Είναι οι μέρες των ευχών προς τα παιδιά και της κατανόησης προς το δράμα των γονιών. Αυτοί οι τελευταίοι θυσιάζονται στο βωμό ενός εκπαιδευτικού συστήματος που λειτουργεί μεταπρατικά κι αυτό, όπως και κάθε τι σε μια χώρα που δεν παράγει, απλά εμπορεύεται.
Συνήθως λέμε «καλή επιτυχία» στα παιδιά και ότι δεν χάθηκε κι ο κόσμος, βρε αδερφέ, θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες να μην αγχώνονται. Φέτος μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός φρόντισε στο μήνυμα του(κάπως καθυστερημένα)να τονίσει ότι χρόνος υπάρχει, καμιά πράξη δεν καθορίζει τα παιδιά μονομιάς, θα έχουν κι άλλες ευκαιρίες. Πολλές χιλιάδες γονείς έπιασαν αριστερά ψηλά στο σώμα τους μόλις το άκουσαν, γιατί ξέρουν ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση σημαίνει λεφτά που δεν έχουν πια, αλλά αυτούς πρέπει να τους λυπάται κανείς περισσότερο τον χειμώνα, όταν θα έχει περάσει το παιδί και τις μισές μέρες η σχολή του θα είναι «υπό συμβολική(πάντα)κατάληψη».
Το παράδειγμα του πρωθυπουργού λειτουργεί παρηγορητικά και ως προσωπικό, ούτε ο ίδιος βιάστηκε να πάρει πτυχίο, ούτε στο διάβασμα σκίστηκε ποτέ κι ορίστε πόσο πέτυχε στη ζωή του. Το παράδειγμα του Τσακαλώτου είναι ακόμα καλύτερο, αν σκεφτείς ότι πρώτη μέριμνα του εκπαιδευτικού συστήματος θα έπρεπε να είναι να μιλάς ελληνικά. Κοτζάμ τσάρος οικονομικών, αποδεικνύει πως αυτή η γνώση δεν είναι και τόσο απαραίτητη, να μην αγχώνεται κανείς.
Το πρώτο μάθημα που έγραψαν τα παιδιά ήταν έκθεση επί νέων ελληνικών που τα μαθαίνουν αποσπασματικά και αποκομμένα από την πορεία τους στο χρόνο. Τουλάχιστον το θέμα που ζητήθηκε- και περιλαμβάνει τη φιλία και τα social media- ήταν επίκαιρο και άφηνε περιθώριο για αυτοσχεδιασμό. Βέβαια, στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα η μοναδικότητα, τα ταλέντα και οι αυτοσχεδιασμοί δεν ευνοούνται. Είμεθα του εξισωτισμού, τον οποίο έχουμε βαφτίσει «δικαιοσύνη και ισότητα».
Αν μου επιτρέπεται, λοιπόν, να δώσω κι εγώ μια ευχή στα παιδιά. Να προσέξουν, είτε «περάσουν» είτε όχι (είτε «ξαναδώσουν», είτε πάνε έξω, είτε πάνε για δουλειά με τα χέρια, είτε κάνουν μια δουλειά, είτε την κληρονομήσουν), να μην χάσουν τον χρόνο τους. Να μη δεχτούν την πόρτα του πανεπιστημίου κλειστή, να μην ανεχτούν τους αγώνες των κομμάτων που αφορούσαν σε ένα κόσμο προ 40ετίας, ο οποίος τρέχει σε άλλες ταχύτητες πια. Να ρεμπελέψουν, να πιουν, να κάνουν έρωτα, να πάνε εκδρομές στον κόσμο, να κάνουν και καταχρήσεις. Αλλά να κάνουν κι εκείνο το οποίο διάλεξαν ή θα διαλέξουν μετά από δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Αλλά να το κάνουν, να σπουδάσουν, να μάθουν. Να μην κοιτάξουν κάποια στιγμή πίσω και έχουν χάσει πέντε χρόνια. Όχι γιατί οι γονείς δεν αντέχουν, πια, τέτοια πράγματα. Αλλά γιατί ο χρόνος που σπατάλησαν δεν γυρίζει πίσω και θα είναι το μόνο που θα μετανιώσουν κάποτε.
Γ.Συμψηρής
1 Σχόλιο
Καλή επιτυχία στα παιδιά που δίνουν!
Επειδή προσωπικά ήμουν άριστος μαθητής έχω να συμβουλέψω τα ακόλουθα:
1. Σηκωθείτε λίγο νωρίτερα το πρωί και κάνετε μία επανάληψη, ειδικά στα θεωρητικά μαθήματα. Καλύτερα να σηκωθείτε νωρίτερα, παρά να διαβάζετε μέχρι αργά.
2. Μην διαβάζετε μόνο τα SOS. Πάντα μπαίνει κάποιο αντι”sos” θέμα και κινδυνεύετε να το χάσετε.
3. Πριν παραδώσετε το γραπτό ρίξτε μία ακόμη ματιά. 10 λεπτά επιπλέον χρόνος δεν είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα. Μάλιστα αν έχετε χρόνο ξαναλύστε τις ασκήσεις.
4. Αφού δώσετε κάποιο μάθημα και δείτε τις απαντήσεις, ξεκινήστε άμεσα την προετοιμασία για το επόμενο. Μην χάνετε χρόνο για το τι έπρεπε να κάνετε και για το πόσο περίπου γράψατε. Κινδυνεύετε να χάσετε χρόνο από το επόμενο…
5. Παλέψτε όλα τα θέματα και όλα τα μαθήματα. Στο τέλος κάνετε ταμείο, όχι στη μέση…