Κάτι ψέλλισε σήμερα η ΝΔ ότι αντιλαμβάνεται τα αιτήματα των αγροτών αλλά η οικονομική ζωή της χώρας δεν μπορεί να παρεμποδίζεται. Το αν θα την ακούσουν οι αγρότες ή αν δίνουν δεκάρα, πια, για ό,τι κι αν λέει η ΝΔ, μένει να το δούμε. Πάντως αυτή η δήλωση σώζει κάπως τα προσχήματα γιατί ήταν πάνω κάτω η ώρα που θα αναρωτιόμασταν κι εμείς: Είναι ικανοποιημένα τα κόμματα της λογικής (που δεν βλέπουν… οράματα) από τον τρόπο που συνεχίζονται οι γνωστοί αγώνες στους δρόμους; Από την επίδειξη δύναμης με μηχανοκίνητα μιας ολόκληρης κοινωνικής τάξης;
Η απάντηση πρέπει να είναι μια υποτυπώδης διαλογή: ποιος πήρε το μεγαθήριο τρακτέρ που έχει με επιδότηση και ποιος έχει ένα ρημάδι νοικιασμένο; Ποιος είναι αγρότης και ποιος γαιοκτήμονας; Γιατί εδώ μόνο δεν προχώρησαν οι αληθινές αγροτικές συνεργασίες και κατέληξαν όλοι με έναν κατακερματισμένο μη ανταγωνιστικό κλήρο να ζουν στα καφενεία από τις επιδοτήσεις; Και στη Ιταλία τα πορτοκάλια τα δίνουν κοψοχρονιά αλλά χιλιάδες καλλιέργησαν άλλα προϊόντα. Αλλά στην Ιταλία δεν υπάρχουν συνδικαλιστές που να καταγγέλλουν την Ε.Ε. και συγχρόνως να βγάζουν δελτία Τύπου γιατί καθυστέρησαν οι επιδοτήσεις να πιστωθούν!
Ναι, ξέρω, πέρυσι τέτοια εποχή ο Τσίπρας ήταν πάνω στο τρακτέρ και υποσχόταν τα πάντα, πράγμα για το οποίο πρέπει να τιμωρηθεί. Ναι, πράγματι, η χώρα καθυστέρησε δεκαετίες γιατί όλοι επένδυσαν πάνω στο θυμικό κάποιων «εκλεκτών» κατηγοριών της ελληνικής κοινωνίας, ως ανταπόδοση για την ασυδοσία των πολύ ισχυρών και των δικαστών που κρίνουν τα πάντα. Μην ξεχνάμε πως ήταν και οι Χατζηγάκηδες που μοίραζαν 500άρες εκατομμύρια που δεν ήταν δικά τους, όμως. Απλά αυτό που έγινε ατ προηγούμενα χρόνια με την πλειοδοσία των αιτημάτων και της παλαβομάρας άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Θα το δείτε όλοι από το πώς θα ψηφίσει η αγροτιά στις επόμενες εκλογές…
Να μην τα πολυλογούμε για άλλη μια φορά φταίνε όλοι, μαζί κι ο Χατζηπετρής. Η κυβέρνηση επιχείρησε να χωρίσει τους αγρότες με βάση το εισόδημα αλλά στη βάση του «έλα μωρέ, πόσοι είναι που δηλώνουν μεγάλα ποσά; Οι πιο πολλοί δεν θίγονται». Αυτό όμως θα συντηρήσει τον φαύλο κύκλο της απόκρυψης εισοδημάτων και θα τελειώσει οριστικά το ίδιο το ασφαλιστικό. Διότι εδώ πάσχουμε, εκτός από αμνησία, κι από πλειοδοσία σοσιαλισμού. Πλούσιοι και φτωχοί θέλουν χρήματα και διευκολύνσεις από έναν μεγάλο κορβανά τον οποίο συνήθως καταγγέλλουν. Όταν έρθουν οι δύσκολες εποχές τα αιτήματα γίνονται πολύ επιτακτικά. Οι μικροί συνθλίβονται ακόμα χειρότερα γιατί οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Και οι κυβερνήσεις μετά πάνε να «σώσουν» τον ΟΓΑ βάζοντάς τον σε ένα μεγάλο ταμείο. Αλλά οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ βγαίνουν στα 65 στη σύνταξη ενώ του δημοσίου έως και 12 χρόνια νωρίτερα, κατά μέσο όρο. Οπότε; Που είναι η δικαιοσύνη;
Αποτέλεσμα; Όλοι έχουν «δίκιο» γιατί αλλιώς έμαθαν και η κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει χρονοδιαγράμματα που δεν πιστεύει. Η απάντηση θα ήταν μόνο μια ηπιότερη προσαρμογή και νομοθεσία που θα βοηθά με στρατηγικό σχεδιασμό τις συνενώσεις παραγωγών αλλά τώρα όλα επείγουν. Εκεί οδήγησαν και όσα έγιναν τα προηγούμενα χρόνια όπου όλοι ζητούσαν τα πάντα. Οι αγρότες λένε ότι ναι, πρέπει να συμβάλουν κι εκείνοι αλλά δεν το εννοούν όλοι. Υπάρχουν χιλιάδες κακομαθημένοι και χιλιάδες που δεν είναι καν επαγγελματίες αγρότες. Αδιέξοδο.
Μόνο η ειλικρίνεια θα μπορούσε να μας σώσει αλλά αυτή θα έρθει μετά από την ολοκληρωτική καταστροφή. Πριν μερικά χρόνια κάποιος παλιός στο ρεπορτάζ ήταν σε περιοχή γύρω από το Αγρίνιο για το αρδευτικό ζήτημα. Αφού είπαν όλοι τις μεγαλοστομίες τους, τον πλησίασε ένας ηλικιωμένος αγρότης και του εξήγησε: «Μην ακούς τι λένε, ξέρεις γιατί δεν έχουμε νερό στο αρδευτικό; Το δίκτυο χρειαζόταν το δεκαπλάσιο νερό γιατί πήγαιναν όλοι και τρυπάγανε τον αύλακα. Το νερό έπεφτε εκεί που ήθελε ο καθένας κι όλοι έκαναν τη δουλειά τους τσάμπα. Τελικά ξεμείναμε όλοι μαζί»!
Είναι αυτό που λένε, «κάποτε θα πεις και καμιά αλήθεια»…
Γ.Συμψηρής