Διάβασε και ο υπογράφων το άρθρο του Απ. Λακασά στην Καθημερινή αναφορικά με τον σχεδιασμό της κυβέρνησης για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της περιοχής. Πρέπει να πει ότι ανάθεμα κι αν κατάλαβε ποια είναι η πρόταση ακριβώς.
Και δεν νομίζω ότι φταίει ένας από τους καλύτερους δημοσιογράφους στα θέματα Παιδείας. Πολύ απλά ούτε κι εκείνος έχει καταλάβει το πού μπλέκει το ΤΕΙ με το ΑΕΙ, ποια έδρα προτείνεται για ένα νέο Πανεπιστήμιο, τι θέλουν οι φοιτητές και τι οι ακαδημαϊκοί. Ο ίδιος παλιός καλός μύλος που καταλήγει σε τούτο: Επτά βουλευτές στην Αιτωλοακαρνανία και οκτώ βουλευτές στην Αχαΐα. Η τρίτη μεγαλύτερη περιφέρεια, πλην Αθήνας και Θεσσαλονίκης, έχει… απέναντι την δεύτερη μεγαλύτερη! Ατυχία; Ίσως.
Όμως, αλήθεια, πως δικαιολογείται τόση ησυχία στο Αγρίνιο; Σε ότι αφορά τα τμήματα της πόλης ένα έχει κατάληψη ζητώντας να φύγει και να πάει στην Πάτρα κι ένα θέλει το πτυχίο να γράφει «μηχανικός περιβάλλοντος» -κάτι με το οποίο δεν διαφωνεί και το ΤΕΕ της περιοχής.
Κατά τα λοιπά υπάρχει πλήρης ησυχία, κάπως σαν να κρατάνε όλοι την αναπνοή τους. Να περιμένουν κάποια εξέλιξη, η οποία θα μας αφήσει με ένα «ουάου, τι έφτιαξαν, ρε, οι άνθρωποι»; Να το πήραν χαμπάρι ότι δεν υπάρχει σωτηρία και τα τμήματα κουνάνε μαντίλι; Να έχουν ελπίδα ότι τελευταία στιγμή θα σωθεί η παρτίδα με τίποτε ημίμετρα που απλά θα αφήσουν τους φοιτητές μόνο με παράπονα;
Αυτό που ισχύσει για το Αγρίνιο δεν ισχύει για το Μεσολόγγι, πάντως. Ψηφίσματα εξηγούν ότι το «γεωτεχνικό πανεπιστήμιο» που θα γίνει πρέπει να έχει έδρα το Μεσολόγγι. Κοντά στις εξελίξεις και ο Εμποροβιομηχανικός Σύλλογος της πόλης που επίσης εξηγεί γιατί ένα πανεπιστήμιο που έχει αντικείμενο την παραγωγή πρέπει να έχει έδρα το Μεσολόγγι.
Πάντως η στήλη εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι η Ελιά Καλαμών στην Αιτωλοακαρνανία πλέον παράγεται κατά συντριπτικό ποσοστό στην ευρύτερη περιοχή Μεσολογγίου, ενώ υπάρχουν και τα προϊόντα που είναι brand για την περιοχή, μοναδικά για την χώρα.
Εντυπωσιακές εξελίξεις, μεγάλη αλλαγή στο στάτους της περιοχής. Ειδικά για το Αγρίνιο, το οποίο ήταν η παραγωγική περιοχή μέχρι κάποια πρόσφατα χρόνια και το οποίο μοιάζει να έχει εστιάσει πλέον στο τι θα κάνει τα δημόσια κτήρια με περίπλοκο ιδιοκτησιακό καθεστώς και ανάγκη κρατικών χρημάτων. Όχι φυσικά πως είναι κακό να υπάρχει κινητικότητα στο να φτιαχτούν μουσειακές εγκαταστάσεις καπνού, διαχρονικές και άλλες.
Απλώς μοιάζει να υπάρχει διαφορετική προσέγγιση για τις προτεραιότητες που έχει κάθε πόλη και μένει να δούμε αν η κεντρική εξουσία θα το συνυπολογίσει αυτό αναφορικά με το πανεπιστήμιο.
Γ.Σ.