Όλα τα λεφτά είναι για τον Παναιτωλικό το αποψινό ματς στον Εργοτέλη. Τη βαριά ήττα στη Νίκη Βόλου διαδέχθηκε το ρεπό και οι ομάδες που είχε μπροστά του ο Παναιτωλικός στο βαθμολογικό πίνακα ξέφυγαν κι άλλο.
Εννιά πόντους πίσω από την πρώτη θέση βρίσκονται πλέον οι αγρινιώτες και επτά πίσω από την προνομιούχο τριάδα με τη διαφορά αντί να μειώνεται από τους πρώτους να αυξάνεται, αυξάνοντας παράλληλα την πίεση και το άγχος στους κιτρινομπλέ.
Έτσι όπως τα κατάφεραν μέχρι στιγμής τα «καναρίνια» είναι υποχρεωμένοι να τα ξεμπλέξουν. Με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος. Τα βατά ματσάκια που ήταν ευκαιρία για συγκομιδή βαθμών μας τελειώσανε και τα δυνατά ντέρμπι ακολουθούν πλέον το ένα μετά το άλλο με τα περιθώρια νέων απωλειών να είναι ούτως ή άλλως απαγορευτικά.
Οι πολλές μεταγραφές ήταν ούτως ή άλλως αναμενόμενες καθώς το λίφτινγκ της ομάδας του Παναιτωλικού είχε προαναγγελθεί προ πολλού από τους ιθύνοντες.
Με πέντε νέα πρόσωπα θα παραταχθεί –λογικά- τη Δευτέρα στο Παγκρήτιο ο Παναιτωλικός. Σα να λέμε δηλαδή, μια άλλη ομάδα. Το αν θα είναι πιο ελκυστική και αποτελεσματική, μένει να το δούμε. Το αποτέλεσμα δηλαδή είναι αυτό που προέχει.
Θεωρώ όμως πως το συγκεκριμένο ματς είναι από εκείνα που για να πάρεις αποτέλεσμα πρέπει να παίξεις και μπάλα. Δεν είναι όπως στη Δράμα για παράδειγμα που ο Παναιτωλικός με μισή φάση πήρε «διπλό», κάτι που κατά πολλούς δε δικαιούτω.
Καλή ομάδα ο Εργοτέλης. Πολύ καλή. Όσες φορές την έχω δει στην τηλεόραση μου έχει αφήσει σχεδόν πάντα θετικότατες εντυπώσεις. Και καλά τακτικά στημένη από τον Γκόγκιτς και με καλό υλικό. Με παίκτες εργάτες αλλά και ποιοτικούς που αν μη τι άλλο ξέρουν τι ζητάνε στο τερέν και πώς θα το πάρουν.
Είναι από τις λίγες ομάδες οι κρητικοί που δεν παίζουν κλεφτοπόλεμο αλλά ποδόσφαιρο, προσπαθώντας με θεμιτά μέσα να πάρουν στο χόρτο αυτό που τους αναλογεί σε κάθε αγώνα.
Για να καταφέρει λοιπόν ο Παναιτωλικός να φύγει αλώβητος από την έδρα του προσεχούς του αντιπάλου οφείλει να εμφανιστεί καλύτερος. Και όλα αυτά, μόλις δυο βδομάδες μετά το άθλιο πρόσωπο που έδειξε στο Βόλο.
Γίνονται θαύματα σε δυο εβδομάδες; Γίνονται μεταλλάξεις στο ποδόσφαιρο από τη μια στην άλλη; Όχι και τόσο συχνά λέω εγώ. Μάλλον σπάνια δηλαδή. Εκεί θα είναι και η μαγκιά του Καραγεωργίου. Να καταφέρει να παρουσιάσει μια ομάδα που δε θα έχει την παραμικρή σχέση με ότι είδαμε στο Πανθεσσαλικό. Μια ομάδα, με όμικρον κεφαλαίο. Μια ομάδα που θα έχει αγωνιστικό προσανατολισμό. Μια ομάδα που θα αποφύγει τα παιδαριώδη λάθη και τις επιπολαιότητες. Μια ομάδα που οι παίκτες της σε τελική ανάλυση θα παίζουν με το μαχαίρι στα δόντια και με το μάτι να γυαλίζει.
Αν το δούμε αυτό, τότε ναι. Έχει τύχη ο Παναιτωλικός για να πάρει αποτέλεσμα. Ακόμα και τη νίκη.
