Χθες οι επικεφαλής των παρατάξεων που θα μετάσχουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές πήγαν στο Πρωτοδικείο στο Αγρίνιο για να καταθέσουν τους συνδυασμούς τους, συνοδευόμενοι από φίλους, υποψηφίους και-κυρίως- όσους τους βοηθούν στα νομικά ζητήματα.
Και οι τυφλοί είδαν και οι μουγγοί μίλησαν, θα λέγαμε… Εκεί στα σκαλάκια κατάλαβαν και όσοι δεν είχαν ξαναπεράσει από αυτή την διαδικασία τι εστί βερίκοκο. Τι σημαίνει να «κατεβαίνεις» σε εκλογές σε μια χώρα κρατικίστικη όπως η Ελλαδάρα. Σε μια χώρα όπου, μέχρι πρότινος, νομίζαμε ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις στις πληροφορίες είναι… τεχνοφασισμός.
Δυο λόγοι υπάρχουν για όλες αυτές τις διαδικασίες. Ο ένας είναι ο πληθυσμός που δεν έχει επαφή και τριβή με τις τεχνολογίες και είναι είτε απαίδευτος είτε πολύ γερασμένος για να μάθει. Κι άλλος λόγος είναι η συντήρηση ενός πανάκριβου και αδηφάγου δημοσίου τομέα που πρέπει να θρέφει όλο και πιο πολλούς, άμεσα ή έμμεσα. Παράβολα, έξοδα, υπογραφές, χαρτικά, νομικοί και άλλα δαιμόνια, υπάρχουν γιατί πρέπει να υπάρχει το Τέρας.
Αλλά ας μην επεκταθούμε στο πολιτικό σύστημα που έχουμε. Ας μείνουμε στον κόπο που διαπίστωσαν άπαντες ότι χρειάζεται για να συμμετάσχεις σε εκλογές. Στο πλήθος των ανθρώπων που χρειάζεσαι. Στους υποψηφίους που χρειάζεσαι και στους πόρους που χρειάζεσαι, διότι αυτά πάνε μαζί και μόνο οι καθυστερημένες χώρες κρύβονται πίσω απλό το δάχτυλό τους. Αλλά και στον κόπο που χρειάζεσαι αν θες να κατεβάσεις κανονικό ψηφοδέλτιο και να μπορείς να μιλάς και για την Χούνη και για τα χωριά στη Στράτο και δεν κάνεις πολιτική με ωραίες ιδέες για το κέντρο του Αγρινίου.
Διότι καλά είναι να κάνεις υψηλή κριτική και να πετάς τσιτάτα όμως όταν έρθει η ώρα να εκφράσεις την γνώμη σου και να πεις τι προτείνεις εσύ ο ίδιος, τότε το πράγμα δυσκολεύει. Η Δημοκρατία είναι δύσκολο πράμα. Και μπορεί οι εκλογές να έχουν υπερβολές, να «βάζει υποψήφιος ο κάθε πικραμένος», να έχουν και αδικίες μέσα στην ίδια την φιλοσοφία τους. Αλλά «εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα»!
Γ.Συμψηρής