Δεν είναι προς ανάλυση το κομμάτι των απλών αγροτών και των αιτημάτων τους, αλλά ο τρόπος παρουσίασης τους. Στο τελευταίο οι ίδιοι φυσικά δεν ευθύνονται, όπως και καμία άλλη κοινωνική ομάδα, αλλά η αγωνία τους χρησιμοποιείται για “επιτήδειους σκοπούς”.
Ας ανακαλέσουμε τη μνήμη μας και ας πάμε μερικά χρόνια από πριν, που άλλες κοινωνικές ομάδες που κατέβαιναν στο δρόμο. Τι σχόλιο θα υπήρχε για αυτή την σημερινή παραπάνω εικόνα;
Κουκουλοφόροι σπάνε, κάνουν, ράνουν, αμαυρώνουν. Αν το έκαναν οι ίδιοι εργαζόμενοι; Να απολυθούν τώρα, δεν στέκονται στο ύψος τους κτλ.
Κι όμως το 2016 αυτή η εικόνα τιτλοφορείται με ουδέτερους αρχικά τίτλους και στη συνέχεια δεν υπάρχει ούτε λίγο ψήγμα στο ύφος γραφής ή εκφώνησης προβληματισμού η καταδίκης. Αντίθετα η “αφαίρεση” των Luben ενεργειών μιας διαδήλωσης, δίνει άπλετο χώρο στο να γίνει focus προέλασης, σαν να γράφεται έπος. Αν συνέβαινε το αντίθετο θα ασχολούνταν όλοι με τα επεισόδια και η πορεία της διαδήλωσης δεν θα εστιάζονταν.
Μεγάλο το κακό που κάνει σε οποιαδήποτε κινητοποίηση η διαφορετική παρουσίαση ακριβώς των ίδιων πράξεων, που έγιναν και πως δεν έγιναν. Και μετά πως περιμένει κανείς να καταδικάσει τη βία, όταν την βλέπει a la carte προσληψή της;
Άγριος