του χώρου, αρχικά έρχεται ο…Πασχάλης σε περιοδεία και τον υποδέχονται πλήθη λαού στον καινούριο συναυλιακό χώρο με…πίστα. Μέχρι και…150 άτομα χαρίζουν τα πρώτα σύννεφα στους ανθρώπους που διοργάνωσαν το event. Ακολουθεί τουλάχιστον θυμηδία καθώς η…σαλιμαρία έχει αποφασίσει να κάνει τη ζωή του αειθαλούς βάρδου δύσκολη. Ο Πασχάλης προσπαθεί να αντέξει με στωικότητα τις παραγγελιές και τα κραξίματα και βγάζει πέρα τη συναυλία κακήν κακώς. Τα τραγούδια των «Ολύμπιανς» δεν βοηθούν καθόλου στο «Ολύμπιον»… Μετά τη συναυλία ιστορική μένει η ατάκα τότε πασίγνωστου ιδιοκτήτη της «Οκέυ»-ακριβώς απέναντι-που πλησίασε τον Πασχάλη και του είπε το αμίμητο: «Έλα ρε συ ιστορία, πως κρατιέσαι έτσι;»!!!
Φώτα! Πάμε! Είναι η στιγμή που ο Σάκης πατάει για πρώτη φορά τα άγια χώματα του Αγρινίου. Μήνες μετά το…θρίαμβο Πασχάλη, ο νεαρός Ρουβάς που δεν έχει βγάλει ακόμα ούτε «τα μακαρόνια με κιμά», έρχεται στην πόλη για μια μοναδική βραδιά πάλι στο Ολύμπιον. Η νευρική κρίση είναι εξασφαλισμένη. Ούτε 250 άτομα(και πάλι μέσα ο υπογράφων) και μπροστά μόνο 20 ένθερμες «ρουβίτσες» που τσιρίζουν. Ο Σάκης με μαλλί σχεδόν καρέ ψιλοχωριάτικο (αλλά τότε μόδα) και χωρίς πουκάμισο τα δίνει όλα….Αλλά κατά τα λοιπά τραγωδία. Άλλος πετάει «ποταμάκια»(ένα είδος έντεχνης ρίψης με… φάλτσα από καπάκι μπύρας ή αναψυκτικού, που έχει αφήσει ιστορία στο Αγρίνιο) στη σκηνή, ενώ γνωστός σήμερα έμπορος παπουτσιών με ροπή στο χαβαλέ φωνάζει σε κάθε παύση «Έλα ρε Σάκια(!) είσαι θεός!». Αυτό το «Σάκια» πρέπει να έχει μείνει στη μνήμη του πασίγνωστου βάρδου. Παράλληλα γνωστοί χαβαλέδες της πόλης φωνάζουν εν χορώ το αλησμόνητο «Σάκη μας είπες πως θα μας πάρεις…τσίχλες!»… Η συναυλία ολοκληρώνεται μετά βίας και με το Σάκη κατάχλωμο να λέει ότι «Είμαστε λίγοι αλλά καλοί» εννοώντας αυτούς που άκουσαν κάτι από τα τραγούδια του δηλαδή μόνο τις δυο μπροστινές σειρές. Κόλαφος το event…
O εμπορικότατος Ρουβάς ξανάρχεται στην πόλη το 1997(!) στο γήπεδο του Παναιτωλικού με διοργανωτή τον Λύτρα που όσοι ασχολούνται με τα κοσμικά ξέρουν ότι είναι παντρεμένος με την Πέγκυ Ζήνα. Δυστυχώς τον Σάκη δεν τον πάει το Αγρίνιο. Η συναυλία δεν πάει και πολύ χάλια, κόσμο έχει αρκετό, αλλά η ατμόσφαιρα έχει χαλάσει πολλές μέρες πριν όταν κάποιοι υπερ-πατριώτες(ναι, υπάρχουν και τέτοιοι στην πόλη…) σκίζουν τις αφίσες του σε κάθε δρόμο, ακόμα και στα δισκάδικα που κάνουν προπώληση, γιατί λίγο καιρό πριν ο αοιδός είχε τραγουδήσει στην Τουρκία, ενώ ακόμα δεν έχουν «στεγνώσει» τα γεγονότα στα Ίμια. Είναι αυτό που λένε «αφού σε χαλάει, τι το θες το Αγρίνιο…»
Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε και ο δεύτερος κύκλος τον αθάνατων παλιών συναυλιών της πόλης. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κι άλλον ένα εντός των ημερών ή κάπου κοντά λόγω 15αυγουστου και αδειών.