Του Λίνου Υφαντή,
Οι Κούλιες ήταν οχυρωματικές κατοικίες και ήταν αρκετά δεδομένες τον Μεσαίωνα και την Τουρκοκρατία. Τις περιόδους αυτές η ασφάλεια ήταν ατομική ουσιαστικά υπόθεση. Μία από αυτές υπήρχε στο κέντρο του Αγρινίου, πάνω από τη σημερινή “πλατεία Δημάδη”, όπισθεν της Δημοτικής Αγοράς. Εκεί άλλωστε αναφέρεται ως συνοικία “Κούλια” από τον Χριστόδουλο Θεοδωρόπουλο στο περιοδικό “Ρίζα Αγρινιωτών” στο τεύχος 79. Συγκεκριμένα την ορίζει “Εκεί που είναι σήμερα οι καφετέριες επί των οδών Μπουκογιάννη, Γεωργίου Καραπαπά, Φλώρας Καραπαπά, Παπαγιάννη και Δημοτσελίου”. Στην περιοχή αυτή κατοικούσε η αριστοκρατία των Τούρκων.
Για μία από αυτές τις Κούλιες, που είχαν διασωθεί υπάρχει η αναφορά στην εφημερίδα του μεσοπολέμου “Φως”. Αναφέρεται ως τετράγωνο και κωνοειδές κτίριο. Ήταν τόσο σκοτεινό, απαίσιο και φοβερό ώστε το βράδυ φοβόνταν κάποιος να περάσει από εκεί. Στην τούρκικη αυτή Κούλια λέγονταν ότι έκρυψαν θησαυρούς οι Τούρκοι πριν εγκαταλείψουν το Βραχώρι κατά την επανάσταση του 1821.
Στη δεκαετία του ’30 πλέον υπήρχαν μόνο υπολείμματα αυτού του κτιρίου, το οποίο είχε λεηλατηθεί. Μαζί με αυτό εξαφανίστηκε η όποια ανάμνηση τέτοιων κατοικιών, οι οποίοι υπήρχαν μέσα στον αστικό ιστό της σημερινής πόλης του Αγρινίου. Όπως γίνεται αντιληπτό, τα κτίρια αυτά δεν συντηρούνταν και μόνο προβλήματα δημιουργούσαν στην καθημερινότητα της πόλης. Ίσως αυτό γίνονταν από επιλογή, καθώς οι Κούλιες θύμιζαν τα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Βέβαια Κούλιες δεν έχτιζαν μόνο οι Τούρκοι αλλά και όσοι Έλληνες είχαν τη δυνατότητα. Στην περίπτωση του προεπαναστατικού Βραχωρίου όμως τον πρώτο λόγο είχαν οι Οθωμανοί. Έτσι η ύπαρξη τους συνδέθηκε με λαϊκές δοξασίες και διαφόρου τύπου φήμες.
Όπως και να χει, η σημερινή πόλη έχει ξεχάσει ότι είχε Κούλιες. Το στοίχημα είναι να διασωθούν ως ανάμνηση έστω, αφού ως φυσική παρουσία έχουν χαθεί τουλάχιστον εδώ και έναν αιώνα…
1 Σχόλιο
Αυτά μόνο καταστράφηκαν στην Αιτωλία ; Αν γένη έρευνα κλαψτα χσραλαμπε