Σχολική γιορτή μνήμης πραγματοποίησε το Λύκειο Παναιτωλίου στα πλαίσια του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου. Το πρόγραμμα περιλάμβανε την απονομή αριστείων στους αριστεύσαντες μαθητές καθώς επίσης τραγούδια, αναγνώσματα και ποιήματα για που αφορούσαν την εθνική επέτειο του ΟΧΙ.
Υπεύθυνοι της Γιορτής ήταν οι φιλόλογοι Δήμητρα Παπαδοπούλου και Λίνος Υφαντής.
Πέρα του γενικού πλαισίου η γιορτή επιχειρήθηκε να συνδεθεί με τοπικά ιστορικά γεγονότα. Στα πλαίσια αυτών:
-Προβλήθηκε το μοναδικό βίντεο που υπάρχει (μέχρι στιγμής ) από την εισβολή των Γερμανών στη Δυτική Ελλάδα με πλάνα όπου διακρίνεται καθαρά η Ναύπακτος. Το βίντεο προέρχεται από τα Γερμανικά “Επίκαιρα” εβδομαδιαίων προβολών (Wochenshau) που φυσικά παρουσιάζουν τη διθυραμβική-αλαζονική σκοπιά του (προσωρινού) νικητή.
-Η περιοχή μας εκτός από πολλούς αγωνιστές στο έπος του 40 και την αντίσταση ενέπνευσε και τον στιχουργό Πυθαγόρα να γράψει δυο τραγούδια με θέμα την εποχή αυτή στα οποία έγινε αναφορά και ακούστηκαν: Το “Δυο παιδιά από το Βραχώρι” και τον” Σταμούλη το Λοχία”
– Τον θάνατο αγωνιστών από τους Γερμανούς και ντόπιους συνεργάτες με αποκορύφωμα την Μεγάλη Παρασκευή του 44 η πόλη τον απεκατέστησε μεν στην ονοματοθεσία κεντρικών οδών ( Σαλάκου, Σούλου, Αναστασιάδη), δεν έγινε το ίδιο όμως σε απόλυτο βαθμό ( ως ένα μεγάλο ναι) ως προς τους εκτελεσθέντες στην Αγία Τριάδα. Και αυτό γιατί το μνημείο
δεν αναγράφει πουθενά το λόγο που έγινε και τα ονόματα των νεκρών που υπάρχουν εκεί. Αναφορά στα θύματα του Ναζισμού δεν νοείται χωρίς να προβληθεί το μνημείο όπως είναι σήμερα και στη συνέχεια να γίνει άμεση αντιπαραβολή τόσo με τις
εικόνες των κρεμασμένων στη Πλατεία της πόλης αλλά και με φωτογραφίες που υπάρχουν με συγγενείς να θρηνούν τους νεκρούς της Αγίας Τριάδας.
Όπως ήταν φυσικό ελάχιστοι γνώριζαν για αυτό.
Άλλωστε η ίδια η πόλη στο σημείο αυτό “δείλιασε” και κράτησε αυτό το μυστικό (ακόμα και σε περιόδους “ευημερίας”) χωρίς να απαντά γιατί…