Μπορεί η οπτική του καθενός μας ξεχωριστά να είναι διαφορετική, η δικιά μας όμως λέει ότι τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά στο Αγρίνιο δεν είχε το “μπούγιο” και το χαμό που γίνονταν άλλες χρονιές. Στα καφέ ήταν ελάχιστες η μέρες και οι ώρες που περιπλανιώνταν κανείς μία ώρα και δεν έβρισκε κανείς να καθήσει. Το ίδιο και οι νυχτερινές ώρες του ποτού που δεν ήταν οι ασφυκτικές προηγούμενων χρόνων.
Τα ρεβεγιόν είχαν συγκεκριμένες επιλογές ενώ οι παλιές εποχές που στα σαντουϊτσάδικα τα ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς και υπήρχαν ουρές όπως οι αντίστοιχες για βρώμικο στην Αθήνα πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Τα πλήθη σε σημεία ραντεβού εκλείψαν, όπως και το σπρώξιμο στους δρόμους για να περάσει κανείς. Αντίθετα τα πρωινά στις 30 ή στις 31 του περασμένου Δεκέμβρη ίσως ήταν τα πιο πολυσύχναστα σε κίνηση στους δρόμους. Το κατά πόσο υπήρχε τζίρος μόνο οι καταστηματάρχες το ξέρουν.
Πολλοί μας είπαν ότι “γεράσαμε” και ότι πλέον τα βλέπουμε όλα άδεια. Προς στιγμήν το σκεφτήκαμε ότι έχουν δίκιο. Οι φεϊσμπουκιές όμως με πλήθη φωτογραφιών σε σπίτια στην αλλαγή του χρόνου με πόζες όλων των ηλικιών δίπλα σε Χριστουγεννιάτικα δέντρα, μάλλον μας θυμίζουν ότι στα χρυσά χρόνια των ’90ς και του Millenium οι τωρινοί “φεϊσμπουκώμενοι” ήταν έξω…στα μέρη που λέγαμε…
Άγριος
1 Σχόλιο
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΥΤΑ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ. ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΥ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ BUGGATI, ΚΑΙ Ο ΧΑΜΟΣ ΣΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΧΩΡΑ.ΠΑΝΤΩΣ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ. ΜΕΓΑΛΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΟΙ ΛΟΓΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΦΕΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ.