Όλοι θυμόμαστε τον ορυμαγδό που είχε προκαλέσει η δημοσιοποίηση των εικόνων του ετοιμοθάνατου Παύλου Φύσσα από το Πρώτο Θέμα. Όσοι είναι της δουλειάς και άκουγαν ανταγωνιστικά site και εφημερίδες να σκίζουν τα ρούχα τους για την απανθρωπιά της μετάδοσης της ώρας του θανάτου, μόρφαζαν πικρά γιατί ήξεραν. Γνώριζαν ότι οι συντριπτικά πιο πολλοί θα έδειχναν κάτι ανάλογο και θα το “πουλούσαν” ή θα το διαπραγματευόταν. Πέραν της φύσης της δουλειάς είναι και η αρρωστημένη φύση του ανθρώπου. Ειδικά, δε, όσοι έχουν και μακρά προϊστορία…Ειδικά όσοι είχαν για ένα διάστημα περάσει σε δεύτερο ή τρίο ρόλο στα ΜΜΕ…Ειδικά όσοι τον τελευταίο καιρό είδαν να τους επιτίθενται “συνάδελφοι” και να τους ανακατεύουν με παρακράτος, δολοφονίες και ένα σωρό σκοτεινά πράγματα που συνιστούν αυτό που προσδιόρισε ο καθηγητής Πανούσης, ως “κοκτέηλ βίας”.
Προφανώς αυτό το βίντεο που παίζει από χτες η Ζούγκλα ενοχλεί λιγότερο. Δεν γράφονται κατεβατά για την απανθρωπιά και τη βεβήλωση νεκρών. Η αστυνομία διέρρευσε, ασφαλώς, ότι το βίντεο πρέπει να έχει δώσει μέλος της Χ.Α. Η αστυνομία προτιμά να διαρρέει την εκτίμηση ότι ο εκτελεστής -που πυροβολεί 13 φορές εξ επαφής και έχει φτάσει στο 1,5 μέτρο από έναν άνθρωπο παγωμένο(που δεν τον έχει πετύχει!) ο οποίος στρέφει το σώμα για να δεχτεί το μοιραίο και τον πυροβολεί όρθιο στο κεφάλι-ίσως να κουτσαίνει, ίσως να έχει χαρακτηριστικό βάδισμα, ίσως να τον βαραίνει ο σάκος…Υποκριτές όλοι μας. Η ζωή έχει αξία ανάλογα με το ποιος δολοφονείται, διαφορετική για τον καθένα μας. Η αξία της προστασίας της αξιοπρέπειας μένει στην κρίση του κάθε υποκριτή δημοσιογράφου και εκδότη, ανάλογα με το αν έχει τα κρίσιμα πλάνα.
Γι’ αυτό το θέμα που λάτρεψαν όλοι χτες να σχολιάζουν και να βλέπουν όλοι από δω από το Αγρίνιο, αυτό με το paintball των αγοριών και κοριτσιών του Αγίου Δημητρίου, δεν με τρομάζει επειδή παίζουν τα παιδιά “πόλεμο”. Ή “πόλεμο” θα έπαιζαν ή σε πλακώματα θα έμπλεκαν σε προαύλια σχολείων, ή κάποιον θα εκφόβιζαν ή σε μια ομάδα θα ανήκαν και θα καθόταν στην πλατεία με τους “δικούς τους” μην τυχόν και περάσουν “οι άλλοι”. Με τρομάζει γιατί μαθαίνουν να στήνονται να τα πάρει η κάμερα αποδεχόμενα ένα παιχνίδι που νομίζουν ότι είναι, αλλά δεν είναι, πρωταγωνιστές. Και με τρομάζει γιατί εκτίθενται να τα σχολιάζουν ένα κάρο σαλεμένοι, λες και κάτι συμβαίνει μόνο αν ανέβει στο youtube. Κάτι που ισχύει βέβαια για πάρα, πάρα πολλούς…
Γ.Σ.