Η Στυλιανή Γιαννοπούλου εκφράζει την άποψη της σχετικά με την υπόθεση των πανεπιστημιακών τμημάτων του Αγρινίου
Με όλο το σεβασμό λοιπόν, και χωρίς να θέλω να προσβάλλω ούτε τον τόπο ούτε τους κατοίκους του Αγρινίου, θα ήθελα να μου απαντήσουν σε μία πολύ απλή ερώτηση. Ειλικρινά, θεωρείτε ότι η πόλη του Αγρινίου έχει τις απαραίτητες υποδομές έτσι ώστε όχι μόνο να εδρεύουν τρία τμήματα που υπάγονται στο πανεπιστημίου της Πάτρας αλλά και άλλα τα οποία θα αποτελούν ανεξάρτητο πανεπιστήμιο; Κι αν ναι, θέλω να δώσετε προσοχή στους παρακάτω προβληματισμούς μου τους οποίους χρησιμοποίησα αριθμημένους έτσι ώστε να έχουν την απαραίτητη προσοχή. Ξεκινώ λοιπόν:
1. Το αστικό λεωφορείο, δεν έχει συχνά δρομολόγια, με αποτέλεσμα οι φοιτητές καθώς και οι εργαζόμενοι που μετακινούνται με αυτό είτε να έχουν απεριόριστο χρόνο αναμονής είτε να καθυστερούν.
2. Η φοιτητική λέσχη, απέχει περίπου 25 λεπτά με τα πόδια από τον χώρο που γίνονται τα μαθήματα κι αυτό καθιστά έως και αδύνατη την προέλευση των φοιτητών τις ώρες που λειτουργεί η λέσχη (εκτός κι αν χάσουν το μάθημα τους για να φάνε).Βέβαια, υπάρχουν και ορισμένοι καθηγητές οι οποίοι προσαρμόζουν το μάθημα τους έτσι ώστε να προλαβαίνουν να πηγαίνουν οι φοιτητές στη λέσχη αλλά κατά την άποψη μου αυτό δεν είναι ακαδημαϊκά ορθό γιατί το μάθημα θα πρέπει να γίνεται με διαλείμματα και όχι 2 ή 3 ώρες συνεχόμενα.
3. Τα εργαστήρια, δεν έχουν υλικό να δουλέψουν και πολλές φορές η αναμονή για την εκτύπωση των εργαστηριακών σημειώσεων είναι μεγάλη, με αποτέλεσμα η λειτουργία του εργαστηριακού μαθήματος να μην είναι αποδοτική.
4. Οι εστίες στέγασης, είναι μία υπόσχεση η οποία ακούγεται από την αρχή της ύπαρξης των τμημάτων στο Αγρίνιο.Παρ’ όλη λοιπόν την σοβαρότητα του προβλήματος, κανείς φορέας του Αγρινίου δεν μερίμνησε τόσα χρόνια για την δημιουργία τους.Κατά συνέπεια, πολλά παιδιά που έχουν γονατίσει οικονομικά από τα έξοδα, εγκαταλείπουν τις σπουδές τους. Σε μία οργανωμένη πανεπιστημιούπολη, αυτό δεν θα συνέβαινε, διότι αν η οικογένεια πληρεί τις προϋποθέσεις, τότε το παιδί γίνεται δεκτό στην εστία.
5. Τα επαγγελματικά δικαιώματα των τριών τμημάτων του Αγρινίου, είναι αμφισβητούμενα με αποτέλεσμα η βάση τους να είναι χαμηλή. Παρ’ όλες τις κινητοποιήσεις των φοιτητών τόσα χρόνια, το πρόβλημα αυτό παραμένει άλυτο και βασανίζει εκατοντάδες φοιτητές. Εφ’ όσον, πληρούν το πρόγραμμα σπουδών που απαιτείται για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους, γιατί παραμένουν στην αφάνεια και γιατί οι τοπικοί φορείς δεν παίρνουν θέση σχετικά με αυτό;
Επομένως, πως γίνεται να ζητάτε αυτόνομο πανεπιστήμιο το οποίο θα βασίζει την λειτουργία του σε “αν” και “όταν” και “θα”, ενώ τώρα, με τρία μόνο τμήματα δείχνετε αδιαφορία και αντιμετωπίζετε τους φοιτητές σαν εχθρούς; Γιατί αφού οι φοιτητές έχουν “δοκιμάσει” το φρούτο του αυτόνομου πανεπιστημίου κι έχουν καταλάβει ότι κάτι τέτοιο δεν λειτουργεί, γιατί τους λέτε να επαναλάβουν αυτό το λάθος; Είναι άδικο για όλους αυτό που συμβαίνει. Η εικόνα που έχει δημιουργηθεί στο Αγρίνιο είναι πολύ άσχημη κυρίως γιατί δεν κατανοείται η σοβαρότητα της κατάστασης και προσπαθούν να βρεθούν έωλες και προσωρινές λύσεις.
Στυλιανή Γιαννοπούλου