Από χτες- μέσα στα μύρια όσα που συμβαίνουν- κυκλοφορεί κι ένα βιντεάκι, ίσως πιο αδιανόητο από όσα έγιναν στην Ειδομένη ή όσα ακόμα πιο αδιανόητα είπε ο αρμόδιος υπουργός μέχρι να αποφασίσει σήμερα να διατάξει την αστυνομία να μην επιτρέπει σε κανέναν να βάζει τα παιδιά του μπροστά σε «ντου» σε έδαφος άλλης χώρας. Δείχνει ένα ασθενοφόρο σε εθνικό δρόμο στη Θεσσαλία να υπόκειται σε έλεγχο από ένα άτομο που ο αφηγητής λέει ότι είναι πρόσφυγας. Αυτό γίνεται γιατί λίγα μέτρα πιο πέρα υπάρχει κατάληψη του δρόμου από πρόσφυγες οι οποίοι κάτι ζητούν, όμως το πρόβλημα είναι ότι μέσα στο ασθενοφόρο υπάρχει ηλικιωμένος άνθρωπος που πρέπει να πάει στο νοσοκομείο. Η εικόνα ενός Έλληνα ηλικιωμένου να περνά από έλεγχο από κάποιον φιλοξενούμενο στη χώρα είναι αδιανόητη. Υπάρχουν όμως και χειρότερα νέα.
Η διαμαρτυρία στο συγκεκριμένο σημείο και ο αποκλεισμός του δρόμου δεν έχει λάβει μεγάλη έκταση ως προς τα κίνητρά του. Μάθετε λοιπόν ότι εκατοντάδες πρόσφυγες από τη Συρία έκλεισαν τον δρόμο μεταξύ Τρικάλων-Λάρισας γιατί δεν άντεχαν πλέον τη συμβίωση με «πρόσφυγες» από το Αφγανιστάν. Διαμαρτυρήθηκαν λοιπόν με τον μόνο τρόπο που κάποιοι τους δίδαξαν ότι «πιάνει» στην Ελλάδα. Και πέτυχαν να μεταφερθούν σε άλλο κέντρο «φιλοξενίας». Η πραγματική ερώτηση, λοιπόν, θα έπρεπε να είναι σε ποια τυχερή πόλη θα πάνε -όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, που δεν είναι μακριά-να φιλοξενηθούν εκείνοι οι ανυπόφοροι Αφγανοί που, για κάποιο λόγο, δεν τους ήθελαν να τους βλέπουν οι οικογενειάρχες(ναι, σχεδόν νοικοκυραίοι…)Σύροι πρόσφυγες. Έχω υπόψη μου μερικές πόλεις ανά τη χώρα, με παράδοση στην ανοχή…
Όμως, δεν πρέπει να λέμε παραμύθια μεταξύ μας, κατεργάρηδες και ανεκτικοί όντες. Κάποιοι το έμαθαν αυτό στους Σύρους, δεν το εμπνεύστηκαν μόνοι τους. Το έχω αναφέρει και στο παρελθόν, την Άνοιξη του 2003 προσπάθησα να περάσω, ασθενής ων, την Βασιλίσσης Σοφίας μπροστά στην αμερικάνικη πρεσβεία, με τον πατέρα μου να οδηγεί, έχοντας κατεπείγον πρόβλημα υγείας σε κρίση. Με άλλα λόγια, ψοφολογούσα μέσα στο αγροτικό/επαγγελματικό 4Χ4 που μύριζε πετρέλαιο και αργότερα πουλήθηκε κοψοχρονιά. Κάτι αγωνιστές απέξω δεν μας άφησαν να περάσουμε γιατί το δικό μας πρόβλημα δεν ήταν τίποτε μπροστά στον άγιο αγώνα τους κατά του Ιμπεριαλισμού. Οι άνθρωποι είχαν πορεία και «συμβολική κατάληψη» του δρόμου για την παγκόσμια ειρήνη…
Δείτε την εικόνα πιο πάνω. Δεν είναι απολύτως συνηθισμένη για τα ελληνικά δεδομένα; Τι σας παραξενεύει; Έτσι δεν είναι οι πορείες, οι διαμαρτυρίες, οι αγώνες, τα γήπεδά μας; Γιατί όχι και τα σύνορά μας, τα λιμάνια, οι εθνικές οδοί ή τα αεροδρόμιά μας;
Εμείς δεν είμαστε που δερνόμασταν εδώ και πέντε χρόνια στους δρόμους σε ένα ακήρυχτο εμφύλιο και κάτι απίθανοι χωρίς ζωές κι ευθύνες έγραφαν μέσα από τα ουζερί τους εξυπνάδες, όπως «βία είναι να ξυπνάς το πρωί για να πας για δουλειά» ή «βία είναι η δόση στην τράπεζα» ή, στο ακόμη πιο ξεφτιλισμένο, «βία είναι να κάνεις δίαιτα και ο διπλανός σου να παραγγέλνει σουβλάκια»; Τελικά βία είναι να μπαίνουν ξένοι στρατοί και αστυνομίες στο έδαφός σου για να σταματήσουν φιλοξενούμενούς σου. Οι οποίοι δεν σε θέλουν, αλλά προτιμούν να σηκωθούν να φύγουν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά τους θα φάνε πλαστικές σφαίρες ή ληγμένα χημικά. Κι εσύ να λες «αυτή την Ευρώπη θέλουμε;» χωρίς να θυμάσαι ότι η Ευρώπη είσαι εσύ αλλά ποτέ δεν θέλησες ειλικρινά αυτή την ιδιότητα. Είχες ανέκαθεν άλλα «οράματα».
Γ.Συμψηρής