Στην επικαιρότητα των ημερών συμπτωματικά την τιμητική τους είχαν οι δύο μεγάλες λίμνες του νομού, η Λυσιμαχεία και η Τριχωνίδα.
«Ξέρω δυο λίμνες ξωτικές, δύο λίμνες αδερφάδες
με του χωριού, με του νερού, με του χλωρού, τα κάλλη.
Για ονειροπλέκτες έρωτες και για τραγουδιστάδες.
Τη λίμνη τ΄ Αγγελόκαστρου του Βραχωριού την άλλη.»
..Έλεγε ο Παλαμάς για τις δύο αυτές λίμνες.
Μάλιστα οι δύο αυτές λίμνες παλιά σχημάτιζαν ουσιαστικά μία, όταν πλημμμύριζαν, που ήταν γνωστή με το όνομα ως η λίμνη του Απόκουρου. Για να φτάσει κανείς από Βραχώρι -Αγγελόκαστρο επρεπε να διασχίσει τα γεφύρια του Αλάμπεη που είναι τώρα πλησίον της εθνικής οδού, ανάμεσα από τις δύο λίμνες και θαμένες κάτω από χώμα. Δίπλα δε από εκεί που υπήρχαν τώρα τα γεφύρια ρυθμίζεται η ποσότητα του νερού που εισρέει προς και από τη Λυσιμαχεία.
Όπως είδαμε, το σύστημα αυτό όντως δε λειτουργεί σωστά εδώ και καιρό με αποτέλεσμα η περιοχή να πλημμυρίζει. Ειδικά σε περιόδους βροχοπτώσεων περνώντας κανείς την εθνική οδό πριν φτάσει στο κόμβο με τη Μακρυνεία, έβλεπε δεξιά και αριστερά το νερό να πλησιάζει σε απόσταση αναπνοής στην εθνική οδό. Πιθανόν τίποτα δεν ήταν σε ετοιμότητα για τόσο έντονες βροχοπτώσεις, όσες είχαμε φέτος. Πόσο μάλλον για την περίπτωση της Λυσιμαχείας, τα νερά της οποίας επικοινωνούν υπόγεια τόσο με την Τριχωνίδα, αλλά και με την Αιτωλική πεδιάδια(!). Είναι τυχαίο ότι η βυζαντινή Αγία Τριάδα Μαύρικα βυθίστηκε ξανά μέσα στο νερό, λίγο καιρό μόλις το αντλήσανε;
‘Αλλωστε, χωρίς αυτή την ιδιαιτερότητα, ίσως τώρα το Αγρίνιο θα χτίζοταν κοντά εκεί και θα ήταν παραλίμνια πόλη (!).
Το δεύτερο- και βασικότερο “αγκάθι” είναι η μόλυνση της Τριχωνίδας, που έφερε στο φως της δημοσιότητας πρόσφατα η εφημερίδα το Παρόν της Αιτωλοακαρνανίας και “έφτασε” μέχρι τη zougla.gr του Τριανταφυλλόπουλου στην Αθήνα. Τα ρεπορτάζ αυτά μιλούν μεταξύ άλλων για κακή διαχείρηση λυμμάτων, σκουπίδια και εγκατάλειψη της λίμνης. Είναι γεγονός ότι η Τριχωνίδα έχει τουριστική ανάπτυξη “κατώτερη των προσδοκιών της”. Ευθύνη για κάτι συνολικό φέρουν πολλοί, από αυτοδιοίκηση έως τους ασυνείδητους πολίτες. Σε αυτούς προσθέτουμε και την επιχειρηματική αδιαφορία, καθώς ελάχιστοι έριχναν τα προηγούμενα χρόνια λεφτά για τη δημιουργία υποδομών που θα προσέλκυαν έστω και “ημερήσιους” επισκέπτες στη λίμνη. Τα τελευταία χρόνια γίνανε συστηματικές προσπάθειες προς αυτή τη κατεύθυνση..
Ας μη ξεχνάμε γενικά, ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια είναι “πεταμένα” λεφτά αν δε συνεπικουρούνται από ενδιαφέρον μιας κοινωνίας ,αλλά και από επενδύσεις.
Το πρόβλημα αυτό απαιτεί μια συνολική ματιά. Η ανάπτυξη είναι η μόνιμη λύση στο να ανήκουν ανεπιστρεπτί στο παρελθόν οι εικόνες της εγκατάλειψης…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO