Με ενδιαφέρον διαβάστηκε το “όραμα για πράσινο δακτύλιο περιμετρικά της πόλης και περιβαλλοντική αναβάθμιση της κεντρικής περιοχής του Αγρινίου”.
Από τα σημαντικά στοιχεία είναι οι πολλές αναφορές στα ρέματα της πόλης. Χαρακτηριστική είναι “η πρόθεση ανάμνησης του ρέματος στον ιστό της πόλης, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση πρασίνου. Οι φυτεύσεις αυτές στο ίχνος των ρεμάτων θα δημιουργήσουν πράσινες διαδρομές στην πόλη και θα προσδώσουν μια συνέχεια στη σχέση φυσικού και αστικού περιβάλλοντος”. Γενικές Αναφορές σε ρέματα γίνονται και σε άλλα σημεία της πρότασης.
Εκείνο που μένει ως πρώτη ανάγνωση είναι η εντύπωση ότι οι προσδοκίες στον πράσινο πνεύμονα της πόλης μακροπρόθεσμα εναποτίθoνται στο αλσύλλιο του Αγίου Χριστοφόρου, ο οποίος για πρώτη φορά αναφέρεται ως “οργανωμένος χώρος αναψυχής”:
Ένδειξη οι αναφορές για τον νέο πράσινο δακτύλιο, που θα ενώνει τους πνεύμονες πρασίνου που υπάρχουν σήμερα στην πόλη , Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο, Δασύλλιο Αγίου Χριστόφορου, περιοχές ανοικτών ρεμάτων κοινόχρηστοι χώροι σχεδίου πόλης στους οποίους προτείνονται έργα ανάπλασης.
Η ανάπλασης του Πάρκου αποτελεί βασική προτεραιότητα και θα γίνει με ήπιες και αναγκαίες επεμβάσεις μέσω αρχιτεκτονικής διαμόρφωσης του χώρου και εξυγίανσης του φυτικού κεφαλαίου.
Το δασύλλιο του Αγίου Χριστοφόρου μπορεί να αποτελέσει οργανωμένο χώρο αναψυχής με τη δημιουργία Δικτύου μονοπατιών, Θέσεων θέασης , Παιδικής χαράς κ.λ.π. και με Απαραίτητη την συμπλήρωση των έργων πυροπροστασίας του.
Σϊγουρα σε μια περαιτέρω χωροταξική αστικοποίηση της πόλης de facto το αλσύλλιο του Αγίου Χριστοφόρου θα σήκωνε τις ανάγκες του κεντρικού πράσινου πνεύμονα της πόλης, με επιτακτική την ανάγκη έργων.
Από την άλλη όμως, τα ελάχιστα περιθώρια διαχείρισης του Πάρκου αναδεικνύουν πόσο ευάλωτο είναι νομικά το θέμα “παρέμβαση στο πράσινο” όπως αποδείχθηκε. Δυστυχώς το προηγούμενο του Πάρκου χτίζει μια τάση αλλαγής προορισμών στο πράσινο και ανάδειξης του ως “καυτής πατάτας” που μπορούν να γίνουν παρεμβάσεις μόνο με κινήσεις χειρουργικές με ελάχιστο περιθώριο λάθους.
Ας μην απορήσουμε, αν δεν θα βρεθεί αύριο κάποιος/α που θα κυνηγήσει νομικά το παραμικρό κάτι στο αλσύλλιο του Αγίου Χριστοφόρου ( που φυσικά απευχόμαστε).
Μπορεί να μοιάζουν με χωροταξικά διλήμματα, καταλήγουν όμως στη νοοτροπία μιας πόλης και της κοινωνίας σε κάθε αμυχή της , που ξεφεύγουν από το στενό πολιτικό χρόνο της θητείας μιας δημοτικής αρχής και γίνονται κτήμα της μικροκοινωνικής ζωής μιας πόλης…
Λ.Υ.
2 Σχόλια
Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ , ΑΜΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΩΣΤΑ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΟΧΕΣ Π.Χ ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ, ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ Κ.Τ.Λ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΑΞΙΟΘΕΑΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ. ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ ΟΜΩΣ, ΕΡΓΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ. ΚΑΠΟΤΕ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΣΦΙΖΕ ΑΠΟ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΣ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΣΧΙΖΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΟΠΑΝΑ ΤΟ ΜΙΣΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΩ ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΝΑ ΓΑΜΟ ΒΑΦΤΙΣΙΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΓΡΙΝΙΩΤΕΣ.
Καλή ιδέα. Όμως δώστε και το Πάρκο στα πρεζόνια, όπως το καταντήσατε….