Δύσκολο πράμα η δημοκρατία αλλά θα τους δείξουμε εμείς. Θα στείλουμε την κρεμ ντε λα κρεμ μας στην Ευρώπη για να μάθουν οι κουτόφραγκοι να μας λένε εμάς που μπορούσαμε να δανειστούμε τρισεκατομμύρια από το Μόσκοβο το φίλο μας και δεν μας άφησαν οι Σιωνιστές. Ο Λάκης ο γλύκας, ο Μάκης το ψημένο παιδί της νύχτας με τον Στρατηγό Άνεμο και τον Πανίκα, ο καθηγητής Πετσικαρισμένος, ένα τσεκούρι ποδοσφαιρικό που μιλάει λέει και αγγλικά, κάτι οικονομολόγοι της καταστροφής που δεν έχουν πετύχει ούτε έναν δείκτη εδώ και 4 χρόνια και διάφοροι άλλοι σταρ θα πάρουν τις θέσεις του όταν θα ψηφίσουμε για ευρωεκλογές.
Αλλά κι εδώ σε τοπικό επίπεδο αρχίζει να έχει πλάκα το θέμα. Καταριόμαστε όλοι μαζί τον άκαρδο το Μιχελάκη γιατί πήγε και μας φόρτωσε άλλους 23 υποψηφίους μετρώντας μας για μεγαλύτερη πόλη από αυτή που τελικά θέλαμε! (Κατά βάθος, παρότι πάντα λέγαμε ότι θέλουμε ένα μεγάλο Αγρίνιο, καλύτερα βόλευε μικρό με παραγοντο-χώρια τριγύρω…)
Γιατί καλή η πιο αντιπροσωπευτική δημοκρατία(μην πω άμεση και μαγαρίσω την Αγία Λέξη) αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας. Άκου εκεί να μας βάζουν να ψάχνουμε για υποψηφίους την ώρα που έχουμε «προτάσεις» και «οράματα»… (Άλλος λαός τόσα οράματα δεν βλέπει-θα είναι από τις ουσίες που ήπιαμε τον καιρό του γλεντιού).
Τώρα πως είναι δυνατόν να θες να κυβερνήσεις έναν τόπο 100 χιλιάδων και μισού νομού ενώ δεν μπορείς να βρεις 300 άτομα να εκτεθούν μαζί σου είναι άλλο θέμα. Μάλλον εμπίπτει κι αυτό στην κατηγορία της ερμηνείας του τι είναι «λαός». Δεν είναι ο δήμος, δηλαδή αυτοί που συνειδητά ασχολούνται, αλλά κάτι άλλο που σε τελική ανάλυση έχουμε μόνο εμείς σαν έννοια, σε όλο τον κόσμο. Η μάζα εκείνη που τη μαζεύουμε σε μια πλατεία και της τραβάμε συνελεύσεις ή της κάνουμε απολογισμούς αλλά που δεν μπορούμε να τη πείσουμε να κατέβει μαζί μας σε μια εκλογική μάχη. Εμείς είμαστε οι πονηροί που ξέρουμε τους πόθους του λαού και θέλουμε να του δώσουμε την εξουσία αλλά αφού του κάνουμε το κατάλληλο φροντιστήριο. Κάτι άλλες χώρες που κάποιοι πρέπει να σε προτείνουν ή να σε ακολουθήσουν για να μπορέσεις να σώσεις τον κόσμο δεν ξέρουν μωρέ, ήταν στα δέντρα όταν εμείς χτίζαμε Σούνια…
Γ.Σ.