Μόνο μυωπικά θα έβλεπε κάποιος το φιάσκο των εκλογών στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αν το ανέλυε μικροπολιτικά μόνο.
Και αυτό γιατί το πολιτικό σύστημα είναι ένα οικοδόμημα, έχει πυλώνες, άλλους μικρότερους και άλλους μεγαλύτερους. Αν ο ένας βασικός κλονίζεται, τότε το οικοδόμημα δεν μπορεί να στηριχθεί στον άλλον.
Το αντίθετο αυτοί πρέπει να λειτουργούν στην εντέλεια. Πρέπει να είναι οι φύλακες του πολιτικού συστήματος. Όχι οι φύλακες της σαπίλας.
Και για να δούμε πως τους φύλακες τους εννοούσε ο Πλάτων, ο ίδιος προτάσσει, ότι όποιος επιλέγεται ως ‘φύλακας’ της ‘πόλης’, πρέπει να διαθέτει αρρενοπρέπεια, θαρραλεότητα (‘θυμοειδές’), αντιδράσεις ελεγχόμενες πολιτιστικά (το ‘φιλόσοφον’). Να είναι πράος, μαζί και γενναίος. Αν κάποιο από αυτά τα στοιχεία ελλείπει, δεν έχουμε ‘καλό’ (=αποτελεσματικό) ‘φύλακα’.
Οι φύλακες λοιπόν αφού θα έχουν εκπαιδευτεί ορθά και θα έχουν φιλοσοφήσει, οφείλουν να κατεβούν στο σπήλαιο, δηλαδή στην πρακτική πολιτική, για να ωφελήσουν με τις γνώσεις τους και την αρετή τους την πόλη ολόκληρη. (Πολιτ. 539e) «μετὰ γὰρ τοῦτο καταβιβαστέοι ἔσονταί σοι εἰς τὸ σπήλαιον πάλιν ἐκεῖνο, καὶ ἀναγκαστέοι ἄρχειν…».
Μήπως λοιπόν όχι μόνο η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και η συμπολίτευση και όλα τα κόμματα που υπάρχουν να ξαναψάξουν για φύλακες για να μπορούν να παίξουν το ρόλο του φύλακα;
Άγριος
Υ.Γ. Αν οι “φύλακες” ομαλοποιήσουν τα πράγματα, τότε να θέσουμε το συμπέρασμα ότι από σήμερα ο τεχνοκράτης έπαψε να είναι μονοπώλιο της Δεξιάς Πτέρυγας.