Λέμε οι Έλληνες μεταξύ μας ότι «σήμερα έπρεπε να είναι η εθνική μας γιορτή» και «εμείς γιορτάζουμε αυτή τη μέρα διαρκώς» και άλλα παρόμοια γλυκανάλατα. Συνήθως, το λέμε γιατί νομίζουμε ότι αφορά σε κάποιους άλλους. Αυτές τις μέρες έχει την τιμητική του Τσίπρας, για παράδειγμα. Αυτός είναι πρωθυπουργός αυτός θα φταίει. Σε αυτόν πήγε η ΠΟΕΔΗΝ σήμερα με κεράκια(όχι σε αυτόν ακριβώς, στο υπουργείο που την αφορά, εκείνο που προΐσταται ο καπνιστής Υγείας σε κλειστούς χώρους, κ. Πολάκης). Ποιος να φταίει δηλαδή αν όχι «αυτός που βγάλαμε»; Εμείς; Αν είναι ποτέ δυνατόν.
Εμείς δεν φταίμε σε κάτι. Μια δουλίτσα είπαμε να κάνουμε, μια μεταθεσούλα να πάρει το παιδί, μια προαγωγή κάποιος δικός μας, μια σύμβαση να κάνουμε «αορίστου», ένα εργάκι να πάρει μπρος, ένας ψιλοέλεγχος να περάσει κάπως άβρεχος από το μπαρ, λίγο μια υπόθεσή μας να μην τρέξει στο δικαστήριο μέχρι να μείνει άφραγκος ο αντίδικός μας, μια τακτοποίηση αυθαιρέτου, έναν εικονικό γάμο να μείνει η ταξική αδερφή μας από την Υπερδνειστερία να δουλέψει στη χώρα, μια ευπαθή ομάδα να βοηθήσουμε γιατί έχει πολλά ψηφαλάκια, μια λίστα στο νοσοκομείο να προσπεράσουμε ελαφρώς, λίγο αν γίνεται να παραποιήσουμε καμιά λεπτομέρεια να βγει το εφάπαξ πιο γρήγορα, έναν φίλο να βολέψουμε σύμβουλο, μωρέ, σε πολιτικό γραφείο, μια πρόωρη να πάρουμε γιατί την αξίζουμε, λίγο τα στραβά μάτια στο δίπλωμα οδήγησης, λίγο τα στραβά μάτια στην κλήση για παρκάρισμα, λίγο τα στραβά μάτια για το κάπνισμα που απαγορεύεται, λίγο τα στραβά μάτια για τη συνδικαλιστική δράση σωματείων με 10 άτομα που εκπροσωπούν χιλιάδες, λίγο φύρα στο πετρέλαιο, μια ιδέα χαρισμένων χρεών σε κανα δυό κατηγορίες απαραίτητες για την οικονομία, λίγο εμπόριο ανθρωπισμού με κρατικά και κοινοτικά λεφτά, μια ΜΚΟ σφραγίδα, μια αναπαλαίωση ή ένα σεισμόπληκτο με βύσμα. Ας μην το κάνουμε θέμα, δεν πρέπει να αυτομαστιγωνόμαστε.
Κάπως ελαστικό ωράριο, μερικές αργίες παραπάνω, κάποια έχθρα προς την αξιολόγηση σε ένα κάρο επαγγέλματα, λίγα μικροπράγματα και μικροψέματα από δημοσιογράφους που δουλεύουν σε συστημικά κανάλια και το παίζουν ή φιλάνθρωποι ή αντιμνημονιακοί. Φταίμε εμείς στο φινάλε που κατέληξε στη χώρα να λέει ευθέως ο υπουργός Δικαιοσύνης ότι ζήτησε από εισαγγελέα να χειριστεί με «σωστό» τρόπο υπόθεση γιατί έτσι θέλει η κοινή γνώμη; Φταίμε εμείς που δύο άνθρωποι είναι ηγέτες σε 20 ανθρωπιστικές- και μαζί πολιτικές- ενώσεις και άγουν και φέρουν δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες ανά την επικράτεια; Φταίμε εμείς που τα πανεπιστήμιά μας είναι σαν βομβαρδισμένα, που δεν υπήρξε πρόνοια για το δημογραφικό, που 8,1 δις το χρόνο πάνε σε πρόωρες συντάξεις και η χώρα θα ξαναπαιδευτεί τώρα με μέτρα μόλις…5,5 δις; Φταίμε εμείς που για όλα φταίνε οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εδώ και πολλές δεκαετίες αλλά που δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι οι λαοί του κόσμου να ξέρουν την δική μας κοσμοθεωρία; Πως όταν αφήσεις σε δύσκολες συνθήκες ανθρώπους πρώτα θα κοιτάξουν να υπερασπιστούν εκείνον που τους μοιάζει και μιλούν την ίδια γλώσσα; Φταίμε εμείς κυριάρχησε η παλαβομάρα σε έναν λαό που κατά 55% μένει με τη μάνα του στην ηλικία από 30 έως 40 έτη, πανευρωπαϊκό ρεκόρ μαζί με τη Βουλγαρία; Φταίμε εμείς που τα καλύτερα μυαλά φεύγουν γιατί αλλιώς θα πρέπει να λιώνουν στις καφετέριες και τα κάθε είδους στέκια;
Φταίμε εμείς που έχουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας έναν τύπο που πιστεύει ότι “πρέπει να σκοτώσουμε τον Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού” κι όταν ήταν υπουργός διορίστηκαν μέχρι τα ρακούν ενώ διαλύθηκε και η πρωτεύουσα της χώρας;
Όχι βέβαια. Εμείς είμαστε παγκόσμιος φάρος, είμαστε οι μόνοι ανθρωπιστές, ξέρουμε την παγκόσμια συνωμοσία εναντίον μας, είμαστε έθνος ανάδελφον, μας κυνηγούν θεοί και δαίμονες. Εμείς λέμε αλήθεια κάθε μέρα. Ακόμα και την Πρωταπριλιά μόνο αλήθειες λέμε. Απλά είναι οι δικές μας μοναδικές αλήθειες. Το πότε χρεοκοπήσαμε, πότε ήρθαν εδώ οι ξένοι να μας σταματήσουν από την παραδεισένια μας ζωή, ποιοι είναι εχθροί και ποιοι φίλοι μας, περιλαμβάνονται σε αυτές τις αλήθειες μας, τις μοναδικές…
Γ.Συμψηρής
1 Σχόλιο
Σταύρος Δήμας