Από την άλλη φαντάζομαι πως ο κόουτς των αγρινιωτών θα κάνει τα πάντα για να εκμεταλλευτεί το μοναδικό ξεκάθαρο αβαντάζ που έχει στο συγκεκριμένο αγώνα: Το ότι αντιμετωπίζει την παλιά του ομάδα που –κακά τα ψέματα- την ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά. Προφανώς ξέρει και τα αδύνατα σημεία της, άρα και πού θα τη χτυπήσει. Ναι μεν και ο Γκόγκα πέρασε από το Αγρίνιο και κάτι πήρε μυρωδιά από Παναιτωλικό, ο Καραγεωργίου όμως ήταν επτά χρόνια προπονητής στην κρητική ομάδα. Είναι αυτό που λέμε, ξέρει την ομάδα που αντιμετωπίζει μεθαύριο σαν τα..συκώτια του!
Θεωρητικά και η δυσχερής οικονομική κατάσταση του Εργοτέλη αποτελεί ένα αβαντάζ για τον Παναιτωλικό. Θεωρητικά πάντα. Γιατί πρακτικά αυτά ξεχνιούνται όταν οι παίκτες μπαίνουν στο γήπεδο για να παίξουν μπάλα. Άλλωστε αν ήταν έτσι και μετρούσε στην απόδοση και το αποτέλεσμα της κάθε ομάδας το αν οι παίκτες της είναι πληρωμένοι ή απλήρωτοι και αν η ομάδα χρωστάει κάποια μύρια ή όχι, τότε ο Παναιτωλικός θα είχε βγει κατηγορία άνευ..αγώνων! Βουτηγμένες στα οικονομικά προβλήματα είναι οι περισσότερες ομάδες που αντιμετώπισε μέχρι στιγμής, τα αποτελέσματα όμως ήταν σαφώς δυσανάλογα.
Προσωπικά ποντάρω πολύ στην καινούργια φουρνιά. Μπόγιοβιτς, Μελισσάς, Αραμπατζής, Ιορδανίδης που λογικά θα ντεμπουτάρουν συν το Τζούνιορ, θα θέλουν να αποδείξουν ότι δεν ήρθαν τυχαία στο Αγρίνιο και φυσικά με μια καλή εμφάνιση ανάλογη των δυνατοτήτων τους θα θελήσουν να κερδίσουν με τη μία και την εμπιστοσύνη του Καραγεωργίου. Φαντάζομαι και οι υπόλοιποι παλιοί, να μη βρίσκονται στο ίδιο χάλι του περασμένου αγώνα. Γιατί, αν συμβεί ξανά αυτό, τότε υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα πολύ σοβαρό.
Δε θέλω να είμαι απαισιόδοξος, η απογοητευτική εικόνα όμως των δύο τελευταίων εκτός έδρας αγώνων του Παναιτωλικού (καθώς είχε προηγηθεί και η αγωνιστική ανυπαρξία της Πάτρας) με έχουν κάνει σαφώς πιο επιφυλακτικό.
Έγραφα τις προάλλες για τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα του Εργοτέλη και ότι αυτά δε θα τον αφήσουν να πρωταγωνιστήσει μέχρι τέλους. Χωρίς διοίκηση πορεύονται ουσιαστικά οι κρητικοί εδώ και λίγο καιρό. Συνεχίζω να πιστεύω ότι ο Εργοτέλης δε θα καταφέρει να αντέξει μέχρι το τέλος, άσχετα αν έχει πραγματικά πολύ καλή ομάδα. Το ζητούμενο είναι να μην πάρει στο λαιμό του και τον Παναιτωλικό. Γιατί αν τον κερδίσει, κατά κει πάει το πράγμα…
Το «έργο» της Δευτέρας θα είναι τηλεοπτικό. Όπως τηλεοπτικός ήταν και ο προηγούμενος..εφιάλτης με τη Νίκη. Περιθώρια για απώλειες δεν υπάρχουν. Συν τοις άλλοις η τηλεόραση εκθέτει πολύ. Πάρα πολύ. Ανεπανόρθωτα μερικές φορές.
Δεδομένο πως ο Παναιτωλικός θέλει αποτέλεσμα. Το καλύτερο δυνατόν. Τη νίκη. Και επίσης δεδομένο πως το συγκεκριμένο ματς αποτελεί για κάποιους πραγματικά την τελευταία τους ευκαιρία. Ας φροντίσουν να την αξιοποιήσουν.
Perry