Τη Δευτέρα έχει ένα κανονικό δημοτικό συμβούλιο και ένα… διαμαρτυρόμενο, να κουβεντιάσουν πως το κράτος δίνει εντολές στην αυτοδιοίκηση γιατί έτσι είναι αποδεκτό στην νεαρή δημοκρατία μας. Σαν τον παλιό καλό καιρό. Σαν τρία ή τέσσερα χρόνια πριν, τότε που έσκιζε ο εξοργισμένος λαός τις σημαίες της Ε.Ε αυτές που τώρα ο Σπίρτζης τις έχει να περιβάλλουν τον Βελουχιώτη! Δεν καταλαβαίνω βέβαια γιατί το κάνουν αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο αφού πάλι τον λόγο θα μονοπωλήσουν εκείνοι που «πάντα τα ‘λεγαν» και πάντα είχαν δίκιο ακόμα κι όταν δεν έμενε κανένας στον κόσμο να πιστεύει ότι κι εκείνοι! Είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουμε στο ότι δεν πρέπει να μιλάνε εκείνοι που άφησαν τους «ξένους» να ελέγχουν την Αυτοδιοίκηση γιατί μια χαρά την ελέγχαμε μόνοι μας. Τόσο μια χαρά που όλοι οι πολίτες είναι πεπεισμένοι ότι είναι τόσο σάπια που δεν αξίζει να ασχοληθούν μαζί της. «Όταν γίνεται μια εθνική προσπάθεια πρέπει να βοηθάμε όλοι», είπε ο Μπουτάρης το πρωί. Και ποιος μπορεί να αρνηθεί κάτι τέτοιο; Αλλά τα λεφτά τον δήμων θα αγοράσουν αναγκαστικά κρατικά ρέπος και αυτό είναι στην ουσία επένδυση χρημάτων.
Οι 40 χιλιάδες υπάλληλοι αορίστου χρόνου τελικά δεν θα μονιμοποιηθούν όπως φαίνεται… άμεσα, αλλά κάπως αργότερα. Μίαν… εταίραν φοράν που έλεγε και μια παλιά ελληνική ταινία. Παράλληλα οι καθαρίστριες στο υπουργείο αναμένουν ότι θα γυρίσει-που θα πάει-κάποια στιγμή ο υπουργός να τις θυμηθεί κι αυτές. Άλλος από το ίδιο υπουργείο, υπουργός κι αυτός, ανακοίνωσε τώρα ότι κάναμε… χαζομάρα που δεν πήραμε λεφτά εκεί στο τέλος του Φεβρουαρίου. Πως θα παίρναμε; Έ, θα κάναμε μια δυο δηλώσεις βαρυσήμαντες λιγότερες κατά προτίμηση από Κατρούγκαλο ή Ζωή των χιλίων επιτροπών της Βουλής. Ο Άρειος Πάγος θα κρίνει αν το χαράτσι της ΔΕΗ ήταν αντισυνταγματικό αλλά όχι τώρα, τον Νοέμβριο! Και εκείνη η διαταγή, να πληρώσουν οι μαγαζάτορες παραπάνω μισθό, χωρίς να τους δοθεί κανένα κίνητρο πλην κάποιου φορολογικού συντελεστή, δεν ακούγεται και τόσο σίγουρη.
Κοιτάζοντας τα παραπάνω αναρωτιέσαι τι άλλαξε. Ουσιαστικά μόνο η Παιδεία αλλάζει ταχύτατα, με την όπισθεν και για έναν και μόνο λόγο: Δεν εμπίπτει στα πεδία που παρεμβαίνει η Ευρώπη. Τα κάνουμε μόνοι μας μαντάρα εκεί. Πολεμάμε την αριστεία, εκλέγουμε τους διευθυντές των σχολείων μεταξύ μας και τους πρυτάνεις στο αμφιθέατρο, ενώ κάνουμε και τις αλλαγές που είχε προτείνει ο Πανούσης το 1982! Μόνο που ξεχνάμε ότι το 1989 είχε γράψει άρθρο για εκείνες τις αλλαγές με τίτλο «mea culpa»! Τριαντατρία και εικοσιέξι, αντίστοιχα, χρόνια αργότερα…
Γ.Σ.